دزدی که به همراه مسیح مصلوب شده بود و در لحظات پایانی عمرش توبه کرد و به او ایمان آورد!
(به لوقا ۲۳: ۳۲-۴۳ مراجعه شود)
در وهلۀ اول هر دو دزدی که در طرفین عیسی مصلوب شده بودند، او را دشنام می دادند (متی ۲۷: ۴۴). اما بعداً یکی از آن ها نظر خود را تغییر داد. عکس العمل او، باعث شرم شاگردان عیسی شد. عیسی بیش از دو سال و اندی به شاگردان تعلیم داده بود که ملکوت او، ملکوتی دنیوی نیست. او حالا در حال مردن بود. و به نظر آن ها ملکوت عیسی نیز در حال مردن بود. آن ها اصلاً به این فکر نبودند که او دوباره زنده خواهد شد و در جلال سلطنت خواهد نمود (به یوحنا ۲۰: ۳۰-۳۱ مراجعه شود). اما یکی از آن دو دزد مصلوب شده، در کنار مسیح این چنین فکری نداشت. شاید او شنیده بود که عیسی دربارۀ ملکوتی آسمانی سخن گفته است و حالا عیسی در حال مرگ بود، او می دانست که ملکوتی ماورای قبر عیسی وجود دارد (آیۀ ۴۲). چقدر مایۀ تعجب است که یک جنایتکار، عیسی را بهتر از دوستان صمیمی او می شناسد! عیسی حقیقتاً گناهکاران را دوست داشت. هنگامی که او به سوی پدر آسمانی بازگشت، در آغوش خود، روح نجات یافتۀ یک دزد را نیز با خود برد و این شاید اولین ثمر مأموریت او شامل نجات جان ها بود.
برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
کپی شد! |