دعا و شفاعت برای برقراری صلح و آرامش در میان ملل جهان

??. «کیست خدایی مثل تو که عصیان را می آمرزد و از تقصیر بقیۀ میراث خویش درمی گذرد. او خشم خود را تا به ابد نگاه نمی دارد زیرا رحمت را دوست می دارد.»
( میکاه ۷: ۱۸)

انسان به کجا رسید؟
قرار بود انسان به کجا برود؟
انسان می خواهد به کجا برسد؟
و بسیار سؤال های دیگری در همین زمینه که ما را به تفکر برای یافتن پاسخ آن وامی‌دارد.
برای رسیدن به جوابی صحیح و جامع، در ابتدا می بایست آنرا در رابطۀ انسان با خود دید.
اگر انسان ها ندانند که برای چه و به چه هدفی در این جهان یافت می شوند، نخواهند توانست به جواب برسند.
عیسا فرمود که قوم ها و ممالک در روزهای آخر با یکدیگر مقاومت خواهند کرد و قحطی ها و مرض های گوناگون و زلزله ها پدید خواهد آمد ( متی ۲۴: ۶ و ۷).
با وجود اینکه عیسای خداوند از پیش ما را از آیندۀ جهان و وقایعی که رُخ خواهد داد، مطلع ساخته اما این دلیلی نیست تا ما از دعا و شفاعت برای برقراری صلح ملل و پایان جنگ ها دست برداریم.
تا مادامی که کلیسای حقیقی و ایمانداران به عیسای خداوند بر زمین هستند، نور عالم و سفیران صلح می باشند و از جانب خدا وظیفه یافته اند تا نه تنها دعا کنند، بلکه با اعمال ایمان و عدالت و راستی مانند ستارگان، در آسمان شب بدرخشند. تا جمیع مردم اعمال ما را دیده، پدر ما را که در آسمان است، حمد و سپاس گویند.
با شنیدن اخبار جنگی که در اوکراین در حال وقوع است و جنایات و مصایبی که دل هر انسانی را به درد می آورد، وظیفۀ ما فرزندان خدا در هر گوشۀ این کرۀ خاکی این است که با دعاها و هر گونه کمک مادی و معنوی، این مردمان رنج‌دیده از جنگ ناخواسته را یاری رسانیم.
خدا شما را برکت دهد.

« پادشاه به زیادتی لشگر خلاص نخواهد شد و جبار به بسیاری قوت رهایی نخواهد یافت ….. اینک چشم خداوند بر آنانی است که از او می ترسند، بر آنانی که انتظار رحمت او را می کشند تا جان ایشان را از موت رهایی بخشد و ایشان را از قحط زنده نگاه دارد..‌‌… ای خداوند رحمت تو بر ما باد، چنانکه امیدوار تو بوده ایم.»
( مزمور ۳۳: ۱۶ – ۲۲). ??

یادداشتی از خواهر گرامی مان ر.پ.