نقدی بر معجزات عددی قرآن: ادامۀ فصل دوم- تعداد کلمات ساعت، دریا و خشکی، امام و شهر (قسمت چهارم)

نقدی بر معجزات عددی قرآن: ادامۀ فصل دوم- تعداد کلمات ساعت، دریا و خشکی، امام و شهر (قسمت چهارم)

ادامۀ فصل دوم- ادعای مسلمانان در بارۀ کلمۀ ساعت:

کلمۀ ساعت 24 بار در قرآن ذکر شده به تعداد 24 ساعت شبانه روز.

تعداد این کلمه چنانچه در جدول زیر می‌بینید 47 بار است:

کلمات دریا و خشکی

کلمۀ دریا 32 بار و خشکی 13 بار در قرآن ذکر شده. (45=32+13)

دریا= %1111111/71= 100×45÷32

خشکی= %98888888/28= 100×45÷32

دانش بشری اخیراً اثبات نموده آب 111/71 %و خشکی 889/28 % از کر ة زمین را فراگرفته است.

دو کلمه در قرآن وجود دارد که به معنای خشکی می باشند:«»بر» « و «یبس». کلمۀ بر «12» بار در قرآن تکرار شده و کلمۀ «یبس» بدون در نظر گرفتن مشتقاتش فقط یک بار در قرآن آمده است که جمعاً می‌شود 13 بار. البته یبس و یابس به معنای خشک می‌باشند ولی معجزه‌سازان آن را به معنای خشکی در نظر گرفته‌اند.

دو کلمه نیز در قرآن وجود دارد که به معنای دریا می‌باشند «بحر» و «یم». کلمۀ «بحر» به تنهایی 33 بار و با مشتقاتش 41 بار در قرآن تکرار شده. کلمۀ «یم» نیز 8 بار. یم هیچ مشتقاتی ندارد.

چنانچه می‌بینید قرآن دو کلمه برای دریا دارد و دو کلمه نیز برای خشکی:

پس بحر 33 بار در قرآن تکرار شده نه 32 بار. دروغ بودن این ادعا نیز ثابت شد. حال اگر تخفیف قایل شویم و مثل معجزه‌سازان یکی از کلمات بحر را نادیده بگیریم (32=1-33) و برای خشکی‌ها نیز، هر دو کلمۀ بر و یبس، را حساب کنیم (12+1) نتیجه کاملاً درست می‌شود یعنی %29 خشکی %71 دریا. این همان حالتی است که معجزه‌سازان حساب کرده‌اند. ولی آیا این نوع حساب کردن تقلب و دغل‌کاری نیست؟

از این گذشته «یبس»، هم معنای کلمۀ «بر» است و «یم» هم معنای کلمۀ  «بحر» چرا و به چه دلیل «یبس» را می‎‌توان با کلمۀ هم‌معنای خودش جمع بست ولی «یم» را نمی توان؟! هیچ دلیل عقل‌پذیر و منطقی برای این سؤال وجود ندارد و معجزۀ عددی نیز باطل است.

کلمات امام و شهر

ادعا: کلمات امام و شهر (ماه) هر کدام 12 بار در قرآن ذکر شده به تعداد 12 امام شیعه و 12 ماه سال.

کلمۀ امام به تنهایی 7 بار و به صورت جمع 5 بار ذکر شده:

کلمۀ شهر به تنهایی 12 بار و به صورت جمع 9 بار در قرآن ذکر شده:

شاید برخی بگویند کلمات «امام و ائمه» را اگر جمع ببندیم 12 بار می‌شود (5+7) که برابر با تعداد امامان دوازده‌گانه است و اینگونه باید حساب کرد. یعنی کلمۀ مفرد «امام» با کلمۀ «ائمه» که جمع کلمۀ امام است باید جمع بسته شود. در جواب این عزیزان باید گفت اگر این گونه جمع کنیم دو اشکال بزرگ ایجاد می‌شود:

اشکال اول: همان طورکه «ائمه» جمع کلمۀ «امام» است کلمۀ «اشهر» نیز جمع کلمۀ «شهر» می‌باشد. اگر تعداد «شهر» و «اشهر» را جمع کنیم خواهد شد 18 بار . (12+6) آیا در سال 1۸ ماه وجود دارد؟

اشکال دوم: دو مورد از این کلمات «ائمه» که در سوره‌های توبه و قصص هستند هر دو، معنایی کاملاً منفی دارند:

1- ( ائمة الکفر): امامان کفر. (توبه، 12)

2- (ائمة یَهدون الی النار): امامانی که به آتش جهنم دعوت می‌کنند.  (قصص، 41)

چنانچه می‌بینید منظور از « ائمه» در این دو مورد، آن دسته از پیشوایانی است که هم خودشان کافرند و هم مردم را با کفر خودشان به آتش جهنم می‌برند. حال شما چگونه می‌خواهید این دو کلمه را که مربوط به ابوجهل‌ها و ابوسفیان‌ها می‌باشند، به دوازده امام خودتان نسبت دهید که ادعا دارید رهبران توحیدی‌اند و شما را به سوی بهشت هدایت می‌کنند!

پس ناچار هستید کلمۀ جمع «ائمه» را از این شمارش خارج سازید و مانند «شهر» فقط کلمۀ مفرد «امام» را حساب کنید زیرا دو مورد از این پنج «ائمه»، شما را به آتش جهنم می‌برند. کلمۀ مفرد «امام» نیز فقط هفت تاست که دقیقاً برابر با تعداد امامان در مذهب شیعیان هفت امامی است (شیعیان اسماعیلی). حال اگر تعداد یک کلمه در قرآن، اثبات کنندۀ حقیقت یک موضوع باشد برای شیعیان دوازده امامی گران تمام می‌شود زیرا نتیجه‌اش این خواهد بود که حق با شیعیان اسماعیلی است و شیعیان دوازده امامی باطلند. پس باید از امام صادق به بعد را از جمع امامانشان حذف کنند و به جای مهدی، منتظر ظهور حضرت اسماعیل باشند.

اشکال سوم:

اگر قرار باشد مشتقات کلمۀ امام نیز حساب شود تعداد آن 13 عدد خواهد بود نه 12 عدد زیرا یکی از مشتقات آن نیز در سورۀ قیامت آمده است:

بَل یُریدُ الانسانُ لِیَفجُر امَامهُ (5) یَسال ایَّان یَوم القیامه (6)

برگرفته از کتاب افسانۀ معجزات

نوشتۀ بهزاد پوربیات