خدا در چه تاریخی آدم و حوا را آفرید؟
خدا در چه تاریخی آدم و حوا را آفرید؟
هر جای دنیا که سخنرانی می کنم، مخاطبانم مرا برای تعیین تاریخ دقیق آفرینش آدم و حوا توسط خدای خالق، تحت فشار قرار می دهند. وقتی به آنها می گویم که نه کتاب مقدس و نه علم، تاریخ دقیقی ارائه نمی دهند، خیلی ناامید می شوند و این امر به من می فهماند که چرا اسقف اعظم جیمز آشر و جان لایت فوت خود را مؤظف دانستند تا روز و ساعتِ زمانی که خدا آدم و حوا را آفرید محاسبه کنند.
بهترین تاریخ های کتاب مقدسی برای آدم و حوا
آشر و لایت فوت با استفاده از اعداد مرتبط با شجره نامه های موجود در کتاب های پیدایش، خروج، پادشاهان و تواریخ ایام به این نتیجه رسیدند که آدم در 23 اکتبر، ساعت 9 صبح به چهل و پنجمین وقت نصف النهار در سال 4004 قبل از میلاد آفریده شدند!!!؟؟؟ مصمم بودن آنها بر این فرضیه شان بر اساس شجره نامه های جامع، در صورتی می توانست معتبر باشد که این شجره نامه ها هیچ نسلی را فراموش نکرده باشند. انبوهی از تحقیقات کتاب مقدسی خلاف این را ثابت می کند (1).
برخلاف شجره نامه های کتاب مقدس که کمک بسیار اندکی برای تعیین تاریخ خلقت آدم به ما می کنند، سه سرنخ دیگر کتاب مقدس می توانند به ما کمک شایانی بکنند:
اول: پیدایش 10: 25 به ما می گوید که جهان در زمان فِلِج که چهار نسل پس از نوح می زیست، منقسم شد. وقتی به زمینۀ متن این آیه دقت می کنیم، متوجه این نکته می شویم که خدا بشریت را در سراسر زمین پراکنده نمود، این گفته احتمالاً به زمانی اشاره دارد که پل زمینی بِرینگ (کاهش سطح آب دریاها در آخرین عصر یخبندان، خشکی بین آسیا و آمریکا را در معرض دید قرار داد و منجر به شکل گیری پل زمینی برینگ شد. اولین انسان هایی که وارد آمریکا شدند از آسیا از طریق این پُل زمینی آمدند، اما این که کِی و چگونه در سراسر جهان جدید منتشر شدند، هنوز به عنوان یک راز باقی مانده.) به تنگۀ بِرینگ تبدیل شد. قدمت قابل اعتمادی که کربن 14 در مورد این رویداد به ما نشان می دهد به 11000 سال پیش برمی گردد.این تاریخ حاکی از آن است که پراکندگی بشر در سراسر جهان باید قبل از 9000 سال پیش از میلاد باشد و طوفان نوح نیز باید قبل از 9000 سال پیش از میلاد واقع شده باشد. خلقت آدم خیلی زودتر از این رخدادها به وقوع پیوسته.
دوم: پیدایش فصل دوم چهار رودخانۀ شناخته شده را توصیف میکند که از مکانهای نامگذاری شده در کوههای عربستان و کوههای اطراف بینالنهرین سرازیر میشوند و در باغ عدن به هم میرسند (آدم اندکی پس از خلقتش در باغ عدن قرار گرفت و حوا در این باغ آفریده شد). تنها زمانی که این رودها می توانند در خشکی به هم بپیوندند زمانی است که بیشتر خلیج فارس، زمین خشک بوده باشد (2). خشک بودن خلیج فارس مستلزم آن است که زمین در عصر یخبندان بوده باشد. آخرین عصر یخبندان از 120000 تا 13000 سال پیش و عصر یخبندانِ قبل از آن از 135000 تا 230000 سال پیش ادامه داشت.
سوم: اولین شواهد باستان شناسی برای فعالیت بشری، هم در منطقۀ خلیج فارس و هم در شرق و جنوب آفریقا ظاهر شده. این شواهد حاکی از یک مسیر مهاجرت آسان بین منطقه خلیج فارس و شرق و جنوب آفریقا است. این مسیر به شکل رشدی سرسبز در امتداد رودخانۀ جیحون از طریق جنوب عربستان و یک پل زمینی که بخش جنوب غربی عربستان را به شاخ آفریقا متصل میکند، در آمد. چنین مسیر مهاجرتی سه بار در طول دو عصر یخبندان گذشته وجود داشته است یعنی: 55000، 75000-130000، و 150000-160000 سال پیش (3). این مسیر در دو دورۀ اول از بین سه دوره، برای مهاجرت انسان بسیار مطلوب بود.
بنابراین محتمل ترین تاریخ کتاب مقدس برای خلقت آدم و حوا بین 55000 تا 120000 سال پیش است. با این حال، تاریخ را می توان تا 230000 سال پیش بازگرداند.
