فهرست و معانی اسامی کتاب مقدس: مرتا، مردخای، مرقس، مردوک بلدان و مریشه

مرتا (خداوند پرورنده است)   لوقا 10: 38    Martha

نام وی در انجیل لوقا و یوحنا ذکر شده است. خواهری به نام مریم و برادری به نام ایلعازر داشت که به علت بیماری درگذشت و مسیح او را از مردگان قیام داد. در لوقا 10: 36-42 جایگاه او را در نقطۀ مقابل خواهرش مریم می بینیم. مرتا به عنوان شخصی فعال و به ظاهر کدبانوی خانه، مشغول کارهای خانه و مهیا کردن غذا بود ولی بر عکس مریم کنار پای عیسی نشسته و صحبت های او را گوش می داد و افکار خود را به امور روحانی معطوف می داشت.

مُردِخای (شخص کوچک یا پرستندۀ مریخ)  عزرا 2: 2     Mordecai

این نام در زبان اکدی همان مردوک خدای بابلیان است. این نام در کتاب مقدس به دو نفر اطلاق شده است.

1) یکی از رهبران در میان مردمی که با زربابل از بابل به اورشلیم برمی گشتند (عزرا 2: 2؛ نحمیا 7: 7).

2) شخص عبری که مسئولیت مهمی در امپراطوری فارس داشت. همانطور که در استر 2: 5-6 گفته شده، او بنیامینی و از نسل قیس بود که همراه با یکنیا، پادشاه یهودا در سال 597 ق.م. به بابل جلای وطن شده بود. او در طول امپراطوری اخشورش (خشایار شاه) زندگی می کرده و احتمال می رود زمانی که گزارشات کتاب استر روی داد، وی 50 ساله بوده باشد.

مرقس       اعمال 12: 12      Mark

نام مادرش مریم و نام پدرش در کتاب مقدس ذکر نشده است. وی پسر عموی برنابا بود (اعمال 12: 12؛ کولسیان 4: 10). وی نویسندۀ دومین انجیل است و نام او در رسالۀ پولس رسول به فلیمون آیۀ 24 و رسالۀ 1پطرس 5: 13 ذکر گردیده است. نام عبری وی یوحنا است. مرقس مانند اکثر یهودیان آن زمان دارای یک لقب لاتین بود که معنای آن (چکش بزرگ) است. به نظر می رسد که مادرش یکی از اعضای برجسته و تا حدی فعال کلیسای اورشلیم بوده است. چنین حدس زده می شود که مرقس همان جوانی است که در حادثۀ دستگیری عیسی فرار کرد (مرقس 14: 51-52) و همچنین احتمال می رود او همان مردی باشد که رسولان او را با سبوی آب ملاقات کردند (مرقس 14: 13).

مَرُودَک بَلَدان       اشعیا 39: 1      Merodach Baladan

در 2پادشاهان 20: 12 برودک بلدان نوشته شده که احتمال می رود یا نشانۀ غلط املایی و یا نشانۀ شباهت زیاد حرف «م» و «ب» در زبان اکدی باشد. (در چاپ 1996 م. ترجمه قدیمی یا حروفچینی جدید، همان مرودک نوشته شده است) این نام  در زبان آشوری به معنی «خدا یک پسر داده است» می باشد. او رهبری با جرأت و دلیر بود و مردمش در زمین های باتلاقی جنوب عراق زندگی می کردند. پایتخت کشورش بیت یاقین بود. در سال 722 ق.م. او در مقابل سرگن دوم پادشاه آشور یاغی گری کرد. وی حدود 11 سال سلطنت کرد و در سال 710 ق.م. یک سفیر به اورشلیم برای تبریک به حزقیا در رابطه با شفا یافتن او از بیماری خطرناکش فرستاد (2پادشاهان 20: 12-19؛ اشعیا 39: 8-1).

مَریشَه (صاحب تپه)     1تواریخ 4: 21      Mareshah

نام شخصی که در نسب نامۀ یهودا ذکر شده است.

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس