طبق کتاب مقدس همه ما گناه می کنیم، پس امکان دارد شخص ایمان دار هم مرتکب قتل و یا هر گناه دیگری شود. در ضمن در اسلام هم گفته می شود اگر توبه کنید، خدا تمام گناهان شما را می بخشد. پس چه برتری در مسیحیت نسبت به اسلام در این مورد وجود دارد؟ در هر دو دین، باید توبه انجام شود تا گناه بخشیده شود. پس نقش جانفشانی عیسی مسیح، در مورد بخشش گناهان ما چه بوده است؟

بخشش گناهان تنها با قربانی عیسی مسیح بر روی صلیب و برخاستنش از مردگان میسر بود. عیسی مسیح با مرگ خود روی صلیب، جریمه ای را که بشر برای گناهان خود باید می پرداخت، پرداخت و عدالت خدا را به اجرا در آورد که می فرماید: مزد گناه مرگ است. در ضمن با مرگش بر صلیب محبت خدا را نیز جاری ساخت، چون عدالت اجرا شد و مردم دیگر بخشیده شدند. پس صلیب مسیح، برخورد عدالت و محبت خدا می باشد. عدالت خدا می گوید انسان بخاطر گناه باید هلاک شود، اما محبت او می گوید انسان باید نجات یابد و این دو خصوصیت با هم در تضاد هستند. اما صلیب این مسئله را حل کرد و مسیح با رستاخیزش از مردگان حیاتی نو و امیدی تازه به همه بشر بخشید.

در اسلام، حتی پس از توبه نیز اطمینانی از بخشش گناهان وجود ندارد و این را در کل قرآن شاهد هستیم. تنها کسانی که کمی از بخشش گناهانشان اطمینان دارند، شهیدانی هستند که در جهاد کشته شده اند!!! 

توبه در اسلام فقط یک نوع پشیمانی و بازگشت به سوی خدا می باشد، اما بدون اطمینان از بخشش. در توبه اسلام، قربانی صلیب وجود ندارد که ضامن بخشش ما باشد. در حالی که در مسیحیت برای نجات ما از گناه، راه رهایی و بخشش آماده شده و آن راه، صلیب مسیح است.

یک مسیحی پس از نجاتش از گناه و عواقب آن، می بایست زندگی مقدسی را دنبال کند و در صورتی که پس از نجاتش زندگی به سوی قهقرایی را طی کند، مسلماً یا نجات نیافته و یا نجاتش را از دست خواهد داد. در رساله یعقوب تأکید زیاد بر این است که یک مسیحی می بایست به ایمانش عمل کند و پولس رسول نیز در رسالاتش بارها به عمل ایمان اشاره می کند.