دو جنسیتی بودن یک اختلال روانیست و تغییر جنسیت از دید زیست شناسی نا ممکن است

یک روانپزشک بیمارستان جان هاپکینز:
دو جنسیتی بودن یک اختلال روانیست و تغییر جنسیت از دید زیست شناسی نا ممکن است

از   (CNSNews.com)—دکتر پل مک هیو رییس سابق بخش روانی بیمارستان جان هاپکینز و استاد برجسته روانپزشکی، اعلام کرده که دو جنسیتی یک اختلال روانی است که مستلزم درمان میباشد و تغییر جنسیت از لحاظ زیست شناختی نا ممکن است و کسانی که تغییر جنسیت با عمل جراحی را تشویق میکنند، به مشکلات بیشتر روانی دامن میزنند.

 دکتر مک هیو که نویسنده شش کتاب و بیش از ۱۲۵ مقاله تائید شده پزشکی میباشد، این مطلب را در گزارشی در مجله وال استریت ژورنال  بیان کرده و توضیح داده که عمل جراحی تغییر جنسیت، برای کسانی که از اختلال های روانی به خاطر نا همخوانی با جنسیت بیولوژی خود، رنج میبرند، راه حل خوبی نیست.

ایشان همچنین اعلام کردند که در یک بررسی معلوم شده که آمار خودکشی در میان کسانی که عمل جراحی تغییر جنسیت را انجام داده اند، ۲۰ برابر بیشتر از کسانی است که دچار دو جنسی نیستند. دکتر مک هیو همچنین به نتیجه تحقیقات دانشگاه Vanderbilt و کلینیک پورتمن لندن، در خصوص بچه هایی که ابراز کرده بودند که دارای احساس های دو جنسیتی بودند، اشاره کردند و اینکه " ۷۰% تا ۸۰% از این بچه ها پس از گذشت زمان، خود به خود از این احساس آزاد شده اند."

در حالی که کابینه اوباما، هالیوود و رسانه های عمده مانند مجله تایم، تلاش میکنند که دو جنسیتی را به عنوان  یک پدیده عادی وانمود کنند، دکتر مک هیو میگوید، "کار سیاست مداران و رسانه ها که اختلال روحی را بجای اختلال، به عنوان یک حق قابل دفاع مطرح میکنند، نه به نفع عموم است و نه به سود دو جنسی ها. بهتر است که این مورد را اختلالی دانست که میبایست درک شده،  پیشگیری و درمان شود." 

" احساس دائمی دو جنسی بودن را به دو دلیل باید اختلال روحی نامید. اولا به ساده گی میتوان گفت که نظریه عدم توازن جنسی نادرست است و با حقایق فیزیکی همخوان نیست. دوما، این مساله میتواند عواقب سهمگین روحی داشته باشد."

 دکتر مک هیو معتقد است که افرادی که دچار عارضه دو جنسیتی هستند، "گمان" میکنند که با حقیقتی که در جسمشان هست (جنسیت مردانه یا زنانه)، متفاوت هستند، همانگونه که افراد بسیار لاغر که دچار بیماری آنورکسیا هستند، با نگاه کردن در آینه، "گمان" میکنند که اضافه وزن دارند.

دکتر مک هیو میگوید "این "گمان" که جنسیت شخص، بدون در نظر گرفتن واقعیت کالبدشناختی فقط در فکر یا مغز تعیین میشود، برخی افراد دوجنسی را به جایی هدایت کرده که " شخصیت فرضی" خود را به جامعه بپزیرانند. در نتیجه در برخی از ایالت های امریکا مانند کالیفرنیا، نیوجرسی و ماساچوست، قوانینی تصویب شده که روانپزشکان، حتی با اجازه والدین، مجاز نیستند که تلاش کنند تا احساس دوجنسی را در بچه های نا بالغ درمان کنند.

طرفداران دوجنسیتی هیچ علاقه ای به شنیدن این حقیقت ندارند که ۷۰% تا ۸۰% از بچه ها پس از گذشت زمان، خود به خود از احساس دو جنسی آزاد شده اند. به علاوه، بیشتر آنهایی هم که با عمل جراحی جنس خود را تغییر داده اند، ابراز کرده اند که از خود عمل جراحی راضی هستند اما عواقب عمل، از دید سازگاری روحی-اجتماعی، با کسانی که عمل نکرده اند فرقی نکرده."

"به همین دلیل ما در بیمارستان هاپکینس عمل جراحی تغییر جنسیت را متوقف کردیم، زیرا تبدیل یک بیمار مشکل دار به بیماری "راضی" و همچنان با مشکل، از دید ما دلیل قابل قبول برای جراحی کردن و از میان برداشتن برخی ارگان های بدن نمیباشد."

رییس سابق بخش روانپزشکی بیمارستان جان هاپکینس همچنین در باره تشکیل یا تشویق ایجاد انجمن های دو جنسی ها یا گروه جوانانی که احتمالا تمایلات دو جنسی دارند، هشدار داد که، آموزش و ترویج و تشویق جوانان به اینکه در روابط جنسی، همه چیز طبیعی است، میتواند منجر شود به مناظره یا بحث و استدلال ها برای انجام عمل جراحی و در نهایت اختلاف و فاصله گرفتن ایشان  از محیط خانواده.

دکتر مک هیو همچنین گزارش کرده که متاسفانه پزشکان گمراهی نیز هستند که به کودکانی که نشانی هایی از جنس مخالف از خود نشان میدهند، دارو های هورمونی تجویز میکنند که رشد نرمال نوجوانی را به تاخیر میاندازد، تا بتوانند عمل جراحی تغییر جنسیت را انجام داده و آنرا برایشان تحمل پذیر تر کنند. غافل از اینکه این دارو ها مانع رشد بچه ها شده و ممکن است نازایی در آینده در پی داشته باشد.

دکتر مک هیو میگوید " با توجه به اینکه ۸۰% از این بچه ها در آینده خود به خود اینگونه تمایلات را رها میکنند و به همان جنسیت فیزیکی خود بر میگردند، انجام چنین مداوا هایی فرق چندانی با بد رفتاری و آسیب رسانی به بچه ها ندارد.

دکتر مک هیو میگوید " تغییر جنسیت از دید زیست شناختی ناممکن است، کسانی که تن به عمل جراحی تغییر جنسیت میدهند، جنس خویش را از مرد به زن یا بر عکس تغییر نمیدهند. بلکه یا تبدیل به مردان زن نما میشوند و یا زنان مرد نما. ادعای اینکه این امر یک حق قانونیست و بدین وسیله ترغیب کردن به عمل جراحی، در حقیقت همدستی در ترویج ناهنجاری های روحی و روانی میباشد."

ترجمه: سیروس ترابی