علی رغم بی تفاوتی سازمان های بین المللی، خدای پدر داور عادل همۀ صحنه هاست!

علی رغم بی تفاوتی سازمان های بین المللی خدای پدر داور همۀ صحنه هاست!

«ای محبوبۀ من و ای زیبایی من، برخیز و بیا.» ای کبوتر من که در شکاف های صخره و درپوشش سنگ های خارا هستی، چهرۀ خود را به من بنما و آوازت را به من بشنوان زیرا آواز تو دل پسند و چهره‌ات خوش نما است.» ( غزل غزل های سلیمان 2: 13-14)

امروز وطن من پرندۀ بال شکسته ای است که جواب ناله و فریادش از سال ها ظلم و جنایت و تبعیض را با گلوله دریافت می کند. و سازمان های بین المللی، این نسل کشی و قتل عام آشکار را با بی تفاوتی می بینند و فقط می گویند:
“اوه مای گاد خیلی ناراحت شدیم. این صحنه محکوم باید گردد”!!!

ولی خدا خدای عدالت است و به این صحنه های باور نکردنی و جنایاتی که حد و حصری ندارد می نگرد و با دلی پدرانه می گوید: ” ای محبوبۀ من برخیز و از فضای ناامیدی بیرون بیا و چهره ات را نشان بده و آوازت را بشنوان زیرا تو برای من محبوبه هستی” نه آمار و شماره و عضو و مرید و پیرو.

سرفرازی (کشور من ایران) نه از شرق و غرب و نه از شمال و جنوب بلکه از جانب خدایی می آید که داور همۀ صحنه هاست. (مزمور 75: 6و7)

به گواهی تاریخ خدا برای خلقتش خیلی بیشتر از کسی که برای کاردستی اش غیرت دارد غیورست و هرگز ساکت و بی تفاوت نخواهد ماند.

جلیل سپهر
@jalilsepehr