عطایای خدمت رهبری در کلیسا (معلمان)

عطایای خدمت رهبری در کلیسا (معلمان)

افسسیان 4: 11 «و او بخشید بعضی رسولان و بعضی انبیا و بعضی مبشران و بعضی شبانان و معلمان را».

معلمان در زمینۀ تعلیم و تفسیر کلام خدا از عطایی ویژه و خدادای برخوردارند و از این طریق بدن مسیح (یعنی کلیسا، افسسیان ۴: ۱۲) را بنا می کنند.

(۱) وظیفه اصلی معلمان این است که به کمک روح القدس، پیغام راستینی را که بدیشان سپرده شده است، حفظ کنند (دوم تیموتائوس ۱: ۱۱-۱۴). آن ها با وفاداری، کلیسا را به مکاشفه کتاب مقدس و پیغام اصیل مسیح و رسولان می رسانند تا قوم خدا را برای «کار خدمت» آماده سازند (افسسیان ۴: ۱۲).

(۲) هدف اصلی تعلیم کتاب مقدس، گسترش حقیقت و برافراشتن اصل تقدس (یعنی، پاکی اخلاقی و روحانی، کمال، تعهد به خدا و دوری از شرارت) درمیان تمامی افراد قوم خدا است‌. این مهم با هدایت مردم به سوی تعهد به زندگی خداپسندانه ای میسر است که تصویر آن در کلام خدا آشکار شده است. کتاب مقدس می گوید که هدف از آموزش های مسیحی، پرورش محبتی است که از قلب پاک سرچشمه می گیرد؛ محبتی که زاییدۀ وجدان بیدار و ایمان ناب است (اول تیموتائوس ۱: ۵). یعنی، مسیحیت واقعی، تنها از دانش مسیحی سرچشمه نمی گیرد بلکه از این که چگونه زندگی می کند (یعنی، آیا شخص محبت حقیقی، پاکی، ایمان و خداشناسی را با زندگی خود نشان می دهد؟)

(۳) در کلیسا خدا از معلمان به طور ویژه استفاده می کند تا اهدافش را به انجام رساند. اگر کلیسا از اهمیت این امر غافل باشد یا نخواهد بدان توجه کند، تعلیم معلمانی که به کلام خدا وفادارند از مسیحیان بازداشته خواهد شد و روح حقیقت طلبی و اقتدار کلام خدا از کلیسا رخت خواهد بست. در نتیجه ایمانداران به جای تشنگی برای کلام خدا، به تدریح با برداشت های اشتباهِ کلام خو خواهند گرفت و به آداب و رسوم های انحرافی روی خواهند آورد یا خود را به فلسفه های باطل انسانی و آیین مذهبی دروغین خواهند سپرد. ولی معلمان خداشناسی که از روح هدایت می شوند، باورها، رفتارها و شیوۀ زندگی شان را بر کلام خدا بنیان می نهند. کلیسایی که به معلمان خداشناس گوش می سپارد، باورها و رفتارهای اشتباه را بر ملا می سازد و اموری را که با پاکی پیغام اصیل مسیح در تضادند، رد می کند. خود کلام خدا، محک خوبی برای امتحان تمامی آموزه ها است و کلیسا همواره باید در نظر داشته باشد که کلام الهام شده از روح، بالاترین مرجع نهایی حقیقت و تنها منبع مقتدری است که مرزهای ایمان و زندگی مسیحی را تعیین می کند .