دوم قرنتیان فصل 4: زندگی شهادت منشانۀ پولس

دوم قرنتیان فصل 4: زندگی شهادت منشانۀ پولس

در این رساله، پولس بارها دربارۀ رنج ها و سختی های خود صحبت می کند (باب های 4، 6و11). خداوند متذکر شده بود: «من او را نشان خواهم کرد که چقدر زحمت ها برای نام من باید بکشد» (اعمال رسولان 9: 16) و این زحمات، از همان ابتدای ایمان ظاهر شدند و این وضعیت به صورتی بی وقفه مدت 30 سال ادامه داشت.

دشمنان، در نظر داشتند او را در دمشق به قتل رسانند (اعمال رسولان 9: 24)، در اورشلیم نیز همین وضعیت حاکم بود (اعمال رسولان 9: 29)، این امر باعث شد که او به انطاکیه نقل مکان نماید (اعمال رسولان 13: 5). در ایقوینه، مخالفین تصمیم به سنگسار نمودن پولس داشتند (اعمال رسولان 14: 5). در لستره او را سنگسار کردند و به حال مرگ واداشتند (اعمال رسولان 14: 19). در فیلیپی او مورد ضرب و شتم قرار گرفت و به زندان افکنده شد (اعمال رسولان 16: 23و24). در تسالونیکی یهودیان و جمعیت مردم بر او هجوم آوردند (اعمال رسولان 17: 5). آن ها او را از بیریه اخراج کردند (اعمال رسولان 17: 13 و 14). در قرنتس بر علیه او توطئه چیدند (اعمال 18: 12). در افسس او را تا سر حد مرگ آزار دادند (اعمال 19: 29، 2قرنتیان 1: 8 و 9). دوباره در قرنتس، کمی پس از نوشتن رسالۀ دوم قرنتیان، برای مرگ او توطئه چینی نمودند (اعمال رسولان 20: 3). مجدداً در اورشلیم، چنانچه سربازان رومی مداخله نمی نمودند، او را کشته بودند. او مدت 2 سال در زندان قیصریه و 2 سال نیز در زندان روم زندانی شد.

علاوه بر این ها، موارد زیادی از کتک خوردن، زندانی شدن، شکسته شدن کشتی و در خطرهای مختلف دیگر نیز درگیر بود که به ثبت نرسیده اند (دوم قرنتیان 11: 23-27). او در آخر به روم برده شد و همچون یک جنایت کار اعدام شد (دوم تیموتائوس 2: 9).

پولس می بایست مردی مقاوم بوده باشد، چرا که هنگام سختی ها سرود می خواند (اعمال رسولان 16: 25). هیچ انسانی نمی تواند متحمل چنین سختی هایی بشود، مگر آن که زندگی او بر اساس اعتقادی آهنین بنا شده باشد. این طریق زندگی، حتی برای این چنین شخصی هم مشکل خواهد بود مگر آن که فیض خدا او را یاری دهد. پولس، به یاری خداوند، خود را وجودی فنا ناپذیر می دید و به این ترتیب کار خود را به کمال رسانید.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222