در کلام خدا پوشش برای انسان بیانگر چه حقیقتی است؟ (قسمت دوم)

در کلام خدا پوشش برای انسان بیانگر چه حقیقتی است؟ (قسمت دوم)

پیدایش ۶ آیه ۱۴ می‌فرماید:
«پس برای خود کشتی‌ای از چوب کوفر بساز و حجره‌هایی در آن بنا کن، و درون و بیرونش را قیراندود نما.»
با خواندن آیات ۵ تا ۱۳ همین باب، متوجه می‌شویم که خداوند یهوه در دل خود غمگین بود و تصمیم به نابودی انسان‌ها و حیوانات داشت. چرا؟
زیرا شرارت انسان بر زمین بسیار بود (پیدایش ۶: ۵- ۷ و ۱۱ ).

اما نظر لطف خداوند شامل حال نوح شد. و از او در آیۀ ۱۴ خواست که کشتی بسازد.

اجازه بدهید تا با هم کمی به این آیه دقیق شویم.
برای خود کشتی بساز. در اصل عبرانی آمده خودت یک کشتی بساز. که می تواند این معنا را داشته باشد که خدا از نوح خواست که خودش این کار را انجام دهد. نه اینکه مثلاً به کارگر و نجار بسپارد.
این کار، مأموریتِ شخصِ نوح بود.

کلمه‌ای که به کشتی ترجمه شده، در عبرانی تواه tevah در اصل معنای صندوق یا جعبه یا سبدِ چوبی را می‌دهد. این کلمه در عهد عتیق فقط در دو مورد به کار برده شده یک بار در مورد کشتی نوح و یک بار درمورد سبد کوچکی که موسای نوزاد را مادرش در آن نهاده و بر رود نیل گذاشت (خروج ۲ آیه ۳).

تفاوت بزرگ و اصلی این صندوق یا جعبه یا حتی سبد با کشتی این بود که سکان و ناخدا نداشت.

هیچ انسانی نمی توانست هدف و جهت و مسیر حرکت آن را تعیین کرده و یا تغییر دهد. یا مثلاً لنگر انداخته و توقف کند.
همانطور که موسی در آن سبد از خطرات مختلف و مرگ در امان ماند، هر کس در این کشتی نوح بود، در امان می‌ماند.

این صندوق فقط شناور بود.

یهوه خدا شخصا‌ تمام اندازه‌های این کشتی و مواد مورد استفاده یعنی نوع چوب و جزئیات و طرح و نقشهٔ ساخت را به طور کامل برای نوح شرح داد.
نه اینکه نوح هرطور دلش خواست بسازد.
این کشتی حدود ۱۵۰ متر طول، ۲۵ متر عرض و ۱۵ متر ارتفاع داشت. یعنی صندوقی چوبی را در نظر بگیرید که بزرگ‌تر از یک زمین فوتبال بوده و در ضمن ۳ طبقه ارتفاع داشته باشد.

در داخل آن حجره ها یعنی لانه یا آشیانه برای تقسیم بندی بنا کن. چیزی به شباهت یک اسطبل.

از چوب کوفر بساز. این کلمه در عبرانی گوفر go-fer فقط یک بار در کتاب مقدس استفاده شده است.

پس هیچ کس بطور دقیق نمی‌داند که چوب چه درختی است. ولی آنچه مسلم است، چوبی است محکم که قادر به تحمل وزن بسیار زیاد بوده است. چوبی که بتوان به آسانی آن را شکل داد و با آن کار کرد و زود آسیب نمی‌پذیرفت.

در بالای کشتی (طبقۀ سوم) روزنه‌ای حدود نیم متر بساز (آیۀ ۱۶). (کلمه ای که به روزنه ترجمه شده (tsohar) معنای ظهر هم دارد.)
یعنی کسی که داخل آن کشتی بود فقط می‌توانست آن روزنه را به طرف بالا باز کرده و آسمان را ببیند و نه دنیای اطراف را که همانطور که می دانید بعدها زیر آب قرار گرفت. در پیدایش ۸ آیه ۶ می‌خوانیم که نوح بعد از چهل روز پنجره را باز کرد.

در‌‌ کشتی را در پهلوی آن بگذار (آیۀ ۱۶). کشتی به این عظمت فقط یک در داشت که آن هم فقط از خارج باز و بسته می شد.

اگر خوب دقت کرده باشید، در آیۀ ۱۴ عبارت قیراندود نما را هنوز بررسی نکرده ایم.
کلمه ای که در اینجا به قیراندود ترجمه شده، در عبرانی کاپر (kaw-par) دو معنای بسیار مهم و زیبا دارد.
این کلمه (فعل) هم به معنی کفاره و هم به معنای فدیه دادن می باشد.
به عنوان مثال در مزمور ۴۹ آیۀ ۸ می‌خوانیم: «زیرا فدیهٔ جان انسان گرانبهاست، و هیچ بهایی کافی نخواهد بود.»
ایوب ۳۳ آیۀ ۲۴ «…او را از رفتن به گودال برهان؛ زیرا برایش کفاره ای یافته ام.»
و یا در خروج ۲۱ آیۀ ۳۰ این کلمه به بهای رهایی جان ترجمه شده: «اگر از صاحب گاو جریمه ای خواسته شود، می تواند بهای رهایی جان خود را طبق آنچه از او خواسته شده است، بپردازد.»