بهترین تاریخ های علمی برای آدم و حوا
اولین شواهد غیرقابل انکار برای صنعت بشر از تاریخ کربن 14 ناشی می شود که ثابت می کند انسان ها از ابزارهایی برای آسیاب دانه های بو داده برای تبدیل آنها به آرد استفاده می کردند تا حداقل 32614 سال پیش یا 425 سال اضافه یا کمتر از این سال ها تخمین زده شده (4). اولین شواهد بی چون و چرا برای بیان نمادین و هنر پیشرفته به 36000 سال پیش برمی گردد (5). و قدیمی ترین شواهد غیرقابل انکار برای پیشرفت سریع فناوری ابزار و ساخت و استفاده از لباس و جواهرات به 40000 تا 45000 سال قبل باز می گردد.
تکنیکهای تاریخگذاری از نوع شب تاب حرارتی و نوری نشان میدهد که جواهرات و رنگدانههای هنری در 70000 تا 80000 سال پیش و حتی تا 165000 سال پیش توسط انسان استفاده میشده است (6). با این حال، تاریخگذاری از نوع شب تاب حرارتی و نوری را فقط میتوان برای به دست آوردن حدود بالایی اعتماد کرد یعنی این تاریخها میتوانند زمانهای اخیر را نشان دهند.
آخرین تاریخ های ژنتیکی برای یافتن حدود تاریخی جدّ مادریِ نسل بشر، بین 107000 تا 197000 سال پیش است (7). آخرین تاریخ ژنتیکی برای آدم کروموزومی Y بین 101000 تا 200000 سال پیش است (8). علت این تفاوت فاحش میان تاریخ های ژنتیکی این است که آنها میزان مختلف ساعتهای مولکولی را فرض می کنند. به هر ترتیب این را نیز باید در نظر داشت که ساعت های مولکولی، زماندارهای بدنام و غیرقابل اعتمادی هستند (9).
بهترین علم موجود، منشأ بشریت را پیش از 45000 سال پیش میداند. با این حال، از نظر علمی، پیدایش انسان می تواند به 200000 سال قبل بازگردد.
عدم قطعی بودن تاریخ های کتاب مقدس و نیز علمی بسیار زیاد است. علاوه بر این، خبر بد این است که بعید است تلاشهای پژوهشی آیندۀ کتاب مقدس و نیز علمی هرگز بتوانند از عدم قطعیتهای موجود بکاهند. موانع اساسی زیادی ما را از دستیابی به تاریخ های بسیار بهتر باز می دارند. با این حال، آنچه برای ایمان مسیحی بسیار دلگرم کننده است این است که تاریخ های کتاب مقدس و علمی با یکدیگر مطابقت دارند.
یادداشت های پایانی:
- Hugh Ross, A Matter of Days: Resolving a Creation Controversy (Covina, CA: RTB Press, 2015), 237–38.
- Hugh Ross, Navigating Genesis: A Scientist’s Journey through Genesis 1–11 (Covina, CA: RTB Press, 2014), 96–100.
- Ash Parton et al., “Alluvial Fan Records from Southeast Arabia Reveal Multiple Windows for Human Dispersal,” Geology 43 (February 2015): 295–98, doi:10.1130/G36401.1; Hugh Ross, “Did Arabia Provide a Migration Route for Early Humans?,” Today’s New Reason to Believe (blog), Reasons to Believe, May 28, 2015, https://www.reasons.org/articles/did-arabia-provide-a-migration-route-for-early-humans.
- Marta Mariotti Lippi et al., “Multistep Food Plant Processing at Grotta Paglicci (Southern Italy) around 32,600 Cal B.P.,” Proceedings of the National Academy of Sciences, USA 112 (September 2015): 12075–80, doi:10.1073/pnas.1505213112.
- Michael Balter, “Radiocarbon Dating’s Final Frontier,” Science 313 (September 2006): 1560–63, doi:10.1126/science.313.5793.1560; Hélène Valladas et al., “Palaeolithic Paintings: Evolution of Prehistoric Cave Art,” Nature 413 (October 2001): 479, doi:10.1038/35097160; Nicholas Conard, “A Female Figurine from the Basal Aurignacian of Hohle Fels Cave in Southwestern Germany,” Nature 459 (May 2009): 248–52, doi:10.1038/nature07995.
- Chris Stringer, Lone Survivors: How We Came to Be the Only Humans on Earth (New York: Times Books, 2012), 108–41; Marian Vanhaeren et al., “Middle Paleolithic Shell Beads in Israel and Algeria,” Science 312 (June 2006): 1785–88, doi:10.1126/science.1128139; Curtis Marean et al., “Early Human Use of Marine Resources and Pigment in South Africa during the Middle Pleistocene,” Nature 449 (October 2007): 905–8, doi:10.1038/nature06204.
- Fazale Rana with Hugh Ross, Who Was Adam?: A Creation Model Approach to the Origin of Humanity, 2nd ed. (Covina, CA: RTB Press, 2015), 265–66.
- Ibid., 267–88.
- Hugh Ross, Improbable Planet: How Earth Became Humanity’s Home (Grand Rapids: Baker, 2016), 178.
نوشتۀ هیو راس
آشنایی با نویسنده: هیو نورمن راس یک فیزیکدان فضایی اهل کانادا و مدافع ایمان مسیحی و از باورمندان خلقت گرای زمین کهن است. راس دکترای خود را در رشتۀ ستاره شناسی از دانشگاه تورنتو و کارشناسی فیزیک را از دانشگاه بریتیش کلمبیا دریافت نموده. او در سال 1986 خدمات خود را به نام «دلایلی برای ایمان» تأسیس نمود.
ترجمۀ کشیش ورژ باباخانیان
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
کپی شد! |