درک زمینه تاریخی کتاب مکاشفه جهت تأویل

همانند سایر کتب، نقطه ای که از آنجا باید تاویل کتاب مکاشفه را آغاز کرد زمینه تاریخی آن است. به این منظور باید کتاب را در یک نشست بخوانید تا تصویر کلی از پیام کتاب در ذهن خود داشته باشید. سپس بار دیگر کتاب را بخوانید و مطالبی را درباره نویسنده و مخاطبین کتاب یادداشت کنید، مخصوصاً به اشاراتی که یوحنا به “شریک در مصیبت” می نماید توجه داشته باشید. اینها اشارات تاریخی بسیار مهمی می باشند.

برای مثال در هفت نامه به کلیساها در قسمتهای 2: 3 و 10 و 13؛ 3: 10 به این موضوع اشاره می کند و در هر قسمت عبارت “هرکه غالب آید” را تکرار می نماید. مُهر پنجم(6: 9-11) مسیحیانی را نشان می دهد که به دلیل حفظ کلام خدا و اعلام پیام عیسی شهید شده اند. همینطور قسمتهای دیگری از قبیل 7: 14-16، 12: 11 و 17 به موضوع جفا، سختی و شهادت اشاره می کنند. در بابهای 13 الی 20 جفا و مرگ بطور خاص به”وحش” نسبت داده شده است (13:7؛ 14: 9-13؛ 16: 5-6؛ 18: 20 و 24؛ 19: 2).

این مضمون کلید درک زمینه تاریخی و هدف کتاب است. خود یوحنا نیز بدلیل ایمانش در تبعید به سر می برد، بقیه ایمانداران در جفا بودند و حتی یکی از آنها شهید شده بود(2: 13). زمانی که یوحنا “در روح بود” تشخیص داد که رنج و سختی آنها در واقع آغاز زحمات ایمانداران است. اما یوحنا مطمئن نیست که آیا همه ایمانداران آماده چنین وقایعی هستند؟ به همین دلیل کلام نبوت خود را می نویسد.

موضوع اصلی کاملاً آشکار است. کلیسا و حکومت رُم در تضاد یا یکدیگر می باشند و ظاهراً پیروزی از آن حکومت رُم است. به همین دلیل یوحنا به کلیسا هشدار می د هد که جفا و مرگ در پیش است. در واقع کلیسا را از زحمات آینده با خبر می سازد(6: 9-11)، و نگران است که آنها در زمان سختی و مشکلات، خود را نبازند . تسلیم، تشویق آمیز نیز می باشد، چون خدا کنترل همه چیز را در دست دارد. مسیح کلیدهای تاریخ را در دست خود دارد و خودش محافظ کلیسا است (1: 17-20). بنابراین خدا در نهایت، خشم و غضب خود را بر کسانی که برکلیسا جفا می رسانند خواهد ریخت و به ایماندارانی که وفادار می مانند آرامی جاودانی خواهد بخشید.

نکته دیگری که به تفسیر کتاب مکاشفه کمک می کند تفاوتی است که یوحنا بین دو واژه مهم “مصیبت” و “غضب” قائل می گردد. “مصیبت” که شامل جفا و مرگ می گردد کلیسا را تهدید می کرده و می کند. از طرف دیگر”غضب خدا” بر آنانی که قوم خدا را جفا می رسانند، فرو خواهد ریخت. این موضوع با سایر قسمتهای عهد جدید هماهنگ است. برای مثال در 2تسالونیکیان 1: 3-10 پولس سخن از: “فخر می کنم به سبب صبر و ایمانتان در همه مصائب شما و عذابهایی که متحمل آنها می شوید.” اما او همچنین به این حقیقت اشاره می کند که در نهایت “خدا عذاب کنندگان شما را عذاب دهد.”

همچنین باید توجه داشت که چگونه باز شدن مُهرهای پنجم و ششم(6: 9-17)، دو سوال مهم را در کتاب مطرح می کند. در مُهر پنجم شهدای مسیحی فریاد برمی آورند که”ای خداوند قدوس و حق تا به کی انصاف نمی نمایی و انتقام خون ما را از ساکنان زمین نمی کشی؟” جواب دو جنبه دارد:

• کمی دیگر باید صبر کنند تا ایماندارن دیگر که مانند ایشان باید شهید شوند، به جمع آنها بپیوندند.
• داوری قطعی و حتمی خواهد بود، همانطور که از مُهر ششم پیدا است.

برگرفته از کتاب دائره المعارف کتاب مقدس