حفاری در شهرهای پیش از واقعۀ طوفان نوح و چند نکته در بارۀ نوح و کشتی

حفاری در شهرهای پیش از واقعۀ طوفان نوح و چند نکته در بارۀ نوح و کشتی

همۀ شهرهایی که از آنها نام برده شده و شهرهای پادشاهان پیش از طوفان شناخته می شوند، به جز بگورگورو، شناخته شده اند. حفاری های انجام شده در ویرانه های این شهرها و شهرهای دیگر پیش از طوفان، بسیاری از ویژگی های زندگی را در دوران پیش از طوفان آشکار کرده اند و دیدگاهی واقعی از دنیای نخستین باب های کتاب پیدایش ارائه کرده اند.

از شهرهای حفاری شدۀ پیش از طوفان می توان از اریدو، عبید، اِرِک، شوشا، تپۀ گاورا، اور، کیش، فاره (شوروپاک)، سیپار (اکد)، لارسا، و یَمدِت نصر نام برد. باستان شناسان در این ویرانه ها به آغاز زندگی ثابت در بابل بسیار نزدیک شده اند.

در میان آثار باقی مانده در این ویرانه ها از مردم پیش از طوفان، می توان به اشیاء زیر اشاره کرد: ظروف سفالی نقاشی شده، وسایلی از سنگ چخماق، اسباب و وسایل، گلدان های فیروزه، تبرهای مسی، کج بیل، داس، ابراز سنگی، سنگ چخماق، کوارتز، قلاب ماهی گیری، مدل هایی از قایق ها، یک کورۀ زیر زمینی، ظروف زیبای شیشه ای، لوازم آرایشی که زنان ماقبل تاریخ برای پر رنگ کردن ابروها و پلک هایشان از آن ها استفاده می کردند، ویرانه های آجری معابد که آن ها را قرمز رنگ کرده بودند یا با گچ پوشانده بودند، ظروف سفالی که بسیار هنرمندانه به طرح های هندسی و اشکال پرندگان منقوش شده بودند، حتی یک ارابه، و پیشرفت های معماری که نشان گر یک «تمدن پیشرفتۀ شگفت انگیز» هستند.

شرارت در دوران پیش از طوفان

«پسران خدا» (پیدایش 6: 2) شاید فرشتگان سقوط کرده باشند که در دوم پطرس 2: 4 و یهودا آیۀ 6 احتمالاً به آن ها اشاره می شود، یا رهبران خانواده های شیثی که با اخلاف بی ایمان قائن ازدواج کرده بودند. این ازدواج های غیر عادی هر چه که بودند، زمین را از فساد و خشونت پر کردند.

عیسی، طوفان را واقعیتی تاریخی به شمار می آورد و زمان بازگشت ثانوی خود را به دوران نوح تشبیه می کرد (متی 24: 7-39). وقایعی که هم اکنون در جهان رخ می دهند، ما را به این فکر وا می دارند که ممکن است امروزه نیز آن دوران تکرار شوند.

اشاره به «120 سال» (در پیدایش 6: 3) شاید مهلتی باشد که پیش از طوفان به انسان داده می شود. و یا شاید به معنی کوتاه کردن طول زندگی نسبت به سن هایی است که در باب 5 ذکر شده است.

«پیدایش نوح»

این چهارمین سند کتاب پیدایش است. این سند داستان طوفان را چنان که نوح آن ها را حکایت و احتمالاً ثبت کرده، و توسط سام به ابراهیم رسیده است، بازگو می کند.

نوح و کشتی

کشتی حدود 150 متر طول، 25 متر عرض و 15 متر ارتفاع داشت. کشتی دارای سه عرشه بود که به قسمت های مختلف تقسیم شده بودند، و پنجره ای داشت که در بالای آن نصب شده بود. این کشتی به احتمال قوی از همان اندازه ای برخوردار بوده که کشتی های اقیانوس پیمای کنونی هستند. برای کسانی که در ساحل یک رودخانۀ عریض زندگی می کردند، قایق سازی یکی از نخستین دستاوردهای انسان بود. کتیبه های خط میخی حاکی از آن هستند که در سپیده دم تاریخ، ساکنان بابل بر رودخانه ها به رفت و آمد مشغول بودند. بر اساس روایات بابلی، خانۀ نوح در «فاره» بر رودخانۀ فرات و در حدود 70 مایلی محل باغ عدن قرار داشت، به این ترتیب، قاعدتاً نوح از کودکی با قایق سازی و رفت و آمد بر رودخانه آشنا بوده است.

حیوانات

درپیدایش6: 19-21 و 7: 2 توضیح داده شده که 7 جفت از حیوانات پاک و تنها یک جفت از هر یک از حیوانات دیگر می بایست در کشتی مستقر می شد. برخی چنین حساب کرده اند که در کشتی 7000 نوع حیوان جا می گرفتند.

ساختن کشتی، جمع آوری حیوانات و ذخیره کردن غذای کافی کار بسیار عظیمی بود. نوح و سه پسرش نمی توانستند این کارها را به تنهایی انجام داده باشند. نوح که نوۀ متوشالح و نتیجۀ خنوخ بود، شاید طبق روایت بابلی پادشاه شهر بوده باشد، و ممکن است هزاران نفر را برای این کار استخدام کرده باشد. و شاید بیشتر مدت 120 سال را مشغول این کارها بوده (پیدایش 6: 3)، و بی تردید مورد تمسخر بی وفقۀ مردم قرار می گرفته، اما در ایمانش متهور و جسور بوده است (دوم پطرس 2: 5؛ عبرانیان 11: 7).

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222