سخن گفتن به زبان های روح در راستی

سخن گفتن به زبان های روح در راستی

اعمال ۲: ۴ «و همه از روح القدس بر گشته، به زبان های مختلف، به نوعی که روح بدیشان قدرت تلفظ بخشید، به سخن گفتن شروع کردند».

مسیحیان عهد جدید، سخن گفتن به زبان ها یا گولاسولالیا (از یونانی گلوسایس لالو) را نشانه ای از خدا و مبنی بر تعمید روح القدس می دانستند. پس همۀ آن ها به زبان ها سخن می گفتند (ر.ک. به اعمال ۲: ۴؛ ۱۰: ۴۵-۴۷؛ ۱۹: ۶؛ ر.ک‌ به مقالۀ تعمید در روح القدس). این الگوی کتاب مقدسی برای حصول به یک زندگی پر از روح، امروز نیز برای ما سندیت دارد. خدا موضوع سخن گفتن به زبان ها را مقرر داشت تا بنیادی زنده و جاودان به جهت رابطۀ مسیحی ما با عیسی باشد. استفاده از این عطا، به نحوۀ برخورد ما با عطاهای الهی مربوط می شود و باید دقت کرد که خدا در این زمینه چه رهنمودهایی به ما داده است.

(۱) سخن گفتن به زبان ها، عمل ماوراء طبیعی روح خدا است‌: وقتی که شخص مسیحی به زبانی سخن می گوید (یونانی گلوسا) که پیشتر آن را نیاموخته بوده (اعمال ۲: ۴؛ اول قرنتیان ۱۴: ۱۴-۱۵)، در واقع روح القدس، او را الهام بخشیده است تا خدا را حمد گوید، با خدا صحبت نماید و دعا کند. وقتی که شخصی به زبان ها سخن می گوید، این زبان ممکن است یکی از زبان های موجود در دنیا باشد (ر.ک. به اعمال ۲: ۶، جایی که مردم ۱۲۰ زبان آشنای مختلف را از پیروان مسیح شنیدند) یا ممکن است برای مردم دنیا ناشناخته باشد (م.ک. با اول قرنتیان ۱۳: ۱؛ جایی که پولس از «زبان فرشتگان» سخن می گوید). «سخن هذیان و از روی سر خوشی» نیست که شخص گوینده، کنترل خود را از دست داده باشد و سخنان یاوه و نامفهوم بگوید. کتاب مقدس هرگز برای سخن گفتن به زبان ها، از واژۀ «سخن از روی سر خوشی» استفاده نمی کند. چه این زبان برای شنوندگان قابل درک باشد یا نباشد، به هر حال روشی، برای حمد و ستایش خدا است.

(۲) سخن گفتن به زبان ها، نشانۀ ظاهری و نتیجۀ فیزیکی تعمید در روح القدس است: وقتی برای اولین بار در روح القدس تعمید می گیریم، این علامت ظاهر می شود. وقتی که شخص مسیحی در الهام روح به زبان ها سخن می گوید، روح آن شخص و روح القدس، با یکدیگر پیوند می خورند و به دعا، ثنا یا نبوت (یعنی، پیام هایی که باعث تکریم خدا می شوند می پردازند، برای ایمانداران پیشگویی می کنند، به آن ها هشدار می دهند، آن ها را به چالش می طلبند، تشویق می نمایند یا الهام می بخشند). خدا از همان ابتدا، موضوع صحبت به زبان ها را با تعمید در روح القدس در ارتباطی تنگاتنگ قرار می دهد (اعمال ۲: ۴)، تا ۱۲۰ ایمانداری که در اولین پنتیکاست بودند و تمام پیروان مسیح بعد از آن، تجربه ای داشته باشند که دال بر دریافت حقیقی تعمید در روح القدس باشد (م.ک. با اعمال ۱۰: ۴۵-۴۶)، در طول تاریخ کلیسا، هر وقت که نشانۀ صحبت به زبان ها نادیده گرفته، رها یا فراموش شده است، حقیقت و تجربۀ پنتیکاست (یعنی، تعمید در روح القدس به آن صورتی که در عهد جدید تشریح شده است) سراسر مورد غفلت واقع گشته یا به طور ناقص ارائه شده است.

(۳) صحبت کردن به زبان ها هدیۀ روح القدس به پیروان مسیح است (اول قرنتیان ۱۲: ۴-۱۰): این هدیه دو هدف اصلی را در بر می گیرد:

(الف) وقتی با ترجمه همراه باشد، به کل جماعت کلیسایی منفعت می رساند‌ یعنی خدا به گوینده، یا یک مسیحی دیگر که در جمع حاضر است، قوت می دهد تا با واژه های قابل درک، پیامی را که به زبان ها است، ترجمه کند. وقتی این کار در پرستش عمومی، انجام شود، پیام خدا به تمام جماعت منفعت می رساند، پرستش را به الهام الهی منور می کند یا مردم را به چالش می گیرد یا تشویق می کند (اول قرنتیان ۱۴: ۵-۶ و ۱۳-۱۷).

(ب) صحبت کردن به زبان ها می تواند برای تک تک مسیحیان، بسیار بنا کننده باشد؛ آن ها به تنهایی می توانند در رازگاهان شخصی شان با خداوند به زبان ها راز و نیاز کنند. صحبت کردن به زبان ها به طور مداوم و پیوسته، زندگی روحانی شخص را بنا خواهد کرد (اول قرنتیان ۱۴: ۴). پس شخص، به زبان روح (۱۴: ۲ و ۱۴) و در دعایش (۱۴: ۲، ۱۴، ۱۵ و ۲۸) شکرگزاری می کند (۱۴: ۱۶-۱۷) یا سرود می خواند (۱۴: ۱۵؛ ر.ک. به اول قرنتیان ۱۴؛ ر.ک. به مقالۀ عطایای روحانی برای ایمانداران). دعای در روح (یعنی، دعای خود را با سخن گفتن به زبان ها در حضور خدا بلند کردن) می تواند دعاهای ما را مؤثرتر سازد. وقتی که واژه ها از بیان حالت روحی ما (یعنی، اشتیاق یا نگرانی مان) قاصرند، روح القدس می تواند از طریق ما دعا کند (ر.ک. به رومیان ۸: ۲۶-۲۷). وقتی که مسیحیان از روح پر می شوند و در رازگاهانشان به زبان ها با خدا سخن می گویند، روح القدس به راستی در آن ها کار می کند و در موافقت کامل با شخصیت، اشتیاق و خواسته های خدا، به «ناله هایی که نمی توان بیان کرد» دعای آن ها را بر می افرازد. هر چند آن ها ممکن است متوجه آنچه می گویند، نباشند ولی می توانند مطمئن باشند که این سخنان، به درستی همان گفتگویی است که بدان نیاز دارند.