معرفی کتابهای کتاب مقدس: ناحوم

  کتاب ناحوم   Nahum

کتاب ناحوم هفتمین کتاب ثبت شده از دوازده کتاب مرتبط با انبیای کوچک در عهد قدیم است و از نظر طبقه بندی در گروه کتابهای نبوتی قرار گرفته و از ۳ فصل و ۴۷ آیه تشکیل شده و در مورد تاریخ زندگی وی چیز زیادی در کتاب مقدس گفته نشده و ورای هر آن چیزی که در این کتاب نوشته شده، هیچ آگاهی و شناخت دیگری در مورد ناحُوم وجود ندارد.

  نویسنده

همانطور که تقریبا در مورد تمام کتابهای نبوتی صادق است کتاب ناحوم نیز نام خود را از نویسنده کتاب گرفته و فصل یک آیه یک بوضوح هویت نویسنده را اعلام می‌کند.
در کتاب مقدس عهد قدیم، به نام ناحوم صرفا در اولین آیه از کتاب خود او و آنهم به نام ناحُوم اَلْقوشی اشاره شده است. در حالی که محققان کتاب مقدس چندین نظریه در مورد شهر ناحوم ارائه کرده‌اند، بهترین گزینه برای زادگاه ناحوم همانا می‌تواند شهری در جنوب یهودا و نزدیک به مکانی باشد که میکاه نبی زندگی می‌کرده است.
او در اولین فصل کتاب، داوری بر نینوا را اعلام میکند و سپس او در دو فصل بعدی چگونگی انجام داوری را با ذکر جزئیات تشریح میکند.

  زمینه

پیام اصلی ناحُوم در ارتباط با یک داوری قرار دارد که بزودی بر نینوا پایتخت آشور نازل خواهد شد. آشور مامور خداوند برای اجرای داوری بر پادشاهی شمالی اسرائیل بود و حالا زمان آن فرا رسیده بود که خداوند آشور را بخاطر بت پرستی، شرارت، و ستمگری مورد داوری قرار دهد.
نینوا که نماد آشور بود در سال ۶۱۲ قبل از میلاد نابود شد، این رویداد در حدود صد سال پس از نابودی اسرائیل توسط آشور به وقوع پیوست؛ اما نبوت ناحُوم چندین سال قبل از نابودی آشور بود. کلام او بطور عمده خطاب به آشور است.

  تاریخچه

اسناد و شواهد تاریخی و باستان شناسی صحت و درستی نبوت ناحُوم را تایید میکند. یونس در حدود یک قرن قبل از دوران ناحُوم، نبوت کرده بود که نینوا بزودی نابودی خواهد شد (یونس ۳: ۴). گرچه خداوند بخاطر توبه اهالی نینوا، به ایشان رحم و احسان نشان داد. اما شهر مدت زمان کوتاهی پس از آن دوباره به همان اندازه گذشته دست به شرارت زد، و از اینرو ناحُوم فرا خوانده شد تا داوری نهایی بر شهر را اعلام کند.
این کتاب شامل ”رؤیای ناحوم“ و نام وی به مفهوم ”تسلی“ است. محور کل کتاب بر اساس داوری خداوند بر مردم نینوا بخاطر ظلم، ستمگری، بت پرستی، و شرارت ایشان قرار دارد. هنگامی که یونس در خیابان‌های نینوا پایتخت آشور به توبه موعظه می‌کرد ساکنان آنجا به پیام وی واکنش مثبت نشان داده و توبه کردند و خداوند از داوری ایشان چشم پوشی کرد. اما در حدود یک قرن پس از آن خود آشور که پادشاهی شمالی اسرائیل را در سال ۷۲۲ نابود کرده بود در سال ۶۱۲ قبل از میلاد و درست چند سال پس از هشدار ناحوم به دست بابل سقوط کرد.

  کاربرد

آشور در دوران ناحُوم یکی از بزرگترین قدرتهای دنیا به حساب میآمد؛ و نابودی سریع آن خارج از باور و تفکر مردم بود. اما ناحُوم که از خداوند الهام میگرفت آنرا باور داشت؛ و کتاب کوتاه او یک بار دیگر به ما نشان میدهد که اقوام بی خدا و شریر نمیتوانند دوام و بقا داشته باشند. فقط آنانی که به خداوند توکل کرده و از فرامین او اطاعت می‌کنند، باقی مانده و در نهایت غالب خواهند شد. نبوت ناحوم بر ضد نینوا سبب روحیه قابل توجهی برای مردم یهودا شده بود که در برابر قدرت وحشتناک امپراتوری آشوری نیاز به این روحیه داشتند.
بدون شک زمانهایی پیش می‌آید که ما احساس می‌کنیم هم در تاریکی درون خود و هم در تاریکی این جهان غرق شده‌ایم. ناحوم در دوران تاریکی زندگی می‌کرد؛ در دورانی که چند ایماندار باقی مانده در حیرت بودند که تا به کی آنها مجبور به مقاومت در برابر سازش فرهنگی و معنوی هستند. آیا تا به حال شده است که حق شما تضعیف شده باشد و از هر آنچه که در زندگی خود و در این دنیا می‌بینید دلسرد شده باشید؟ ناحوم نبی ما را به یاد دست فعال خداوند می‌اندازد، که حتی در تاریکترین دوران هم کار می‌کند تا عدالت و امید را برای جهان به ارمغان بیاورد.

  جمع بندی

کتاب ناحوم اشاره به سقوط اخیر نُوْآمون یا تبس، پایتخت مصر دارد که در سال ۶۶۳ قبل از میلاد رخ داد (ناحوم ۳: ۸) و همچنین اشاره به نابودی نینوا می‌کند که در سال ۶۱۲ قبل از میلاد اتفاق افتاد. اما در مابین این دوران که بیش از پنجاه سال است، آیا ناحوم سخنرانی می‌کرد؟ امپراطوری آشور در نیمه اول این دوران یکی از قدرتمندترین کشورها بود. امپراطوری آشور در دوران سلطنت منسی دارای استحکامات نظامی در یهودا بود. کتاب ناحوم وقتی به نابودی تبس اشاره می‌کند به بازسازی آن که در سال ۶۵۴ قبل از میلاد اتفاق افتاد اشاره‌ای نمی‌کند. از اینرو ما می‌توانیم حدس بزنیم که که نبوتهای ناحوم در مابین سالهای ۶۶۳ و ۶۵۴ قبل از میلاد بوده است.
ناحوم در طول سلطنت شاه منسی نبوت می‌کرد که یکی از شریرترین پادشاهان در طول تاریخ یهودا بود؛ او پادشاهی بود که نیاز داشت تا از بازتاب مصیبت تجربیات خود، درس یک پادشاه خوب بودن را یاد بگیرد. از اینرو ناحوم در سیاهترین دوران تاریخ یهودا نبوت می‌کرد، در دوران سیاهی که هر نوع بت پرستی در یهودا رواج داشت و همه کاملا به خدا پشت کرده بودند. تمایل خداوند به فرستادن ناحوم در چنین وضعیت ناامید کننده‌ای نشان از فیض بی امان و قاطع خداوند دارد.

برگرفته از وب سایت: www.razgah.com