فهرست و توضیحاتی مختصر از مکان های کتاب مقدس: اورشلیم

اورشلیم (شهر یا میراث سلامتی)     یوشع 10: 10      Jerusalem

اولین شهر فلسطین، شهری مقدس که واژۀ اطلاق شده به آن ریشۀ سامی و عبری داشته و معنی لغوی آن «صلح» است (پیدایش 14: 18؛ مزمور 76: 2). این شهر در فاصلۀ 14 مایلی جنوب دریای مرده و 33 مایلی شرق مدیترانه قرار داشته و 13800 پا از سطح دریا ارتفاع دارد.

اولین جایی که در کتاب مقدس به نام اورشلیم اشاره شده در کتاب یوشع (10: 1). یبوسی (یوشع 18: 28) و یبوس (داوران 19: 10) نیز خوانده شده است. به شهر یهودا (2تواریخ 25: 28)، شهر خدا (مزمور 46: 4)، شهر پادشاه عظیم (مزمور 48: 2)، شهر مقدس (نحمیا 11: 1) و اریئیل (اشعیا 29: 1) نیز شهرت داشته است.

در شرق آن وادی «قدرون» یا وادی «یهوشافاط» و در جنوب آن وادی «هنوم» قرار گرفته است. از اتصال این دو وادی در جنوب شهر وادی «النار» به وجود می آید. وادی دیگری میان وادی هنوم و وادی قدرون، شهر را به دو قسمت تقسیم می کند که قسمت شرقی آن را «کوه موریا» گویند که معبد در آنجا قرار داشت و قسمت غربی آن «کوه صهیون» است. خانۀ داود در این نقطه قرار داشت. کوه صهیون 110 پا از موریا ارتفاعش بیشتر است. در جنوب تل «سکوپس» واقع در شمال شرقی وادی قدرون، کوه زیتون قرار گرفته که محل بت پرستی سلیمان بوده است. در طرف جنوب کوه صهیون تل «الموامره» واقع است که احتمالاً یهودا در آنجا با رؤسای کهنه در ارتباط با تسلیم عیسی مسیح گفتگو کرد. «حقل الدم» نیز بر دامنۀ این تل واقع شده که یهودا خود در آنجا به دار کشید. میانگین درجۀ حرارت این شهر 63 درجه بوده و در تابستان به 100 و در زمستان به 25 درجه فارنهایت می رسد. ارتفاع برف بعضی مواقع به یک پا رسیده ولی سریع ذوب می گردد.

ابتدا یبوسیان ساکن آن منطقه بودند (یوشع 18: 16؛ 18: 28) و بعد از آنکه یوشع شهر را فتح کرد باز هم یبوسیان از آن منطقه خارج نشدند (یوشع 15: 63). بعد از مرگ یوشع قوم بنی اسرائیل شهر را محاصره کرده و آن را سوزاندند (داوران 1: 8) ولی با این حال یبوسیان باز هم در بعضی نقاط آن زندگی می کردند (داوران 1: 21). فتح کامل آن در زمان داود انجام گردید. او و یوآب و سایر سردارانش این شهر را متصرف شدند (1تواریخ 11: 6) و بعد از آن به شهر داود مسمی گردید (2سموئیل 5: 7؛ 1تواریخ 11: 7).

تابوت عهد بعد از قریۀ یعاریم به خانۀ عوبید ادومی و از آنجا به این شهر آورده شد (2سموئیل 6: 2-16). شهر فوق در زمان سلیمان ترقی کرد. سلیمان هیکل و قصر سلطنتی خود را در آنجا بنا نمود. موضوع هیکل احتمالاً در جایی بود که داود از ارونه یبوسی خریداری کرد (2سموئیل 24: 20-25).

در زمان رواج بت پرستی و بعد از وصلت بین خانوادۀ یهوشافاط و اخاب اورشلیم از نظر اهمیت و قدرت سقوط کرد. در زمان یوآش شهر و معبد مرمت گشت. در ایام امصیا بنی اسرائیل حصارهای اورشلیم را تخریب کردند (تواریخ 25: 23). ولی عزیا دوباره آن را بازسازی نمود و پسرش یوتام نیز به کار او ادامه داد. در زمان حزقیا اورشلیم به شکوهی که در زمان سلیمان داشت بازگشت ولی با این وجود بعد از چندی به اسارت نبوکدنصر پادشاه بابِل در آمد. وی سرانجام به دلیل سرکشی صدقیا در سال 586 ق.م. کاملاً شهر را تخریب ساخت. بعد از فرمان کوروش در سال 538 ق.م. اسرای قوم یهود به شهر خود بازگشتند و بازسازی معبد را تحت رهبری زربابل آغاز کردند. بعد از قرار گرفتن شالوده و اساس هیکل جدید به دلیل توطئه چینی سامریان کار هیکل تا سال 520 ق.م. متوقف شد. بعد از آن خدا، حجی و ملاکی را به ادامۀ کار بازسازی هیکل برانگیخت. بازسازی هیکل جدید در سال 515 ق.م. پایان یافت.

دروازه های شهر اورشلیم عبارت بودند از: دروازۀ گوسفند (Sheep gate)، دروازۀ ماهی (Fish gate)، دروازۀ کهنه (Old gate)، دروازه وادی (Valley gate)، دروازۀ خاکروبه (Dung gate)، دروازۀ چشمه (Fountain gate)، دروازۀ آب (Water gate)، دروازۀ اسبان (Horse gate) و دروازۀ شرقی (East gate) منظور از سعه، در نزدیکی دروازۀ آب بوده است (نحمیا 8: 1، 3، 16؛ عزرا 10: 9).

دیوارها و حصارهای اورشلیم عبارت بودند از: حصار عریض (Broad wall)، حصار برکه شلح (Wall of pool shelah) و حصار عوفل (Ophel wall).

حصارهای شهر نیز در ایام نحمیا علی رغم مخالفتهای سنلبط و طوبیا بنا شدند.

در زمان عیسی نیز این شهر توسط هیرودیس تعمیر و مرمت شده بود ولی در سال 70 میلادی توسط رومی ها تخریب شد. در قرن اول مسیحی، اورشلیم از نظر وقایع مهم مسیحیت اهمیت زیادی داشته است.

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس