در تفسير كتاب مقدس چطور بايد آيات را ارزيابي كرد ،آيا بايد تمام آيات را بدون چون و چرا كلام صريح خداوند بدانيم يا برخى از آيات را ميتوان متاثر از روح خدا ولى با برداشتى انسانى كه بايد درمورد سبب و هدف آنها به سوابق تاريخى و … رجوع كرد و اگر اينطور است ملاك تميز دادن اين دو گروه چيست؟

در پاسخ به سؤالتان، توجه شما را به مقالات زیر از پرپاسخ جلب می کنم: 

چرا مهم است که به بی اشتباه بودن کتاب مقدس اعتقاد داشته باشیم؟

ما در روزگاری زندگی می کنیم که در هنگام مواجهه با اشتباه تمایل دارد که شانه هایش را بالا اندازد. به جای اینکه مثل پیلاتس بپرسد که «حقیقت چیست؟» شخص پست مدرن می گوید: «هیچ چیز حقیقت نیست» یا شاید «حقیقت وجود دارد اما ما نمی توانیم آن را بشناسیم.» ما طوری بزرگ شده ایم که به دروغ شنیدن خو گرفته ایم و بسیاری از مردم با این تصور غلط راحت هستند که کتاب مقدس نیز شامل اشتباهاتی است. عقیده بی اشتباه بودن کتاب مقدس بی نهایت مهم است چرا که حقیقت مهم است. این موضوع بر شخصیت خدا بازتابیده می شود و برای فهم ما از هر آنچه کتاب مقدس تعلیم می دهد اساسی است. در اینجا به چند دلیل می پردازیم که چرا مطلقاً باید به بی اشتباه بودن کتاب مقدس باور داشته باشیم: 1- خودِ کتاب مقدس ادعا می کند که کامل است. « سخنان خداوند خالص است، همچون نقرۀ تصفیه شده در کورۀ گِلی که هفت بار پاک شده باشد» (مزمور 6:12). «شریعت خداوند کامل است» (مزمور 7:19). «هر سخن خدا پیراسته است» (امثال 5:30). این ادعاهای کامل و خالص بودن اظهاراتی مطلق هستند. لازم به ذکر است که گفته نشده که کلام خدا "اکثراً" خالص است یا کتاب مقدس "نزدیک به" کمال است. کتاب مقدس استدلال می کند که کاملیت 100% دارد و هیچ جایی برای نظریه های «کمال جزئی» نمی گذارد. 2- کتاب مقدس به عنوان یک کل یا پابرجا می ماند یا سقوط می کند. اگر یک روزنامه مهم، هر روز در آن اشتباهاتی یافت شود، سریعاً از اعتبار ساقط می شود. تفاوتی نمی کند اگر گفته شود که «تمامی اشتباهات منحصر به صفحه 3 است.» زیرا روزنامه ای که بتوان در هر قسمتش به آن اعتماد کرد می باید در سرتاسر آن درست باشد. به همین شکل، اگر نظر کتاب مقدس نسبت به زمین شناسی نادرست است چه طور می توان به الهیات آن اعتماد کرد؟ کتاب مقدس یا یک سند قابل اعتماد هست یا اینکه نیست. 3- کتاب مقدس بازتابی است از نویسنده اش. تمام کتابها اینگونه اند. کتاب مقدس توسط خود خدا نوشته شده است، زیرا او از طریق نویسندگان بشری در پروسه ای که "الهام" نامیده می شود عمل کرده است. «تمامی کتب الهام خداست» (دوم تیموتائوس 16:3). همچنین نگاه کنید به دوم پطرس 21:1 و ارمیا 2:1. ما ایمان داریم که خدایی که هستی را آفرید صلاحیت نوشتن کتابی را دارد. و خدایی که کامل است صلاحیت نوشتن کتابی کامل را داراست. موضوع اصلی این نیست که «آیا کتاب مقدس دارای اشتباهی است؟» بلکه «آیا خدا می تواند اشتباهی بکند» اگر کتاب مقدس شامل اشتباهات واقعی باشد، پس خدا دانای مطلق نیست و خودش توانایی اشتباه کردن را دارد. اگر کتاب مقدس شامل اطلاعات نادرست است، پس خدا راستگو نیست بلکه در عوض یک دروغگوست. اگر کتاب مقدس شامل تناقص است، پس خدا بانی اغتشاش و سردرگمی است. به عبارت دیگر، اگر بی اشتباه بودن کتاب مقدس حقیقت نداشته باشد، پس خدا واقعاً خدا نیست. 4- کتاب مقدس ما را داوری می کند و نه بر عکس. «زیرا کلام خدا…افکار و نیات قلب را داوری می کند» (عبرانیان 12:4) رابطه بین "قلب" و "کلام" را ملاحظه کنید. کلام می آزماید؛ قلب آزموده می شود. نادیده گرفتن کلام به هر دلیلی به معنی وارونه کردن این فرایند است. ما تبدیل به آزماینده می شویم و کلام می بایست تسلیم "بینش برتر" ما شود. اما خدا می گوید که «امّا اي انسان، تو کيستي که با خدا مجادله کني؟» (رومیان 20:9) 5- پیام کتاب مقدس باید به عنوان یک کل تعبیر شود و مخلوطی از تعلیمی نیست که ما آزاد باشیم از آن انتخاب کنیم. بسیاری از افراد آیاتی را دوست دارند که می گوید که خدا آنان را دوست دارد، اما از آیاتی دیگر که می گوید خدا گناهکاران را داوری خواهد کرد، خوششان نمی آید. اما ما به این سادگی نمی توانیم آنچه را که از کتاب مقدس خوشمان می آید برداریم و انتخاب کنیم و مابقی را به دور بیاندازیم. اگر دیدگاه کتاب مقدس به طور مثال درباره جهنم نادرست است، از کجا معلوم که درباره بهشت یا چیزهای دیگر درست باشد؟ اگر کتاب مقدس نمی تواند جزئیات درستی درباره آفرینش بدهد، پس شاید جزئیات مربوط به نجات هم قابل اعتماد نباشد. اگر داستان یونس افسانه است، پس شاید داستان عیسی نیز اینگونه باشد. در عوض، خدا آنچه را که گفته، گفته است، و کتاب مقدس تصویر کاملی از اینکه خدا کیست را به ما نشان می دهد. «خداوندا، کلام تو جاودانه در آسمانها استوار است» (مزمور 89:119). 6- کتاب مقدس تنها قانون ما برای ایمان و عمل است. اگر قابل اعتماد نباشد، در آن صورت بر چه چیزی باورهایمان را پایه گذاری می کنیم؟ عیسی می خواهد که به او اعتماد کنیم که شامل اعتماد بر آنچه که او در کلامش گفته می شود. یوحنا 67:6-69 آیات زیبایی است. عیسی شاهد ترک بسیاری از افرادی است که ادعا می کردند که پیرو او هستند. سپس رو به دوازده رسول می کند و می پرسد: «آيا شما نيز مي‌خواهيد برويد؟» در این وقت، پطرس از جانب بقیه صحبت کرده می گوید: «سرور ما، نزد که برويم؟ سخنان حيات جاويدان نزد توست.» باشد که ما همین اعتماد را بر سرور و بر سخنان حیات او داشته باشیم. هیچ کدام از دلایلی که ما اینجا آورده ایم نباید به عنوان رد یک تحقیق صحیح تعبیر شود. بی اشتباه بودن کتاب مقدس به این معنی نیست که دیگر از فکرمان استفاده نکنیم یا کورکورانه آنچه را که کتاب مقدس می گوید بپذیریم. ما امر شده ایم که کلام را مطالعه کنیم (دوم تیموتائوس 15:2)، و آنانیکه آن را بررسی می کنند ستوده شده اند (اعمال 11:17). همچنین، ما تصدیق می کنیم که متونی دشوار در کتاب مقدس وجود دارند و همینطور اختلافات صادقانه ای بر سر تفسیر. هدف ما این است که رویکردی محترمانه و با دعا نسبت به کتاب مقدس داشته باشیم، و هنگامی که چیزی را می یابیم که درک نمی کنیم، جدی تر دعا کنیم، بیشتر مطالعه کنیم، و اگر به پاسخ نرسیدیم، فروتنانه محدودیتهایمان را در برابر کلام کامل خدا اعتراف و تصدیق کنیم.   منبع: www.gotquestions.org

