مقدمه ای بر رسالۀ یعقوب و شخص یعقوب

مقدمه ای بر رسالۀ یعقوب و شخص یعقوب

حکمت مسیحی، اعمال نیک، مذهب راستین

یعقوب

نام دو تن از شاگردان، یعقوب بود: یکی برادر یوحنا که در واقع پسر دیگر حلفی بود (متی 10: 2 و 3)، و دیگری بزرگترین برادر عیسی بود (متی 13: 55) که رهبری کلیسای یهودی نژاد را در اختیار داشت (اعمال 12: 17؛ غلاطیان 1: 19) و عموماً نویسندۀ این رساله در نظر گرفته می شود.

او به عنوان مردی فوق العاده نیکوکار شناخته شده بود و اغلب آشنایان نام «عادل» را به او داده بودند. گفته شده که او ساعات طولانی را بر روی زانوانش در دعا سپری می نمود، به طوری که زانوانش سخت و پینه خورده، به مانند زانوان شتر شده بود. به نظر می رسد که او ازدواج کرده بود (1قرنتیان 9: 5). او مردی پر نفوذ در بین یهودیان و همچنین در کلیسا بود. پطرس چگونگی آزاد شدنش از زندان را به او اطلاع داد (اعمال 12: 17). پولس به توصیه های او گوش فرا داد (اعمال 21: 18-26). او خود قبلاً یهودی متعصبی بود اما رساله ای آزادمنشانه خطاب به مسیحیان غیر یهودی می نویسد (اعمال 15: 13-29). او در عین حال که از خدمت پولس در میان غیر یهودیان تجلیل نمود، اما خود، شخصاً در میان یهودیان به خدمت خود ادامه داد. خدمات او بسیاری از یهودیان را به سوی مسیح هدایت نمود.

شهادت یعقوب

بر طبق اطلاعاتی که یوسفوس و مورخین قرن دوم ارائه می دهند، کمی پس از سقوط اورشلیم به وسیلۀ روم در سال 70 میلادی، هنگامی که یهودیان، گروه گروه به مسیحیت می گرویدند، حنانیا که کاهن اعظم وقت بود به همراه فریسیان و کاتبان شورای سهندین در حدود سال 62 یا 66 میلادی شورای سهندرین را تشکیل داد و به یعقوب «برادر عیسی که مسیح خوانده می شد» دستور داد تا در یکی از رسالت های اجتماعات معبد اعلام کند که عیسی، مسیح موعود نیست. اما یعقوب، در عوض اعلام کرد که عیسی پسر خدا، داور این جهان است.

این امر باعث شد که دشمنانش او را سنگسار کنند و این در حالی بود که او دعای خیرخواهانۀ «پدر اینها را بیامرز زیرا که نمی دانند چه می کنند» را بر لب داشت.

رسالۀ یعقوب

این رساله، خطاب به مسیحیان یهودی نژاد (یعقوب 2: 1) که در نقاط مختلف پراکنده شده بودند (یعقوب 1: 1)، نوشته شد. این رساله در واقع کتاب امثال عهد جدید است که موضوعات مختلفی را که همگی مربوط به بخش های عملی زندگی مسیحی است، شامل می گردد.

رسالۀ یعقوب، احتمالاً در سال 60 میلادی، اواخر عمر یعقوب نوشته شد. در آن زمان، حدود 30 سال بود که او کلیسای یهودی نژاد را شبانی کرده بود.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222