معرفی کتابهای کتاب مقدس: اول تواریخ ایام

 اول تواریخ   First Chronicles

نام ”تواریخ“ به مفهوم مجموعه ”وقایع“ یا ”تاریخچه“ است و کتاب اول تواریخ از جمله کتابهای تاریخی عهد قدیم و اولین بخش از کتاب تواریخ است که از ۲۹ فصل و ۹۴۲ آیه تشکیل شده و ثبت کننده تاریخ اسرائیل از زمان پادشاهی داود تا سقوط اورشلیم بدست بابلیان است. از اینرو اول و دوم تواریخ همان دوران تاریخی را پوشش میدهد که بوسیله دوم سموئیل و اول و دوم پادشاهان بازگو شده است.
کتابهای اول و دوم تواریخ در ابتدا بصورت یک کتاب واحد و همانند الباقی کتابهای عهد قدیم در اصل به زبان عبری نوشته شده است. افرادی که در ترجمه کتاب عهد قدیم به زبان یونانی نقش داشتند این کتاب را به دو بخش تقسیم کردند.

  تکرار تاریخی

در اینجا یک سوال پیش میآید: چرا تاریخ این دوران دو بار در کتاب عهد قدیم درج شده است؟ چون نویسندگان هر کتاب اهداف متفاوتی را برای نوشتن دنبال میکردند و آنها در زمانهای متفاوتی این کتابها را نوشته بودند. برای مثال، نویسنده اول و دوم پادشاهان این دوران تاریخی را در طی تبعید یهودا به بابل به رشته تحریر در آورد؛ او میخواست در تبعید توضیح دهد که چرا داوری خداوند بدین سختی بر آنها نازل شده است. از طرف دیگر نویسنده اول و دوم تواریخ بعد از اینکه تبعید به پایان خود رسید و اسرائیلیها به سرزمین خود بازگشتند این کتابها را تالیف کرد؛ او میخواست مردم را تشویق و مطمئن سازد که خداوند هنوز هم با آنهاست و عهد او هنوز هم پا بر جا میباشد.

  اساس تاریخی

چهار چوب زمانی تحت پوشش این اثر، بازتابی از بخشهای دوم سموئیل و اول پادشاهان است. و به احتمال بسیار زیاد در دوران عزرا یا نحمیا نوشته شده است در زمانی که یهودیان در سراسر ایران پراکنده بودند و برخی از آنان قصد بازگشت به اسرائیل را داشتند. یافته‌های باستان شناسی در قمران که در شمال غربی دریای مرده در اسرائیل قرار دارد، این فرضیه را مورد تاکید بیشتری قرار می‌دهد.

  نویسنده

این کتاب در حدود سال ۴۵۰ قبل از میلاد به نگارش درآمده است؛ هرچند که نویسنده آن ناشناخته است، اما بعضی از محققین بر این باورند که عزرا علاوه بر کتاب عزرا، تواریخ را نیز نوشته است. نویسنده از منابع بسیاری برای تالیف این کتاب استفاده کرده است، کتابهای دوم سموئیل و اول و دوم پادشاهان از منابع اصلی برای نوشتن کتاب تواریخ بوده است. نویسنده این کتاب هر کسی که باشد، وی یک مورخ دقیق بوده که با دقت تمام از تمام اسناد رسمی و غیر رسمی موجود استفاده کرده است.
همانطور که نویسنده پادشاهان مبنای تاریخ اسرائیل را بر ضرورت تبعید این قوم قرار داده بود مؤلف تواریخ هم این مبنا را بر اساس احیای جامعه از هم پاشیده اسرائیل قرار داد.
از این جهت که هدف عمده نویسنده، تشویق و تعلیم اسرائیلیها پس از دوران تبعید بود، لذا تاکید زیادی بر ارتباط روحانی آنها با گذشته آنها دارد. بدینسان او مطالب زیادی در مورد معبد و کهانت لاویان مینویسد. او در نُه فصل اول کتاب اول تواریخ، فقط به ثبت نسب نامه اسرائیل میپردازد. هدف نویسنده حفظ نژاد و خلوص مذهبی قوم خداوند بود تا آنها بتوانند دوباره خود را در سرزمین موعود دایر و برقرار سازند.

  روند نگارش

آغاز نگارش این کتاب در حدود سال ۵۳۸ قبل از میلاد و مدت زمان کوتاهی پس از بازگشت ساکنان یهودا از بابل بوده است. تمرکز مؤلف بر تاریخ یهودا قرار گرفته که حکومت تقسیم شده جنوبی را تشکیل می‌داد. کتاب اول تواریخ با نگارش چندین نسب نامه و تاکید ویژه بر داود و سلیمان پادشاه شروع و سپس به تاریخ پادشاهی دوران داود پرداخته و آنرا با تاکید بر علاقه عمیق داود به عبادت و پرستش خداوند و برنامه‌های وی جهت احداث معبد ادامه می‌دهد معبدی که توسط پسرش سلیمان بنا می‌شود. کتاب اول تواریخ به احتمال زیاد برای اطمینان بخشیدن و تشویق تبعیدیان بازگشتی وفادار به خدا نوشته شده است.

