حیوانات کتاب مقدس (طبقه بندی بر اساس روش کتاب مقدسی)- حیوانات وحشی: شیر، غزال، فیل (عاج)، قوچ، گاو دشتی و گاو وحشی

حیوانات کتاب مقدس (طبقه بندی بر اساس روش کتاب مقدسی)

حیوانات وحشی:

شیر          پیدایش 49: 9             Lion

در شرق آفریقا و هند زندگی می کند. پستانداری عظیم الجثه، قوی و گوشتخوار و از تیرۀ گربه سانان که دارای چنگال های قوی و تیز است. برای شکار پستانداران از جهش و پرش روی آنان استفاده می کند. نعرۀ شیر را فقط پس از مصرف شکار و در هنگام سیری آن می توان شنید (مزمور 22: 13؛ حزقیال 22: 25؛ عاموس 3: 3). در خاور نزدیک، سمبل و نشانۀ سیاسی (1پادشاهان 10: 19-20) و مذهبی محسوب می گردید. در آشور و بابل حیوانی سلطنتی بود و یهودیان آن را تواناترین حیوانات به شمار می آوردند (امثال 30: 29-31). بنابراین سمبل و نشانۀ سلطنت بود (پیدایش 49: 9؛ اعداد 24: 9) و حتی از عناوین مسیح به حساب می آید (مکاشفه 5: 5). شیر حیوانی است شبانه که روزها را در بیشه ها و یا لانۀ خود سپری می کند (ارمیا 4: 7؛ 35: 38؛ ناحوم 2: 11-12). حیوانی است بی باک (2سموئیل 17: 10)، ویران گر (مزمور 7: 2) و دشمن رمه ها (عاموس 3: 12). علامت قبیلۀ یهودا بود (پیدایش 49: 9). در رؤیای دانیال و یوحنا نشانه ای از قدرت های دنیوی است (دانیال 7: 6؛ مکاشفه 13:2).

غزال       تثنیه 12: 15         Roebuck

نوعی آهوی زیبا با شاخ های پیچیده است. دو گونه از آن در فلسطین زندگی می کنند: 1- به رنگ زرد کم رنگ که طول آن 21 تا 22 اینچ است 2- غزال عربی که به رنگ طوسی تیره و طول آن 24 تا 25 اینچ است. هر دو گونه دارای شاخ های تو خالی هستند. یهودیان از این حیوان به عنوان غذا استفاده می کردند ولی در قربانی آن را به کار نمی برند (تثنیه 12: 15، 22؛ 14: 5؛ 15: 22). قسمت مهمی از غذای ساکنین اولیۀ اریحا را تشکیل می داد. در پادشاهی قدیم مصر به عنوان حیوان اهلی نگهداری می شد. یهودیان آن را شکار می کردند (امثال 6: 5؛ اشعیا 13: 14). به دلیل سرعت زیادی که دارد شکار آن آسان نبود (2سموئیل 2: 18؛ 1تواریخ 12: 8؛ امثال 6: 5). به صورت دسته های 5 تا ده تایی نیز در جنوب فلسطین یافت می شوند.

فیل (عاج)       1پادشاهان 10: 18          Elephant

در کتاب مقدس همیشه اشاره به عاج فیل ها شده است نه به خود آن ها.

از خرطوم داران است که بسیار تنومند می باشد. سر آن ها بزرگ است. گوش های پهن و مسطحی دارند. گردن آن ها بسیار کلفت و کوتاه است. بدنی عظیم دارند پاهایشان به شکل ستون است پوستی ضخیم و دارای موهای پراکنده می باشند. بینی و لب بالایی آن ها تشکیل یک خرطوم گوشتی قابل انعطافی را داده است که سوراخ بینی در انتهای آن واقع است. دو دندان پیش بالایی بزرگ شده تشکیل عاج را می دهد. در آفریقا و جنوب آسیا در جنگل ها و علفزارهای بلند به سر می برند علف خوارند و در گله های 10 تا 100 تایی از درخت ها و علف ها تغذیه می کنند. فیل هندی برای حمل و نقل استفاده می شود. رومی ها از آن ها برای باربری در جنگ ها استفاده می کردند. در کلام خدا به عاج آن ها اشاره شده است (1پادشاهان 10: 18، 22؛ 22: 39؛ مزمور 45: 8؛ 7: 4؛ حزقیال 27: 6، 15؛ عاموس 3: 15؛ 6: 4).

قوچ          پیدایش 22: 13         Rom

گوسفند شاخ دار است، به گوسفند رجوع کنید.

گاو دشتی         تثنیه 14: 5           Mountiain Sheep

حیوانی است به طول سه پا با شاخ هایی دارای انحناء که نام آن فقط یک بار در کتاب مقدس ذکر گردیده است. احتمال می رود که گونه ای از گوسفندان وحشی ناحیۀ مدیترانه باشد. مطابق شریعت حیوان پاکی است. به گاو وحشی رجوع کنید.

گاو وحشی        تثنیه 33: 17       Wild Ox

این پستانداران دارای شاخ های تو خالی هستند. شاخ ها دائماً از قاعده که روی استخوان پیشانی است رشد می کنند. شاخ معمولاً در هر دو جنس وجود دارد ولی در نرها بزرگ تر است. بیش از 35 جنس در نیمکره شمالی و جنوب شرقی آسیا و آفریقا وجود دارد. گاو دشتی یا گوسفند کوهی در اغلب نقاط وجود دارد.

گاو وحشی حیوانی بزرگ، تندخو، سریع و لجوج است. دارای دو شاخ (تثنیه 33: 17) سرین برجسته و سر باریک و بلند است. اغلب پادشاهان به عنوان سمبل قدرت و سلطنت خود دو عدد شاخ گاو وحشی روی کلاه خودشان می گذاشتند (مزمور 92: 10).

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس