ده حقیقت کتاب مقدسی در بارۀ تعمید در روح القدس

ده حقیقت کتاب مقدسی در بارۀ تعمید در روح القدس

اعمال 1: 5 «زیرا که یحیی به آب تعمید می داد، لیکن شما بعد از اندک ایامی، به روح القدس تعمید خواهید یافت».

تعمید به روح القدس، یکی از آموزه های بنیادین عهد جدید است (اعمال 1: 4 دربارۀ «تعمید به روح القدس و نه «تعمید با» روح القدس). کلام خدا دربارۀ تعمید به روح القدس چنین تعلیم می دهد:

حقایق کتاب مقدسی دربارۀ تعمید در روح القدس: تعمید در روح القدس، هدیه ای است که خدا به ما تقدیم کرده است. عیسی گفت که این هدیۀ موعود خدای پدر (ر.ک. به یوئیل 2: 28-29؛ لوقا 24: 49؛ اعمال 1: 4-5 و 8) به کسانی است که به راستی مسیح را پیروی می کنند و سهم خود را در زمینۀ مأموریت بشارت رسانی ایفاء می کنند.

(1) تعمید روح برای همۀ کسانی است که بخشش مسیح را پذیرفته و زندگی خود را به دست او سپرده اند. چنین افرادی از نظر روحانی «تولد تازه» یافته اند. (یوحنا 3: 3-7). روح خدا آمده است تا درون آن ها زندگی کند، زندگی شان را تبدیل نماید، شخصیتشان را پرورش دهد و آن ها را به سوی اهداف خود هدایت کند. دریافت روح القدس به این صورت (در زمان دریافت نجات روحانی)، درست برابر با تعمید به روح القدس نیست.

(2) یکی از اهداف مأموریت زمینی مسیح این بود که پیروانش را در روح القدس تعمید دهد (متی 3: 11؛ مرقس 1: 8؛ لوقا 3: 16؛ یوحنا 1: 33؛ لوقا 3: 16). عیسی به شاگردانش گفت که یکی از دلایل اصلی رفتنش؛ر مدت کوتاهی بعد از رستاخیزش از مردگان، این بود که می خواست روح القدس نازل شود و از آن نقطه به بعد همراه شاگردان باشد (ر.ک. به یوحنا 16: 5-7). حضور دائمی روح القدس تا بدین درجه مهم است. قبل از این که عیسی زمین را ترک کند و به آسمان بازگردد، به شاگردانش تعلیم داد که مأموریت جهانی بشارت رسانی را شروع نکنند و اول منتظر تعمید در روح القدس بمانند تا «به قوت از اعلی آراسته شوند» (لوقا 24: 49؛ اعمال 1: 4-5 و 8). خود عیسی مسیح مأموریت آشکار خود را زمانی شروع کرد که اول به روح القدس و قوت، مسح شد (اعمال 10: 38؛ م.ک. با لوقا 4: 1و18). مسح شدن، یعنی برای انجام مأموریتی خاص، جدا و برگزیده شدن، مأموریت یافتن و قوت گرفتن. لغت تعمید یافتن به معنای «به طور کامل فرو رفتن و پر شدن» است. ما نیز برای تعمید باید مثل عیسی به طور کامل در روح فرو رویم و با روح خدا قوت یابیم، آنگاه می توانیم مأموریت الهی مان را با ثابت قدمی انجام دهیم و خبر خوش آمرزش و حیات تازۀ ایمان مسیحی را منتشر کنیم.

(3) تعمید در روح القدس، عمل روح است و با تولد روحانی (یعنی، نجات) که جریانی خاص و متفاوت است، فرق دارد. مسیح در روز قیامش بر شاگردان دمید و فرمود: «روح القدس را بیابید» (یوحنا 20: 22)؛ پس از نظر روحانی به آنها حیاتی تازه بخشید (ر.ک. به مقالۀ تولد تازه شاگردان). او بعدها به آن ها فرمود که باید توسط روح القدس «یه قوت…آراسته» شوند (لوقا 24: 49؛ م.ک. با اعمال 1: 5 و 8). واضح است که شاگردان، این موضوع را درست بعد از «تولد» روحانی تجربه کردند و ایمان به عیسی مسیح، شرط دریافت این تجربه بود (اعمال 11: 17)، کتاب مقدس نیز در اعمال 8: 14-17 (شرح ماجرای نجات یافتن عده ای از سامریان) رویدادهایی را ذکر می کند که همین ترتیب در آن رعایت شده است: «اما رسولان که در اورشلیم بودند، چون شنیدند که اهل سامره کلام خدا را پذیرفته اند، پطرس و یوحنا را نزد ایشان فرستادند. و ایشان آمده، به جهت ایشان دعا کردند تا روح القدس را بیابند، زیرا که هنوز بر هیچ کس از ایشان نازل نشده بود که به نام خداوند عیسی تعمید یافته بودند و بس. پس دست ها بر ایشان گذارده، روح القدس را یافتند». همچنین ر.ک. به اعمال 19: 1-7، که شاگردان در افسس، پیغام مسیح را پذیرفته و در آب تعمید یافتند؛ سپس در روح القدس تعمید یافتند و تعمید آن ها با صحبت کردن به زبان ها و نبوت تأیید شد (ر.ک. به مقالۀ سخن گفتن به زبان ها). اگر چه ممکن است کسی «تولد تازه»داشته یا از نظر روحانی «نجات» یافته باشد؛ یعنی روح القدس در آن ها ساکن باشد ولی با این همه، این امکان وجود دارد که آن ها هنوز در روح القدس تعمید نیافته باشند (اعمال 19: 6).