  زمینه تاریخی

پس از مرگ سلیمان، اسرائیل به دو پادشاهی شمالی و جنوبی تقسیم شد: ”اسرائیل“ در شمال، و یهودا در جنوب؛ اما این کتاب تاریخ پادشاهی شمالی اسرائیل و پادشاهان آنرا حذف کرده و بطور عمده توجه خود را به پادشاهی جنوبی و نسل سلطنتی داود معطوف کرده است. به همین دلیل او به انبیای بزرگی مانند ایلیا و اَلِیشَع‌ اشارهای نکرده است، زیرا خدمت آنها در درجه نخست در پادشاهی شمالی بود. گرچه نویسنده بطور مکرر به ”تمامی اسرائیل“ اشاره میکند؛ و هر چند که پادشاهی شمالی بوسیله آشوریها نابود شده بود اما بسیاری از اسرائیلیهای ایماندار از شمال به یهودا و پادشاهی جنوبی مهاجرت کرده بودند. بدینسان تبعید مخلوطی از شمالیها و جنوبیها را در بر گرفته بود؛ آنها نماینده ”تمامی اسرائیل“ و قوم برگزیده خداوند بودند.
خواننده توجه خواهد کرد که نویسنده بسیاری از وقایع مهم را که در کتابهای قبلی تشریح شده، از قلم انداخته است. برای مثال، او حوادثی را در زندگی داود و سلیمان حذف کرده است که نشان دهنده ضعفهای انسانی و گناه آنها میباشد. او سعی به پنهان کردن چیزی نکرده است؛ خارج از همه اینها، او سایر منابع تاریخی را که شامل این موضوعات میباشد به دفعات تایید کرده است. بلکه هدف نویسنده تواریخ بیشتر این بوده که داود و سلیمان را به صورتی دلخواه و به عنوان پیش قراول (نمونه) مسایا نشان دهد، مسیحی که هنوز در راه آمدن بود. لذا تمرکز این کتاب بطور عمده بر جلال اسرائیل به عنوان قوم برگزیده خداوند است.

  کاربرد

خوانندگان این کتاب بطور یقین متوجه فضای گسترده‌ای می‌شوند که به نسب نامه اختصاص داده شده است. محققین بر این باورند که این نسب نامه‌ها اهداف بسیاری را در این کتاب دنبال می‌کنند:
۱ – برای نشان دادن مشروعیت یک فرد و یا ادعا خانواده به نقش و یا رتبه خاص در میان قوم اسرائیل.
۲ – برای حفظ خلوص نژادی و انتخاب درست افراد برگزیده و گزینش صحیح برای منصب کهانت.
۳ – تداوم مهر تایید بر قوم خدا، علیرغم تبعید آنها از سرزمین موعود.
علاوه بر سوابق خانوادگی، این کتاب به فهرست نام کاهنان، لاویان، سپاهیان، کارکنان معبد، و سایر رهبران و خدمتهای گونگون دیگر نیز پرداخته است.
این اثر تاریخ اسرائیل را از دیدگاهی روحانی و از دریچه چشم کهانت به تصویر کشیده است. و توجه خود را بیشتر معطوف به پرستش و عبادت مناسب و پایبندی به مقررات شریعت اختصاص داده است. مؤلف همچنین با ذکر جزئیات به بازگشت تابوت عهد به اورشلیم در دوران داود اشاره کرده و داستان خرید زمین خرمنگاه اُرْنان یبُوسی توسط داود را به نگارش درآورده که جهت قربانگاه و احداث بنای معبد مورد استفاده قرار گرفت.

  جمع بندی

تمرکز این کتاب بر دو زمینه اصلی قرار دارد: سلطنت مطلوب و کهانت مطلوب. هر دو اینها در کمال مطلوب در عیسی مسیح، کاهن و پادشاه ابدی ما، به هم خواهند پیوست. به انضمام این دو زمینه، نویسنده یک درس کلی از تاریخ اسرائیل ارائه میدهد؛ درسی که برای تمامی ملل روی زمین اعتبار دارد: عامل تعیین کننده در تاریخ هر ملتی در واکنش آنها نسبت به خداوند نهفته است. اگر مردم یک قوم با ایمان و اطاعت به خداوند روی آورند، آنها برکت خواهند یافت؛ اگر چنین نکنند، آنها نابود خواهند شد.

برگرفته از وب سایت: www.razgah.com