روح القدس و احیاء: جایگاه توبه در احیاء و احیای خیمۀ داود

روح القدس و احیاء: جایگاه توبه در احیاء و احیای خیمۀ داود

جایگاه توبه در احیاء (اشعیا 58: 1-14)

خدا، پس از صادر کردن حکم شدید و توبیخ قوم به دلیل ارتدادشان، وعده های فوق العاده ای در مورد احیا می دهد. او بیان می کند که عدالت ایشان را مانند ظهر، به ظهور خواهد آورد. آنها مانند یک باغ آبیاری شده، رشد خواهند کرد. شرارت ایشان را دور خواهد کرد، ارتداد آنها را شفا خواهد داد و مجاناً آنها را محبت خواهد کرد (به اشعیا 58:؛ ارمیا 31-33؛ هوشع 14 مراجعه کنید).

به هر حال بین حکم داوری و وعدۀ احیای او، انبیای خدا همیشه یک نصیحت ضروری کرده اند: توبه! در اشعیا باب 58 این موضوع آشکار شده است: «اگر شما از روزه های تشریفاتی بازگردید و به روزۀ حقیقی تن دهید». این مطلب شامل صدای غمگین افرایم، در ارمیا 31: 19 نیز می گردد «من بازگشت کردم، توبه کردم». و در هوشع 14: 1، در کلمات ملتمسانۀ «اسرائیل بازگشت کنید» بیان شده است.

«توبه» به معنای بازگشتن به تلاشهای بیشتر برای جلب رضایت خدا از طریق نگاه داشتن شریعت یا انجام کارهای بهتر نیست. بلکه همیشه این درخواست به سادگی عبارت بوده است از: بازگشت به سوی خود خدا، یعنی اجازه دادن به او تا پاک کرده و احیا کند.

احیای خیمۀ داود (اعمال رسولان 15: 16-18)

در اعمال رسولان 15: 1-29 سؤالی مطرح شده است مبنی بر اینکه آیا غیر یهودیان می توانستند به عنوان مسیحیان بدون تن در دادن به شریعت موسی، پذیرفته شوند. پطرس با توجه به این مطلب که نه یهودیان و نه پدرانشان قادر نبوده اند باری را که شریعت بر دوش ایشان گذاشته بود، تحمل کنند، به این سؤال پاسخ داد: بنابراین منطقی نبود که آن بار را بر غیریهودیان تحمیل کنند «بلکه اعتقاد داریم که محض فیض خداوند عیسی مسیح نجات خواهیم یافت همچنان که ایشان نیز (غیر یهودیان)» (آیۀ 11). یعقوب، اظهارات پطرس را به وسیلۀ نقل قول قسمتی از عاموس تأکید کرد که در آن خدا وعده می دهد: «خیمۀ داود را که افتاده است، باز بنا می کنم… تا بقیۀ مردم طالب خداوند شوند» (اعمال رسولان 15: 16، 17).

کتابهای متعدد دیگری از کتاب مقدس نیز به خیمۀ داود، البته نه همیشه با این نام، اشاره می کنند. اسمی که اغلب استفاده شده است «صهیون»، کوه اورشلیم می باشد که خیمه بر آن قرار داشت و در آنجا خدا در میان قومش ساکن بود.

کتاب یوئیل نبی باب 2 با این فریاد آغاز می گردد: «در صهیون کرنا بنوازید و در کوه مقدس من صدا بلند کنید!»، رسالۀ عبرانیان 12: 22 چنین بیان می کند: «بلکه تقرب جسته اید به جبل صهیون»، هر دوی این موارد به خیمه داود اشاره می کند. درک مفهوم احیای این خیمه به وسیله خداوند از آن جهات مهم است که دیدگاهی روشن و کتاب مقدسی از آنچه خدا می خواهد امروز در کلیسا انجام دهد، ارائه می دهد.

