کتاب افسانۀ معجزات قرآن: فصل اول، معجزات علمی- منظور اصلی قرآن از حرکت خورشید چیست؟! (قسمت هفتم)

کتاب افسانۀ معجزات قرآن: فصل اول، معجزات علمی- منظور اصلی قرآن از حرکت خورشید چیست؟! (قسمت هفتم)

منظور اصلی قرآن از حرکت خورشید؟!

استدلالاتی که آوردیم ثابت کردند حرکت مذکور در آیۀ 38 سورۀ یس نه حرکت وضعی خورشید است و نه حرکت کهکشانی آن. اگر منظور قرآن هیچ کدام از این حرکت ها نیست پس چرا گفته است خورشید حرکت می کند؟ مگر می شود پیامبر بگوید خورشید حرکت می کند ولی هیچ منظوری از این حرف نداشته باشد؟ در پاسخ باید بگوییم منظور قرآن از حرکت خورشید همین حرکت ظاهری آن در آسمان است که روز از سمت مشرق در می آید، وقت ظهر به نیمۀ آسمان می رسد و وقت عصر در سمت مغرب غروب می کند که این نیز حرکت خود خورشید نیست و حرکت زمین است ولی خطای دید باعث می شود همگان خیال کنند خورشید در آسمان حرکت می کند و زمین ثابت است. سرنخ هایی در چند جای قرآن وجود دارد که این منظور را ثابت می کنند.

(پاورقی 12): مثال بارز این خطای دید را می توان به حرکت ماشین در جاده تعبیر کرد. وقتی ماشین در جاده به سرعت در حال حرکت است مسافر چنین می پندارد که درختان کنار جاده حرکت می کنند.

سرنخ اول: وَسَخَّر لَکُمُ الشَّمسَ وَالقَمَرَ دَائِبَینِ (ابراهیم، 33)

خداوند خورشید و ماه را در حالی که حرکت می کنند برای شما مسخّر کرد.

آیه می گوید حرکت خورشید و ماه را برای شما مسخّر کرده ایم. مسخر کردن یعنی «برای استفاده گذاشتن» اگر منظور از حرکت، حرکت کهکشانی خورشید باشد با تعبیر سَخَّرَ لَکُم تناقض پیدا می کند چون حرکت کهکشانی خورشید هیچ استفاده ای برای ما ندارد. ما انسان ها فقط از همین حرکت ظاهری خورشید استفاده می کنیم که برای ما روز و شب تولید می کند و باعث تنظیم گرما و سرما می شود و غیره. حرکت کهکشانی خورشید کوچک ترین ربطی به ما ندارد و ربط آن فقط با کهکشانهای دیگر است.

سرنخ دوم: وَسَخَّر لَکُمُ الشَّمسَ وَالقَمَرَ دَائِبَینِ (ابراهیم، 33)

خداوند خورشید و ماه را در حالی که حرکت می کنند برای شما مسخّر کرد.

حرکت ماه، رفت و آمد در آسمانِ زمین است. گاهی این طرف آسمان است و گاهی آن طرف آسمان. در این آیه برای حرکت خورشید و ماه از یک فعل مشترک (دائِبینِ) استفاده شده. این صفت مشترک نشان می دهد قرآن همان حرکتی را برای خورشید قائل است که برا ماه قائل است (یعنی رفت و آمد در آسمانِ زمین). حرکت ماه و حرکت خورشید هرگز از یک جنس نیستند. حرکت ماه یک حرکت واقعی است (واقعاً در آسمانِ زمین رفت و آمد می کند و به دور زمین می چرخد) ولی حرکت خورشید تنها یک خطای دید است. مردم قدیم چون این مطالب را نمی دانستند هر دو حرکت را (ماه و خورشید) مثل هم تصور می کردند و پیامبر نیز همین طور. برای همین حرکت هر دو را در یک طراز و یا یک فعل مشترک نقل کرده است.

سرنخ سوم: تَجرِی لِمُستَقَرّ لَهَا.

حرکت می کند و به سوی قرارگاهش (یس، 38).

قرارگاه جای آرامش و اقامت است و مثل خانه ای برای انسان یا لانه ای برای جانوران که شب را در آن مستقر می شوند. آیه گفته است: خورشید به سمت قرارگاهش حرکت می کند. پیامبر نیز همچون مردمان قدیم تصور می کرد خورشید که روزها در آسمان است، شب به یک قرارگاه می رود و از نظرها پنهان می شود و روز بعد دوباره بیرون می آید. منتها مردم قدیم نمی دانستند آن قرارگاه کجاست؟ بعضی ها گمان می کردند پشت کوه هاست ولی وقتی پشت کوه می رفتند می دیدند آن جا نیست و هرچه می گشتند پیدایش نمی کردند. شاهکار قرآن این است که همه جای زمین را گشته و بالآخره آن قرارگاه را پیدا کرده و فهمیده که خورشید شب ها کجا استراحت می کند. قهرمان این داستان اکتشافی نیز، ذوالقرنین می باشد برای همین قرآن این کشف بزرگ را به نام ثبت کرده است.

(پاورقی 13): موضوع این کتاب هرگز، بیان اشکالات قرآن نیست و ما فقط قرار است دروغ و بی اساس بودن معجزات قرآن را ثابت کنیم لکن برای روشن شدن مطالب اخیر در مورد حرکت خورشید ناچار این اشکال بزرگ قرآنی را به طور خلاصه مطرح کرده ایم. شرح مفصل این اشکال قرآنی با دلایل مستند به همراه توجیهات مفسرین و رد توجیهات آن ها در کتاب «پیامبر دروغین» آمده است که عزیزان علاقمند می توانند آن جا مطالعه کنند.

به قول خود قرآن ذوالقرنین یکی از برگزیدگان خداست که علمی خدادی است و از طریق وحی با خدا صحبت می کرد. وی که قدرت و توانایی های بسیاری داشت یک روز از جانب خدا مأمور شد تا سفری به مغرب و مشرق زمین داشته باشد. آیۀ 86 سورۀ کهف می گوید ذوالقرنین آن قدر رفت و رفت تا این که به محل غروب خورشید رسید و خورشید را در حالی که در چشمه ای گل آلود و تیره رنگ فرو می رفت، یافت! سپس دوباره به راه افتاد و آن قدر رفت و رفت تا به محل طلوع خورشید رسید و دید خورشید از سرزمین های قومی طلوع می کند که هیچ سایبانی بالای سرشان ندارند!

وَیَسأَلُونَکَ عَن القَرنَتینِ قُل سَأَتلُو عَلَیکُم مِنهُ ذِکرًا (83) إِنَّا مَکَّنَّا لَهُ فِی الأرضِ وَآتَینَاهُ مِن کُل شَیء سَبَبًا (84) فَأَتَبَعَ سَبَبًا (85) حَتَّی إِذَا بَلَغَ مَغرب الشَّمسِ وَجَدَها تَغرُبُ فی عین حمئَه ووجد عِندَها قوماً یا ذا القرنَینِ إِما أَن تُعَذِب و اما أن تتخِذَ فهیم حسناً(86) قالَ اما مَن ظلم فسوف نعذّبه ثُّم یُردُّ الی ربُّه فَیُعذبُهس عذاباً نُکراَ(87) وَأما من آمن وَعَمِلَ صالحاَ فَلَهُ جَزاءً الحُسنی وَسَنَقُلُ لَهُ من أمرِنا یُسرًا (88) ثُمَّ أتبَعَ سَبباً (89) حَتُّی إذا بَلغَ مطلع الشُّمس وَجَدَهَا تطلعُ علی قوم لَم نَجعَل لَهم مِن دُونِها سِتراً (90)کَذَلَک وَقَد أحَطنا بِما لَدَیه خَبراً (91)

ای رسول از تو دربارۀ ذوالقرنین سؤال می کنند، بگو به زودی حکایتی از او بر شما خواهم خواند. (83) ما او را در زمین قدرت بخشیدیم و از هر چیزی رشته ای به دست او داده ایم. (84) او هم رشته ای را پی گرفت و رفت (85) تا این که به محل غروب خورشید رسید و یافت آن را در حالی که در چشمه ای تیره رنگ فرو می رفت و یافت کنارش (کنار چشمه) قومی را. گفتیم ای ذوالقرنین آیا آن ها را عذاب می کنی یا لطف و رحمت به جای می آوری. (86) ذورالقرنین به آن قوم گفت: هر کس ظلم و ستم کرده او را به کیفر خواهیم رسانید و سپس نیز هرگاه به سوی خدا بازگردد خدا او را به عذابی بسیار سخت کیفر خواهد کرد (87) و اما هر کس به خدا ایمان آورد و نیکو کردار باشد نیکوترین اجر خواهد یافت و ما نیز کار را بر او آسان می گیریم (88) سپس دوباره رشته ای را پی گرفت  (و سفر را ادامه داد) (89) تا این که به محل طلوع خورشید رسید و یافت آن را که بر قومی طلوع می کرد که میان آنها و آفتاب سایبانی قرار ندادیم (90) و بدین سان ما در همه وقت از احوال او با خبر بودیم (91).

چنان چه می بینید خود قرآن منظور خودش را، هم از حرکت خورشید و هم از قرارگاهی که به آن جا می رود به طور واضح مشخص کرده ولی آقایان معجزه تراش باز هم معتقدند منظور قرآن حرکت کهکشانی خورشید است زیرا هرگز نمی توانند بپذیرند کتاب مقدسشان اشتباهی به این بزرگی در خودش دارد.

تیر خلاص

آیۀ 29 سورۀ لقمان نیز درست مثل آیۀ 37 یس از حرکت خورشید حرف می زند:

الم تَر أنُّ اللهَ یُلجُ اللُّیل فی النهار فی الُّیلِ وَسَخَّرَ الشُّمس وَالقَمَر کّل یَجری إلی أجل مُسمَّی وأنُّ اللهَ بِما تَعمَلونَ خَبِیر

آیا مگر نمی بینید خداوند روز و شب را در یکدیگر داخل می کند و ماه و خورشید را که تا یک موعد مشخص حرکت می کنند برای شما مسخر ساخته است؟ همانا خداوند به آنچه شما انجام  می دهید آگاه است (لقمان، 29).

در این آیه آمدن شب و روز و حرکت خورشید و ماه با لفظ «آیا مگر نمی بینید؟» از مردم سؤال شده است. چیزی که مردم از حرکت خورشید می بینند حرکت تظاهری آن از طلوع تا غروب است. اگر منظور قرآن حرکت کهکشانی باشد این حرکت نه به چشم مؤمنین دیده می شود، نه به چشم کفار و نه به چشم دانشمندان.

برگرفته از کتاب افسانۀ معجزات قرآن

نوشتۀ بهزاد پوربیات