(4) تعمید در روح به معنای «از روح القدس پر» بودن است (م.ک. با اعمال 1: 5؛ 2: 4). لغت «تعمید» درواقع یعنی فرو بردن یا غرق کردن در؛ ولی چون روح در درون شخص کار می کند، تعمید در روح به معنای لبریز شدن روح است. برای مثال، شخصی که نجات روحانی را دریافت می کند، مانند یک ظرف است که زمانی خالی بوده و اکنون با آبی تازه و تمیز پر شده است. شخص نیز مانند آن ظرف، دیگر خالی نیست بلکه از روح پر است؛ یعنی روح القدس در او زیست می کند (ر.ک. به اول قرنتیان 3: 16؛ 6: 19). تعمید در روح نیز که بعد از نجات می آید، مانند ریختن آب بیشتر به درون ظرف است، به طوری که ظرف کاملاً لبریز شده و آب از آن جاری می شود (م.ک. با یوحنا 7: 38-39). شخصی که در روح تعمید یافته است، از روح پر می شود (یعنی، از حضور خدا «تعمید» می یابد) تا حدی که این حضور، از حیات وی جاری می شود و به حدی این موضوع آشکار است که دیگران را نیز تحت تأثیر قرار می دهد. تجربۀ تعمید در روح القدس به آن حالت خاص، فقط از روز پنتیکاست به بعد رخ داد و نه قبل از آن (ر.ک. به اعمال 2). لوقا در مورد کسانی که قبل از پنتیکاست از روح پر شدند (برای مثال، لوقا 1: 15 و 67)، از جملۀ در روح القدس «تعمید» یافتند، استفاده نمی کند. این موضوع فقط در صورتی امکان پذیر بود که مسیح زمین را ترک گفته و به آسمان رفته باشد (لوقا 24: 49-51؛ یوحنا 16: 7-14؛ اعمال 1: 4).

(5) در کتاب اعمال رسولان، علامت بیرونی یا ظاهری تعمید در روح القدس این بود که ایماندار به زبان ها سخن می گوید. یعنی وقتی روح آن ها را پر می ساخت، آن ها حکمت و قوت سخن گفتن به زبان ها را دریافت می کردند (اعمال 2: 4؛ 10: 45-46؛ 19: 6). سخن گفتن به زبان ها شامل سخن گفتن به زبانی می شد که گوینده هرگز در گذشته آن را فرا نگرفته بود (اعمال 2: 4؛ اول قرنتیان 14: 14-15)؛ برای مثال زبانی که مردم نقطه ای از دنیا به آن سخن می گفتند (در اعمال 2: 6، صد و بیست نفری که در بالاخانه جمع بودند، به زبان هایی سخن گفتند که دیگران متوجه می شدند) ولی در عین حال زبانها می تواند سخن گفتن به زبان آسمانی باشد؛ زبانی که مردم دنیا آن را درک نمی کنند (ر.ک. به اول قرنتیان 13: 1، در اینجا پولس دربارۀ «زبان فرشتگان» سخن می گوید). چه زبان ها برای دیگران قابل فهم باشد و چه نباشد، به هر حال بیان گر ستایش الهی و حاکی از برقراری ارتباط با خدا است. تعمید در روح القدس به شدت با موضوع صحبت به زبان ها گره خورده است و به همین جهت نیز باید نشانۀ بارز دریافت روح القدس باشد (ر.ک. به مقالۀ سخن گفتن به زبان ها). برخی افراد فکر می کنند که این تجربۀ پر قدرت فقط علامتی برای شروع کلیسای اولیه بوده است، ولی هدف از زبان ها فقط جلب توجه مردم یا تأیید قدرت خدا در کلیسای اولیه نبود. عیسی فرمود که روح القدس، قدرت و هدایت مداوم برای شاگردانش مهیا خواهد نمود. (ر.ک. به یوحنا 16: 13). این امر، امروز نیز به قوت خود باقی است زیرا ما هنوز هم به قوت و هدایت الهی نیاز داریم تا بتوانیم مأموریت مسیح را در دنیا به انجام رسانیم.

(6) هدف اولیۀ تعمید در روح القدس این است که افراد در روح خدا شهامت و قوت یابند تا برای زندگی مسیحی آماده شوند؛ یعنی اهداف مسیح را با اقتدار او به انجام رسانند. بالاترین هدفی که از این قوت روحانی حاصل می شود، این است که مسیحیان برای انتشار پیغام مسیح در دنیا به طرز مؤثری عمل نمایند (م.ک. با اعمال 1: 8؛  2: 14-41؛ 4: 31؛ 6: 8؛ رومیان 15: 18-19؛ اول قرنتیان 2: 4). این قدرت، به هیچ وجه با نیروی انسانی قابل مقایسه نیست و با چنان نیرویی از سوی روح القدس صادر می شود که حضور، قدرت و ارادۀ مسیح را برای قومش به واقعیتی قابل لمس تبدیل می کند (یوحنا 14: 16-18؛ 16: 14؛ اول قرنتیان 12: 7؛ ر.ک. به مقالۀ آموزه روح القدس). تعمید روح القدس، فقط در موضوع زبان ها یا لمس کردن یک تجربۀ روحانی «عمیق تر» خلاصه نمی شود. پیروان مسیح باید قوت روح را به کار برند تا بتوانند دربارۀ عیسی با کسانی صحبت کنند که عیسی را نمی شناسند. در روز پنتیکاست، علامت ظاهری تعمید در روح القدس، صحبت کردن به زبان ها بود (اعمال 2: 41)، ولی نتیجۀ ظاهری (بیرونی) آن این بود که بی خدایان در آن روز با مسیح آشنا شدند (اعمال  2: 41).

(۷) نشانه های دیگر تعمید در روح القدس عبارتند از:

(الف) پیام های نبوتی (یعنی، پبشگویی، اخطار، به چالش طلبیدن، تشویق و الهام) و حمد و تسبیح (اعمال ۲: ۴ و ۱۷؛ ۱۰: ۴۶؛ اول قرنتیان ۱۴: ۲).

(ب) حساسیت بیشتر نسبت به اموری که باعث بی احترامی به خدا و محزون شدن روح القدس می شود. آگاهی عمیق تری نسبت به داوری خدا علیه گناه و اشتیاق و توانایی برای انجام کار درست (ر.ک. به یوحنا ۱۶: ۸؛ ۱: ۸).

(ج) حیاتی که به جلال دادن عیسی مسیح می انجامد (یوحنا ۱۶: ۱۳-۱۴؛ اعمال ۴: ۳۳).

(د) رؤیاهای تازه و در نظر گرفتن ارادۀ خدا (اعمال ۲: ۱۷).

(ه) استفادۀ دائمی از عطایای مختلف روح (اول قرنتیان ۱۲: ۴-۱۰؛ ر.ک. به جدول عطایای روح القدس).

(و) اشتیاق بیشتری برای دعا (اعمال ۲: ۴۱-۴۲؛ ۳: ۱؛ ۴: ۲۳-۳۱؛ ۶: ۴؛ ۱۰: ۹؛ رومیان ۸: ۲۶).

(ز) محبت عمیق تر و درک کلام خدا (یوحنا ۱۶: ۱۳؛ اعمال ۲: ۴۲).

(ح) بالا بردن آگاهی افراد دربارۀ محبت خدای پدر (اعمال ۱: ۴؛ رومیان ۸: ۱۵؛ غلاطیان ۴: ۶). در کل، تعمید در روح القدس کیفیت رابطۀ شخص مسیحی با خدا را در پرستش بالا می برد (یعنی، به بالاترین اندازۀ خود می رساند) و قدرت شهادت دادن در حضور مردم را بیشتر می سازد م.ک‌. با اعمال ۱: ۸؛ رومیان ۸: ۲۶-۲۷؛ اول قرنتیان ۱۴: ۲-۴). برای بررسی بیشتر این مطالب، ر.ک‌ به مقالۀ آزمایش واقعی بودن تعمید در روح القدس).

(۸) کلام خدا چند شرط را قید کرده است که باید قبل از دریافت تعمید در روح القدس مشاهده شوند:

(الف) اول این که باید با ایمان بپذیریم عیسی مسیح نجات دهندۀ ماست؛ خداوندی که گناهان ما را بخشیده است و اکنون طریق زندگی و توبه از گناهان را به ما نشان می دهد (اعمال ۲: ۳۸-۴۰؛ ۸: ۱۲-۱۷). پس باید ارادۀ خود، خواهش ها، خواسته ها و انگیزه های خود را به خدا تسلیم کنیم («به همۀ مطیعان او عطا فرموده است» اعمال ۵: ۳۲). ما باید هر چیزی را که باعث بی احترامی به خدا می شود، ترک کنیم تا بتوانیم ظرف مقدس عزّتی شویم که برای تقدس و نفع مالک خود (یعنی خدا) برای انجام هر عمل نیکویی مستعد است (دوم تیموتائوس ۲: ۲۱).

(ب) ما باید مشتاق پری روح باشیم‌ مسیحیان باید تشنۀ دریافت تعمید در روح باشند؛ تشنۀ پری حضور، اراده و قدرت الهی که روح القدس می آورد (یوحتا ۷: ۴۷-۳۹؛ م.ک‌ با اشعیا ۴۴: ۳؛ متی ۵: ۶؛ ۶: ۳۳).

(ج) ما بیشتر، این تعمید را در اثر دعا کردن دریافت می نماییم (لوقا ۱۱: ۱۳؛ اعمال ۱: ۱۴؛ ۲: ۱-۴؛ ۴: ۳۱؛ ۸: ۱۵ و ۱۷).

(د) ما باید انتظار داشته باشیم که خدا در روح القدس تعمیدمان دهد (مرقس ۱۱: ۲۴؛ اعمال ۱: ۴-۵).

(۹) اگر ایماندار همواره در دعا باشد (اعمال ۴: ۳۱)‌ (یعنی، همواره زنده و در عمل)، با شجاعت شهادت دهد (۴: ۳۱ و ۳۳)، در روح پرستش نماید (افسسیان ۵: ۱۸-۱۹) و زندگی اش همواره در جهت پرورش شخصیتی الهی پیش برود (افسسیان ۵: ۱۸)، تعمید در روح القدس در زندگی اش تحقق خواهد یافت‌. با این وجود، اگر چه ممکن است تجربۀ روحانی شخص در ابتدا تجربه ای پر قدرت و ماوراء طبیعی باشد ولی اگر شخص در حفظ تقدس (یعنی، پاکی اخلاقی، کمال روحانی، تعهد به خدا و دوری از شریر) و انظباط روحانی اش نکوشد، قوت این تجربۀ روحانی برایش رو به ضعف خواهد نهاد‌. برای بررسی دیدگاه های بیشتری که دربارۀ تعمید در روح و دعا کردن به زبان ها؛ که باعث ترفیع کیفیت دعایتان می شود، ر.ک‌ به مقالۀ سخن گفتن به زبان ها).

(۱۰) تعمید در روح القدس فقط یک بار در زندگی هر شخص مسیحی اتفاق می افتد. تعمید در روح، علامتی است که مشخص می کند انسان برای خدمت به خدا جدا شده است، تأیید شده و اقتدار یافته است تا در قوت و تقدّس، پیام خدا را انتشار دهد. کتاب مقدس تعلیم می دهد که وقتی ایماندار در روح تعمید داده می شود، ممکن است بعدها بارها روحش از روح القدس «تازه» شود (اعمال ۴: ۳۱؛ م.ک. با ۲: ۴؛ ۴: ۸ و ۳۱؛ ۱۳: ۹؛ افسسیان ۵: ۱۸). تعمید در روح، شخص مسیحی را در رابطه ای ویژه با روح خدا ساکن می سازد و این رابطع همواره باید تازه شود (اعمال ۴: ۳۱) و مورد محافظت و توجه قرار گیرد (افسسیان ۵: ۱۸). یکی از راه های کسب اطمینان دربارۀ پویا بودن این حیات، دعای روزانه «در روح» است (رومیان ۸: ۲۶؛ افسسیان ۶: ۱۸). این کار، نقش مهمی را در رشد روحانی فرد، ایفا می کند (ر.ک. به اول قرنتیان ۱۴: ۴). از روح پر شدن، تجربه ای است که بیش از یک بار در کل زندگی انسان رخ می دهد؛ در واقع این پری، جریان دائمی حیات مسیحی است و توانایی شخص را برای تشخیص و پاسخ به هدایت روح القدس، بالا می برد.