خیمۀ داود: منشأ و توضیح

خیمۀ داود مدت کوتاهی پس از پیروزی داود پادشاه بر شائول ساخته شد. صندوق عهد که نمایندۀ حضور و قدرت خدا بود، به وسیلۀ فلسطینیان تصرف شده بود. پس از یکسری مصیبتها، فلسطینیان آن را به قریۀ یعاریم بازگرداندند که در خانۀ ابیناداب باقی ماند (1سموئیل 4: 1-7: 1). داود مشتاق بود که نشانۀ حضور خدا با او و قوم باشد، بنابراین تلاش کرد تا صندوق را به اورشلیم بازگرداند و آن را در خیمه ای روی کوه صهیون قرار داد (2سموئیل 6؛ 1تواریخ 13-16).

قبل از تصرف آن، صندوق در خیمۀ موسی قرارا داشت یعنی در اطاق داخلی که مقدسترین جایگاه (قدس الاقداس) نامیده شد. هیچ کس، مگر کاهن اعظم آن هم سالی یکبار جهت پاشیدن خون قربانی شده بر روی تخت رحمت که صندوق را پوشانیده بود اجازۀ دخول به قدس الاقداس را نداشت، (عبرانیان 9: 1-7). مردم تنها می توانستند به حیاط خارجی خیمه نزدیک شوند تا همراه با تقدیم قربانی هایشان، خدا را بپرستند.

خیمۀ داود معرف حرکت بنیادی از این سیستم جدایی خدا از انسان بود. بدون زیر پا گذاردن روح شریعت موسی، داود روح دوستی بین انسان و خداوند را دوباره ایجاد کرد.

اهمیت احیای خیمۀ داود

اهمیت زیاد خیمۀ داود، در این حقیقت نهفته است که صندوق یعنی حضور واقعی خدا، به میان مردم اورشلیم بازگشت. مردم به وسیلۀ داود تعلیم گرفته بودند که خدا را با حمد، شکرگزاری و شادمانی پرستش کنند. شانزده خادم تعیین شده بودند که بیست و چهار ساعت در روز و هفت روز هفته بنوازند. هیچکدام از این خادمین، رابطه ای با گناه یا محکومیت نداشتند، همۀ این موارد نشان دهندۀ قدردانی از رحمت و مهربانی خدا و پذیرش بدون قید و شرط او نسبت به همۀ کسانی که با ایمان به او نزدیک می شوند، است.

امروزه احیای خیمۀ داود به معنای دور شدن از شریعت، داوری، محکومیت و بازگشت خدای محبت با دستانی باز و مشتاق به سوی قوم صدمه دیدۀ کلیسا و جهان است (عبرانیان 10: 1-25). خداوند از همه دعوت کرده است که به سوی او بازگشت کنند و اجازه دهند که گناهان ایشان را پاک کرده و آرامش دریافت کنند که از بودن در حضور واقعی خداوند بدست می آید (اعمال رسولان 3: 19).

احیاء و بازسازی صورت خدا در انسان (اشعیا 4: 2 و 3)

درست همانطور که خیمۀ داود معرف احیای دوستی انسان با خدا که در باغ عدن از دست رفته بود، می باشد، تمثیل شاخه نشانه ای از احیاء و بازسازی صورت خدا، به شباهت خدا بودن و رابطۀ خانوادگی با خدا، است. اشعیا 4: 2 و 3 در مورد «نسل عادل داود” سخن می گوید که خواهد آمد. آن نسل یعنی مسیح، سر کلیسای حقیقی است که شامل اشخاصی است که نجات و تولد تازه را به وسیلۀ فیض و از طریق ایمان بدست آورده اند. عیسی خود را به عنوان تاک و شاگردانش را به عنوان شاخه ها معرفی کرد و گفت، اگر در او باقی بمانند، میوۀ بسیاری خواهند آورد (یوحنا 15: 5).

کتابهای متعدد دیگری از کتاب مقدس نیز این حقیقت را بیان کرده اند که خدا در عیسی مسیح، قومش را به رابطۀ پدر-فرزندی که به وسیلۀ نااطاعتی آدم از بین رفت، باز می گرداند. تمام اشخاصی که به او ایمان آورند، به خانوادۀ خدا باز می گردند (افسس 2: 19) و انتخاب شده اند تا به صورت او در آیند (رومیان 8: 29).

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس