منظور از ایمان نجات بخش چیست؟

منظور از ایمان نجات بخش چیست؟

رومیان 5: 21 «تا آن که چنان که گناه در موت سلطنت کرد، همچنین فیض نیز سلطنت نماید به عدالت برای حیات جاودانی، به وساطت خداوند ما عیسی مسیح».

نجات روحانی، هدیه ای از فیض (یعنی، لطف، محبت، یاری و قوت روحانی بی قید و شرط خدا) خدا است. ولی فقط در حالتی از آن ما می شود که خود با ایمان، به آن پاسخ دهیم. برای درک جریان نجات، ما باید با معنای دو کلمه به طور کامل آشنا شویم. (برای بررسی بیشتر نجات روحانی، ر.ک. به مقالۀ مفهوم نجات در کتاب مقدس).

ایمان نجات بخش: ایمان داشتن به عیسی مسیح، تنها راه یا نیازمندی لازم برای دریافت هدیۀ مجانی نجات روحانی از سوی خدا است. برای این که به مسیح ایمان داشته باشیم، نه تنها باید او را نجات دهندۀ (یعنی، آمرزندۀ گناهان) خود بدانیم بکه از او به عنوان خداوندمان (یعنی، رهبر زندگی؛ م.ک. با متی 4: 19؛ 16: 24؛ لوقا 9: 23-25؛ یوحنا 10: 4 و 27؛ 12: 26؛ مکاشفه 14: 4) پیروی کنیم. یعنی، ایمان، تنها یک اعتقاد و دانش صرف دربارۀ عیسی مسیح نیست که مُرد تا جریمۀ گناهان ما را بپردازد. ایمان حقیقی و کتاب مقدسی، به گونه ای که باعث نجات روحانی شود؛ شامل توکل زنده و دائمی ایماندار به مسیح است، او کنترل کامل زندگی اش را به مسیح می سپارد و متعهد می شود که از اهداف او پیروی کند.

(1) الگو و نمونه ای که عهد جدید از ایمان ارائه می دهد، شامل چهار بخش اصلی است:

(الف) با قوّت ایمان داریم که مسیح برای گناهان ما مرد و از مردگان قیام کرد تا ما را حیات بخشد، از این رو بر او که خداوند و نجات دهندۀ ماست، توکل می کنیم (رومیان 1: 17). برای انجام این مهم، باید قلب خود را به عیسی مسیح بدهیم (رومیان 6: 17؛ افسسیان 6: 6؛ عبرانیان 10: 22)، اراده مان (یعنی، خواسته ها، انتخاب ها، نقشه ها، اهداف و انگیزه هایمان) را تسلیم وی سازیم و خود را به طور کامل به او و اراده اش که در کتاب مقدس مکشوف شده است، تشخیص دهیم.

(ب) ایمان، شامل توبه (یعنی، به راستی اقرار و اعتراف کنیم که از ارتکاب گناه، غمگین و پشیمانیم و از راه های غیر الهی و گناه آلودمان بازگردیم؛ اعمال 17: 30؛ دوم قرنتیان 7: 10) و بازگشت کامل به سوی خدا برای پیروی از مسیح است. ایمان کتاب مقدسی حقیقی، همیشه با توبه و فروتنی همراه است (اعمال 2: 37-38؛ متی 3: 2).

(ج) ایمان، شامل اطاعت از عیسی مسیح و کلامش است. چنین اطاعتی باید طریق زندگی ما باشد؛ باید از توکل مان به مسیح و شکرگزاری مان به حضور خدا و کار تبدیل کنندۀ روح القدس، نشأت گیرد (یوحنا 3: 3-6؛ 14: 15 و 21-24؛ عبرانیان 5: 8-9). چنین اطاعتی، پیامد مستقیم ایمان است (رومیان 1: 5). به همین علت، ایمان و اطاعت، هم راستای هم پیش می روند. برای خدمت به خدا و پیروی از مسیح، در واقع این دو عامل از یکدیگر جدایی ناپذیرند (م.ک. با رومیان 16: 26). تحصیل ایمان حقیقی نجات بخش، بدون تعهد به امر تقدیس (یعنی، جریان دائمی پاکی روحانی، دوری از بدی، رشد و آمادگی برای اهداف خدا؛ ر.ک. به مقالۀ تقدیس)، محال است.

(د) لازمۀ ایمان، تعهدی شخصی و عمیق به عیسی مسیح است که در  اعتماد کامل فداکارانه، شکرگزاری و وفاداری به ظهور می رسد. در رابطۀ شخصی با مسیح، ایمان حقیقی (و نشانه های ظاهری آن)، از محبت جدا نیست، این دو به موازات هم پیش می روند، درست مثل تار و پودی که در یک لباس، بافته شده است. هم ایمان و هم محبت، هر دو حاکی از حس تعلیم و فداکاری در حضور مسیح هستند (م.ک. با متی 22: 37؛ یوحنا 21: 15-17؛ اعمال 8: 37؛ رومیان 6: 17؛ غلاطیان 2: 20؛ افسسیان 6: 6؛ اول پطرس 1: 8).

(2) ایمان به خداوندی و نجات دهندگی عیسی، هم ایمانی لحظه ای است (وقتی که شخص از گناهش توبه می کند، از سوی خدا آمرزیده می شود و زندگی اش را به مسیح می سپارد) و هم اعتقاد و عملی دائمی است که نیاز به رشد، توسعه و قوت یافتن دارد (یوحنا 1: 12). جون ما به کسی ایمان داریم که دوستمان دارد و زندگی اش را برای ما فدا کرده است (رومیان 4: 25؛ 8: 32؛ اول تسالونیکیان 5: 9-10)، همواره باید در این ایمان رشد کنیم و ایمانمان را افزایش دهیم (رومیان 4: 20، دوم تسالونیکیان 1: 3، اول پطرس 1: 3-9). توکل و اطاعت یعنی ابتدایی ترین خواسته های خدا در زندگی مان، به ما کمک می کنند تا در وفاداری و تعهدمان رشد کنیم (رومیان 14: 8؛ دوم قرنتیان 5: 15). بعد، این وفاداری و تعهد، حس صمیمیت و نزدیکی به عیسی مسیح در انسان ایجاد می کند و محبت خاصی نسبت به مسیح در قلب ما جوانه می زند (فیلیپیان 1: 21؛ 3: 8-10؛ یوحنا 15: 4؛ غلاطیان 2: 20). چنین ایمانی به مسیح، رابطۀ بین ما و خدا را تازه می سازد و ما را از داوری نهایی خدا علیه گناه، در امان می دارد (رومیان 1: 18؛ 8: 1). ما در چنین رابطه ای، «برای گناه مرده» (یعنی، از تسلط گناه رها می شویم و گناه تأثیری بر ما نخواهد داشت، رومیان 6: 1-18) و برای مسیح، زنده خواهیم بود، زیرا در قدرت روح القدس که در ما ساکن است، زیست می کنیم (غلاطیان 3: 5؛ 4: 6).