جای خالی پدران واقعی در زندگی فرزندان (پرورشگاه خصوصی)

پرورشگاه خصوصی:

موجودیت انسان از سه بخش جسم، جان، و روح تشکیل شده که هر سه بخش باید تغذیه، مراقبت و مدیریت شوند. تا در سلامتی باشند.

خیلی از انسانها در هر طبقه اجتماعی، سیاسی، مذهبی، فرهنگی و هنری با وجود موفقیت های ظاهری و معروفیت های دنیای مجازی بخاطر فقر روحی دوران کودکی به انواع عقده های روحی و روانی گرفتارند و شخصیت بیمارگونه ای دارند. زیرا هر چند در خانواده بودند ولی هرگز به روح و روان شان توجهی نشد و ضربه های احساسی و عواطفی خوردند. امروز خیلی ها پدر دارند ولی روح شان پدری نمیشود.

وقتی پدری فقط به نیاز جسم فرزندش توجه کند، آنگاه روح فرزندش یتیم است. فرزند او با وجود داشتن پدر، از لحاظ احساسی و عاطفی هم یتیم است و هیچ فرقی با بچه های محروم از پدر و مادر که در پرورشگاه بزرگ شده اند ندارد، با این تفاوت که آنها در پرورشگاه عمومی خارج از خانواده بزرگ شده اند و اینها در پرورشگاه خصوصی در خانواده.

کلام خدا می گوید: «خدا روح است» (یوحنا ۴: ۲۴)
همچنین می گوید «خدا پدر روح هاست» ( عبرانیان ۱۲: ۹)

حقیقت هیجان انگیز اینست که خدا نه فقط پدر آسمانی جسم و جان ما است، بلکه پدر روح های ما نیز می باشد. و در کنار جسم و جان ما روح و روان، احساس و اندیشه، نگاه و طرح، مسیر و مقصد، و مقصود ما را پدری می کند.

چه بهشتی می شود دنیای جهنمی مان وقتی ما پدران در کنار جسم و جان فرزندان مان، روح آنها را پدری کنیم و بذر نیکوی باورهای تبدیل کننده خدایی که نه فقط روح است بلکه پدر روح ها است را، در آنها بکاریم.

آنوقت نیازی به نگرانی از شرایط بیرونی نیست. زیرا جریانات بیرونی فقط آنچه در درون فرزندان مان کاشته شده را پر رنگ تر می‌کند. مانند باران که تنها نقش رشد دهنده بذر را دارد ولی قادر نیست هویت آن را تغییر دهد.

مهم نیست که شریر در بیرون برای فرزندان ما چه طرحی دارد، مهم این است که ما در خانواده چه بذری در درون فرزندانمان می کاریم؟

جلیل سپهر
www.lifespringiran.com
@jalilsepehr