مَثَل هایی در مورد ملکوت خدا (برگرفته از  انجیل متی باب 13)

مَثَل هایی در مورد ملکوت خدا برگرفته از  انجیل متی باب 13

در این جا منظور از «مَثَل» در واقع نوعی استعاره است که برای تشریح مسائل روحانی، آن ها را با عناصر مختلف زندگی روزمره مقایسه می کند. در واقع مثل ها عبارتند از داستان هایی که برای توضیح یک حقیقت خاص مورد استفاده قرار می گیرند.

منظور عیسی از به کار بردن مثل ها این بود که گاهی اوقات سخنان مبهمی را که ظاهر دو پهلویی داشتند، ذکر کنند. قصد اصلی او از این عمل این بود که آن چه را که می بایستی بعدها آشکار سازد، برای مدتی از اذهان پنهان کند. ملکوتی که عیسی قصد تأسیس آن را داشت از آن چه که عموم مردم از مسیح موعود انتظار داشتند، کاملاً متفاوت بود. به همین جهت او می بایست خیلی حکیمانه رفتار نماید. بنابراین عیسی برای شرح اصل جوهر این ملکوت، چگونگی راه پیشرفت و توسعۀ آن و همچنین عوامل تشکیل دهنده و طریقۀ تکمیل آن، اقدام به بکارگیری مثل ها نمود. امروزه، این مثل ها در نظر ما بسیار ساده به نظر می آیند، ولی شنوندگان آن روز به محض شنیدن آن ها یا معماهای بسیاری روبرو می شدند.

در تفسیر مثل ها، شکل اساسی این است که شنونده باید تشخیص دهد کدام بخش مثل، اشاره به جزئیات مهمی می کند و کدام بخش آن در بر گیرندۀ اتفاقات بی اهمیتی است که به صورتی الزامی برای شکل دادن داستان بکار گرفته شده است. لازم به تذکر است که هر مثل فقط به یک نکتۀ خاص اشاره می کند و نباید در جزئیات کلمه به کلمۀ آن به دنبال تعلیم خاصی بود.

تعداد مثل ها بین 27 تا 50 است. این اختلاف به این دلیل است که بسیاری معتقدند که بعضی از مثل ها، در واقع استعاره هستند و نه مثل. عموماً مثل ها 30 تا در نظر گرفته می شود. بعضی از آن ها بسیار واضح و ساده می باشند. عیسی گاهی داستان های مختلفی را برای شرح یک نکتۀ خاص بکار می برد و بعضی اوقات از یک داستان برای شرح چند نکتۀ مهم استفاده می کرد.

مثل برزگر (متی 13: 1-23)

این جریان در مرقس 4: 1-25 و لوقا 8: 4-16 نیز به چشم می خورد. منظور از دانه، کلام خدا است (لوقا 8: 11). روح انسان ها به وسیلۀ کلام خدا تولد تازه می یابد (1پطرس 1: 23). این مثل در واقع پیشگویی قبول کلام خداست. بعضی اصلاً به آن توجه نخواهند نمود. بسیاری آن را خواهند پذیرفت ولی اثر آن را از دست خواهند داد. برخی مدت طولانی تری آن را در خود نگاه خواهند داشت ولی به تدریج نسبت به آن بی علاقه خواهند شد و بعضی دیگر آن را حفظ خواهند نمود و با درجات مختلف ثمر خواهند آورد.

مثل کرکاس ها و تور ماهیگیری (متی 13: 24-30، 36-43، 47-53)

در این بخش، عیسی در واقع به شرح دو مثل می پردازد که تفاوت مختصری با همدیگر دارند. او مشخص می کند که اگر چه جهان از تخم کلام خدا پر می شود ولی در هر صورت در این میان بدکارانی نیز وجود دارند که با صالحان خواهند ماند. ولی این وضعیت تا قبل از پایان پذیرفتن عالم خواهد بود. در آن روز این دو از هم جدا خواهند شد و شریران به استقبال سرنوشت شوم خویش خواهند شتافت و عادلان به ملکوت پر جلال ابدی قدم خواهند نهاد. عیسی نسبت به عاقبت این دنیا نظری خوش بینانه ندارد و در واقع آن را مدینۀ فاضله معرفی می نماید. او به طور کامل می دانست که عدۀ کثیری در این دنیا، انجیل را رد خواهند نمود. عیسی همۀ افراد را به دو دسته تقسیم نمود: نجات یافتگان و هالکان. او بارها به عاقبت شوم هالکان اشاره می کند، «جایی که گریه و فشار داندان است». مطمئناً او می دانست که در بارۀ چه سخن می گوید.

دانۀ خردل و خمیر مایه (متی 13: 31-33)

این جریانات در مرقس 4: 30-32 و لوقا 13: 18-20 ذکر شده اند. این دو مثل به شکلی مشابه به تشریح چگونگی ملکوت خدا می پردازند.آن ها هر دو خاطر نشان می سازند که این ملکوت از محدوده ای کوچک آغاز می شود و به تدریج و به صورتی غیر قابل مشاهده در افراد و همچنین در کل دنیا رشد خواهد کرد و به این ترتیب در بخش های وسیعی از مکاتب، فلاسفه و دولت ها نفوذ خواهد نمود.

گنج پنهان و مروارید نیکو و گرانبها (متی 13: 44-46)

این دو مثل، هر دو به یک نکتۀ مشترک اشاره می نمایند. این نکتۀ خاص شامل ارزش پر بهایی است که باید عیسی برای روح انسان داشته باشد. آن چه که او به بشریت تقدیم نمود، آن قدر والاست که ارزش دارد برای به دست آوردنش همه چیز، حتی زندگی را هم از دست بدهیم.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222