راه صحیح مطالعة کتاب مقدس چیست؟

 درک معنی کلام خدا یکی از مهمترین کارهاییست که یک ایماندار در زندگیش بعهده دارد. خدا به ما نمی گوید که ما فقط باید کلام را بخوانیم. ما باید آنرا یاد بگیریم و آنرا درست بکار ببریم (2 تیموتاووس 2 : 15). مطالعه و یادگیری کلام خدا کاری سخت است. اگر آن را سرسری و با یک نظر بخوانیم، گاهی نتایج بسیار اشتباهی به ما می دهد. بنابراین، خیلی حیاتیست که چند اصل را در نظر بگیریم تا معنی درست کلام را درک کنیم. اول، شاگرد کتاب مقدس باید دعا کند و از روح القدس بخواهد که درک کلام به او بدهد، چون این یکی از کارهای اوست. "ولیکن چون او یعنی روح راستی آید شما را بجمیع راستی هدایت خواهد کرد زیرا که از خود تکلم نمی کند بلکه به آنچه شنیده است سخن خواهد گفت و از امور آینده بشما خبر خواهد داد" (یوحنا 16 : 13). همانطور که روح القدس شاگردان را هدایت کرد تا عهد جدید را بنویسند، همانطور هم ما را در درک آنها کمک می کند. بیاد داشته باشید، کتاب مقدس کتاب خداست، و ما باید از او معنی آنرا بپرسیم. اگر شما یک مسیحی هستید، نویسندة کلام خدا – روح القدس – در شما ساکن است و می خواهد که شما آنچه او نوشته درک کنید. دوم، ما نباید یک قسمت از کلام را برداریم و خارج از متن و مفهوم آیات قبل و بعد از آن، سعی کنیم آنرا معنی نماییم. در حالیکه همة کلام خدا از اوست (2 تیموتاووس 3 : 16 ، 2 پطرس 1 : 21)، خدا از شاگردان استفاده کرد که آنها را بنویسند. این مردان متنی در فکرشان بوده، هدفی برای نوشتن و موضوع خاصی داشتند که باید در مورد آن می نوشتند. ما باید تاریخچة هر کتاب کتاب مقدس را یاد بگیریم و ببینیم چه کسی آنرا نوشته، خطاب به چه کسانی نوشته شده، چه وقت نوشته شده، و چرا نوشته شده است. درضمن باید بگذاریم نوشته خودش با ما صحبت کند. گاهی اوقات مردم آنچه خود از معنی کلمات درک می کنند به آن نوشته ها نسبت می دهند تا آن تفسیری را که می خواهند بدست بیاورند. سوم، ما نباید در مطالعة کتاب مقدس سعی کنیم به تنهایی آنرا تفسیر کنیم. این غرور است که ما فکر کنیم دسترنج دیگران که یک عمر در مطالعة کتاب مقدس گذرانیده اند، درک و اطلاعاتی به ما نمی دهد. بعضی از مردم، به اشتباه، به کتاب مقدس اینطور نگاه می کنند که می توانند تنها به روح القدس تکیه کرده تمام حقایق مخفی کلام را کشف کنند. مسیح، با دادن روح القدس، عطایای روح را هم به بدن مسیح داد. یکی از این عطایا عطای تعلیم است (افسسیان 4 : 11-12، 1 قرنتیان 28:12). این معلمها را خداوند داده تا به ما کمک کنند تا کلام خدا را درست بفهمیم و اطاعت کنیم. همیشه حکمت در این است که کلام خدا را با ایمانداران دیگر مطالعه کنیم، و به همدیگر کمک کنیم که حقایق کلام خدا را در زندگیهایمان بکار ببریم.  بنابراین، خلاصه، راه درست مطالعة کلام چیست؟ اول، در دعا و فروتنی، باید برای درک کلام به روح القدس تکیه کنیم. دوم، باید همیشه کلام را در متن آن تفسیر کنیم و بدانیم که کتاب مقدس خودش خودش را توضیح می دهد. سوم، باید به زحمات مسیحیان دیگر چه در گذشته و چه حال که می خواسته اند کتاب مقدس را بطور صحیح مطالعه کنند، احترام بگذاریم. بیاد داشته باشید، خدا نویسندة کتاب مقدس است و او می خواهد ما آنرا بفهمیم.    منبع: www.gotquestions.org

با تشکر فراوان از سؤالتان،

کشیش ورژ بابخانی