قیراندود کردن کشتی از درون و بیرون، یعنی طوری آن را با قیر پوشاندن تا از هر خطر و آسیبی محفوظ بماند.
کلمه ای که در اینجا به درون ترجمه شده در عبرانی بیت (bayit) به معنای درون خانه است.
درون خانه و بیرون خانه هر دو احتیاج به پوشش مخصوص داشت.

یهوه خدا در همین چند آیه، دستورات بسیار مهمی به نوح داد و نوح اطاعت کرد. هرچند که نه سیل و نه طوفان و نه بارانی در کار بود.
(پیدایش ۶ آیۀ ۲۲، پیدایش ۷ آیۀ ۵، پیدایش۷ آیۀ ۹ و پیدایش ۷ آیۀ ۱۶)

در آن دنیای پر از گناه و شرارت و فساد، نوح با خدا راه می‌رفت. او با شجاعت راه و روش خدا را انتخاب کرد. بر طبق رسالۀ عبرانیان باب ۱۱ آیۀ ۷: «به ایمان بود که نوح هنگامی که از جانب خدا درباره اموری که تا آن زمان دیده نشده بود هشدار یافت، آن را با خداترسی به جدّ گرفت و برای نجات خانوادۀ خویش کشتی ساخت. او به ایمان خود دنیا را محکوم کرد و وارث آن پارسایی شد که بر ایمان استوار است.»

با خودم فکر کردم که شاید مردم اصلاً نمیدونستند باران چیه!!
چرا که در اینجا آمده: اموری که تا آن زمان دیده نشده بود…
نوح بیش از صد سال برای ساختن این کشتی وقت گذاشت.

روزها و هفته‌ها و ماه‌ها و سالها از یک طرف کار می‌کرد و از طرفی دیگر مردم فاسد و گناه‌کار را دعوت به توبه می‌کرد. شاید با تمسخر و خشونت بسیاری از مردم زمان خود روبرو گردید. بسیاری او را رَد کردند.

و در باب‌های بعدی می‌خوانیم که حتّی پسران او هم نمونه های زیبایی نبودند.

آیا تا بحال به این نکته توجه کرده اید که در هیچ کجای کتاب مقدس اسم زن نوح و عروسهای او ذکر نشده است؟

آیا احتمال دارد که نوح با توجه به سن بسیار بالایی که داشت، فرزندان دیگری نیز داشته است که چون ایمان نیاوردند به کشتی داخل نشدند؟
چه زیبا و بی‌نظیر که برکت ایمان و صبر و طاقت نوح به این هفت تن یعنی همسرش و سه پسر و سه عروسش رسید و به حیوانات.

این کشتی برای من، یادآور مسیح است. در مسیح مجازات و داوری گناهان ما بر او آمد و هر که به او پناه ببرد، از مرگ نجات یافته و در امنیت است.
مسیح را بر روی صلیب به یاد می آورم. زمانی که تاریکی مطلق همه جا را فرا گرفت و او خود را مطرود و ترک شده از طرف پدر دید تا مکافات گناه ما را بر خود بگیرد.
همانطور که برای نوح و خانواده اش دنیای آنها نابود شد و دنیای جدیدی بوجود آمد، همانطور هم برای هر کس که در مسیح است، هر آنچه کهنه بود درگذشت و همه چیز نو شده است.

بر طبق اول پطرس ۳ آیات ۲۰ و ۲۱ این آب نمونهٔ تعمید است. و دوم پطرس باب ۲ آیۀ ۵ نوح را واعظ عدالت می خواند.

شاید بتوان نوح را اولین مبشر در کلام خدا بشمار آورد. زیرا او بر دنیای تاریکی و ظلمت، خبر خوش نجات از غضب خدا را موعظه کرد. او مردم را به توبه و عبادت خدای حق دعوت نمود.

یک بار دیگر به کلمۀ عبرانی تِواه tevah که به کشتی ترجمه شده است، بر می‌گردیم. این صندوق که از چوب گوفر (gofer) ساخته شده بود.
این صندوق که همانند سبدی که موسای نوزاد را مادرش در آن نهاد، بی ناخدا و سُکّان بود.

مسیر و جهت حرکت و همچنین هدف و مقصد را خود یهوه خدا تعیین کرده بود.

این کشتی یا بهتر بگوییم، سبد و صندوق، سایه ای از امنیت و نجات ایماندار به مسیح است. هر کس به او اعتماد کند، امنیت دائمی داشته و نجات خواهد یافت.

همانطور که به خاطر دارید، یهوه خدا، تمام اندازه‌های این کشتی و مواد مورد استفاده و جزئیات و نقشه و طرح ساخت را برای نوح شرح داد. نه اینکه نوح هر طور که دلش می‌خواهد بسازد.

به نظر شما چرا؟

به نظر من به این دلیل که راه رستگاری و نجات را خود خداوند با جزئیات آن معین می‌کند. نه اینکه انسان هرطور مایل بود به هر دین و مذهبی برای نجات متوسل شود.

آسیب ناپذیری و قدرت تحمل چوب گوفر برای من نماد بدن مسیح است. این بدن که زیر پوشش ‌محافظت خون او است. خونی که برای آمرزش گناهان ما ریخته شده و کفاره را پرداخت.
این قیر (در عبرانی کَپَر) پوششی بود برای آن صندوق و یا سبد موسی تا آن را از خطرات و آسیب‌ها محفوظ بدارد.
همانطور که ما جامۀ نجات و ردای عدالت مسیح را بر تن داریم (اشعیا ۶۱ آیه ۱۰).
او نه تنها ما را پوشانده و از خطرات محافظت می‌کند، بلکه ما را با فدیه‌ای که پرداخت، با خدا آشتی می‌دهد.
پس بدن مسیح‌، زیر پوشش خون او که کفاره و فدیه شد، از طوفانها و سختیها و چالشها عبور خواهد کرد و نابود نخواهد شد و تا زمانی که او برگردد پابرجا خواهد ماند.

اجازه بدهید تا چند لحظه‌ای به در و روزنهٔ بالای این کشتی نگاه کنیم.

روزنه‌ای کوچک که در طبقۀ سوم آن کشتی بزرگ قرار داشت و تنها رو به آسمان باز می‌شد. در ذهن خود، نوح را به تصویر می‌کشم که در کشتی بزرگی به همراه خانوادۀ کوچکش و انواع حیوانات محبوس (و محفوظ) است. در حالی که دنیای بیرون را سیل و طوفان و فریاد کمک انسان و حیوان را در بیرون می‌شنود و هیچ راهی برای کمک کردن ندارد. چون خود خداوند در را بر او بسته بود (پیدایش ۷ آیه ۱۶).
اگر من جای او بودم، نردبانی گذاشته و هر روز از آن بالا می رفتم تا روزنه را گشوده و ببینم آیا هنوز می‌بارد. روزنه را باز می‌کردم تا بگویم خداوندا از صبر و تحمل خودت به ما عطا کن?
عیسی مسیح در انجیل یوحنا باب ۱۰ آیۀ ۹ می فرماید: «من در هستم؛ هر که از راه من داخل شود نجات خواهد یافت…»
این کشتی تنها یک در دارد.
دَری که سالها باز بود.
دری که به نجات و امنیت دعوت می‌کرد.
دَری که همزمان جلوه‌گر محبت و عدالت خدا بود.
دَری که از خارج و بدون دخالت انسانی بسته شد.
دری که از درون کشتی دستگیره نداشت.

این د‌َرِ توبه همچنان باز است.

عجب صبری خدا دارد و از همان صبر و تحمل خود به نوح نیز بخشید.

یکی از بزرگ‌ترین آزمایش‌های ایمان برای مردان و زنان خدا، آزمایش صبر است. روزها و هفته ها و ماهها داخل این کشتی باشی و بدانی که تمام انسان‌ها و حیوانات بیرون از آن می‌میرند. فامیلت، قوم و ملتت، همۀ موجودات زنده!!!

آب آنقدر بالا آمد که بلندترین کوهها بیش از ۷ متر زیر آب رفته بودند.

ماهها آب بر زمین مسلط بود و نوح همچنان با صبر انتظار می‌کشید.
«تا که در روز هفدهم از ماه هفتم، کشتی بر کوههای آرارات قرار گرفت» (پیدایش ۸ آیه ۴).
کلمه ای که به قرار گرفت ترجمه شده است، در عبرانی نواخ Nuwach به معنای آرامی گرفت و یا استراحت پذیرفت، می‌باشد.
همانطور که نام نوح از این مصدر گرفته شده است. نوح به معنای آرامش‌، آسایش و استراحت و راحتی است.
نوشتۀ امروز را با آیه‌ای از کتاب مکاشفه باب ۳ آیۀ ۷ به پایان می‌برم.
«‌آن که قدّوس است و حقّ، آن که کلید داوود را دارد، آن که می‌گشاید و کس نخواهد بست، و می‌بندد و کس نخواهد گشود.»
دَرِ رحمت و فیض خداوند ما همچنان باز است.
همانطور که از نوح و اهل خانه اش دعوت کرد که وارد کشتی شوند، از همۀ انسان‌ها دعوت می‌کند که به کشتی ”در آیند”.
او نمی‌گوید به کشتی بروید. بلکه بیایید. بفرمایید.
این دعوتی است که تا آخرین صفحۀ کتاب مقدس بارها تکرار می‌شود.
روح و عروس می‌گویند: بیا.

نوشتۀ فرناز فان‌ دِکار