سهم خدا و سهم ما در بخشیدن نور به اطرافمان

سهم خدا و سهم ما در بخشیدن نور به اطرافمان

«چراغ را می افروزندکه بر چراغدان بگذارند. آنگاه به همۀ کسانی که در خانه باشند روشنایی می بخشد.» (متی 5: 15)

روشن شدن چراغ هنر و استعداد و توانایی، مسئولیت لامپ نیست . چراغ در قدیم توسط روغن و امروز توسط جریان الکتریسته روشن می شود.

اما روشن ماندن در چراغدان، کار و وظیفه و مسئولیت چراغ است که بتواند درآن بالا بایستد و دربرابر باد و باران های شرایط دوام بیاورد.این تمثیل را عیسی مسیح برای تفکیک سهم خدا و درک نقش و مسئولیت ما دربرابر تاریکی محیط اطراف مان آورد.

ممکن است شما انسان بسیار با احساس و دلسوز و پر از طرح و فوق العاده با استعداد و هوشمندی هستید و از شرایط تاریکی ذهن های منجمد اطرافتان رنج می برید. این همان چراغی است که خدا در وجدان شما روشن کرده. ولی اگر فقط به نالیدن در خلوت و انتقاد از شرایط اکتفا کرده اید، همان چراغ روشنی می باشیدکه به جای بودن بر روی چراغدان در پشت صحنه، زیر پیمانه ای خود را پنهان کرده اید.

انتقاد از تاریکی زمانی مؤثر است که سهم و نقش و مسئولیت خودمان را به عنوان چراغ روشنی که باید بر چراغدان باشد تا محیط خود را روشنایی بخشد، درک کنیم و آن را بپذیریم.

مسیح در آیه بعدی گفت:
«بگذارید نور شما بر مردم بتابد.» (متی 5: 16)

به عبارتی، بخشیدن مسح و استعداد سهم خداست ولی به کار بردن مسح و استعداد نیاز به اراده و تصمیم و اجازه من و شما دارد. به امید درخشیدن شما بر روی چراغدان زندگی تان تا اهل خانۀ شما بتواند نور را تجربه کند.

جلیل سپهر
@jalilsepehr