فهرست و توضیحاتی مختصر از مکان های کتاب مقدس: راموت، راموت جلعاد، رامه و رامت مصفه

راموت (مکانهای بلند)      تثنیه 4: 34           Ramoth

1) نام شهری که در اراضی متعلق به قبیلۀ جاد قرار داشته و به راموت جلعاد نیز خوانده شده است. به این شهر در تثنیه 4: 34؛ یوشع 20: 8، 21: 38 و 1تواریخ 6: 80 اشاره شده است.

2) یکی از شهرهای متعلق به قبیلۀ یساکار نیز راموت نام داشته است (1تواریخ 6: 73).

راموت جلعاد       تثنیه 4: 43        Ramoth-Gilead

یکی از شهرهای مهم جلعاد که در نزدیکی مرز با سوریه و به فاصلۀ 25 تا 30 مایلی از دریای اردن قرار داشته است.

موسی آن را به عنوان یکی از شهرهای ملجا به جهت فرار جادیان انتخاب کرد (تثنیه 4: 41-43).

این منطقه دارای مراتع بسیار بوده و یکی از 12 ناحیه ای است که خوراک سلیمان و خانواده اش از آنجا تهیه می شد و بنجابر وکیل سلیمان در این منطقه بوده است (1پادشاهان 4: 7، 13).

به دلیل اهمیت مظامی ای که این منطقه داشته، محل وقوع جنگ های متعددی بین اسرائیل و قوم های دیگر یوده است. اخاب به دنبال بی توجهی به هشدار میکایا در جنگ با ارامیان در این منطقه کشته شد (1پادشاهان 22: 1-4).

یورام پسر بزرگ اخاب نیز در جنگ شدیدی در این منطقه زخمی گردید (2پادشاهان 8: 28-29).

الیشع یکی از انبیا را به جهت مسیح ییهو به راموت جلعاد فرستاد (2پادشاهان 9: 1-10). احتمالاً راموت جلعاد همان رامت مصفه (یوشع 13: 26) و مصفه محل سکونت یفتاح (داوران 11: 34) می باشد که در کلام خدا به آنها اشاره شده است.

رامَه (محل مرتفع)        یوشع 18: 25           Ramah

1) معنی لغوی آن «مرتفع» است. بسیاری از شهرهای قدیمی فلسطین به منظور حفظ امنیت بر روی مناطق مرتفع ساخته شده اند که رامه نیز یکی از این شهرها بوده است. رامه در راراضی متعلق به قبیلۀ بنیامین (یوشع 18: 25)، در نزدیکی بیت ئیل (داوران 4: 5)، جبعه (داوران 19: 13) و بیت آون (یوشع 5: 8) قرار داشته است. به سه شکل در کلام خدا به آن اشاره شده است، رامت (Ramath) (یوشع 13: 26)، راموت (یوشع 21: 38؛ 1سموئیل 30: 27) و رامه تایم (Romathaim) (1سموئیل 1: 1).

بعشای اسرائیلی بازسازی و بنای مجدد این شهر اقدام کرد تا مانع رفت و آمد اهالی به نزد آسا، پادشاه یهودا گردد (1پادشاهان 15: 17). اما حمله آشوری ها پروژۀ بازسازی رامه را ناتمام گذاشت. آسا نیز از این فرصت استفاده کرده تمامی سنگهایی را که بعشا به جهت بازسازی رامه به کار گرفته بود برداشته و با آنها جبع و مصفه را که در قلمرو خودش قرار داشتند، بازسازی کرد (1پادشاهان 15: 18-22؛ 2تواریخ 16: 1-6).

ارمیا، صحنۀ حملۀ سنحاریب به این شهر را در سال 701 ق.م. به «فریاد رامه» تشبیه می کند (ارمیا 31: 15؛ متی 2: 18).

بعضی از ساکنین آن در بین کسانی بودند که از اسارت بازگشت کردند (عزرا 2: 26؛ نحمیا 7: 30). و از جمله شهرهایی است که بعد از بازگشت از اسارت به وسیلۀ یهودیان مسکونی شد (نحمیا 11: 33).

2) نام شهری واقع در کوهستان افرایم می باشد که ممکن است رامه تایم صوفیم باشد که در 1سموئیل (1: 1، 19؛ 2: 11) به آن اشاره شده است. شهری است که والدین سموئیل نبی در آن زندگی می کردند و محل تولد سموئیل نیز بوده است. بعد از خرابی شیلوه سموئیل رامه را به عنوان مرکز داوری خود انتخاب کرد.

احتمالاً رامه در سرزمین صوف، اولین جایی بود که شاؤل سموئیل را ملاقات کرد (1سموئیل 9: 5-6، 18).

داود پس از فرار از دست شاؤل به رامه رفت و سموئیل را از اعمال شاؤل با خبر ساخت (1سموئیل 19: 18-23؛ 20: 1).

طبق دستور سموئیل به جهت رفتن شاؤل به جلجال، سرزمین صوف در جنوب جبعه قرار داشته است.

3) نام شهری از شهرهای متعلق به قبیلۀ نفتالی نیز بوده است (یوشع 19: 36).

4) یکی از شهرهای واقع در مرزهای قبیلۀ اشیر بوده است (یوشع 19: 29).

5) یکی از روستاهای واقع در اراضی متعلق به قبیلۀ شمعون (یوشع 19: 18) که احتمالاً همان راموت جنوبی است که در 1سموئیل (30: 27) به آن اشاره شده است.

6) رامه مخفف راموت جلعاد است که دوبار در کتاب مقدس (2پادشاهان 8: 29؛ 2تواریخ 22: 6) به آن اشاره شده است.

رامت مِصفَه          یوشع 13: 26            Ramath-Mizpeh

یکی از شهرهای متعلق به قبیلۀ جاد (یوشع 13: 26) بوده و معنی لغوی آن «دیده بان مرتفع» است.

احتمالاً محل بستن پیمان بین لابان و یعقوب یوده است (یپدایش 31: 44-55).لابان این مکان را «یجرسهدو» و یعقوب آن را «جلعید» نام نهاد.

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس