“جادوگری” یا شامانیسم چیست؟

جادوگری یک جهان بینی مجعول، در تضاد با دیدگاه مسیحیت است که در آن مداخله کننده، بین طبیعت و ماورای طبیعت یک جادوگر نامیده می شود. جادوگری به روح‌باوری مربوط است، اعتقاد به اینکه ارواح در دنیای فیزیکی هم همچون عالم روحانی و معنوی، سکنی دارند. روح‌باوری یکی از قدیمی ترین سیستمهای اعتقادی موجود است و در بسیاری از جوامع قبیله ای، قدیمی و مدرن، در سراسر عالم یافت می شود. امروزه بازگشتی در گروههای جادویی نوین دیده می شود.

جادوگری اغلب با سیستمهای اعتقادی دیگر، شامل اسلام و مسیحیت آمیخته می شود، پس در زمره مذاهب قومی، طبقه بندی می شود. جادوگری یا روح‌باوری معمولاً یک عقیده مستقل نیست، بلکه نوعاً با سیستمهای اعتقادی الحادی، مشرک و عصر جدید آمیخته می شود.

اصطلاح جادوگر از زبان مادری سیبریها آمده است و به "آنکه می داند" ترجمه می شود. اصطلاحات مرتبط با آن می تواند اینها باشند واسط، حکیم، ساحر، جنگیر، فالگیر، غیبگو، و روح رونده.

در یک سیستم اعتقادی روح‌باور، جادوگر نقش یک واسط بین طبیعت و عالم ارواح را ایفا میکند. جادوگران در زمانهای مریضی، جراحت، بلایای طبیعی، حمله دشمن، یا هر زمانی که یک تصور عدم توازن بین طبیعت و عالم ارواح وجود داشته باشد، دعوت می شوند. جادوگری می آموزد که همه چیزها یک ریشه روحانی دارند و اینکه دنیای روحانی دنیای طبیعی را کنترل می کند، پس این کلید اثرگذاری در هر موقعیت، دروغ در عالم روحانی برداشت میشود. جهان بینی جادوگری یکی از کارها و آموزه های اسرارآمیز است. برای حصول نتایج مطلوب در دنیای طبیعی، یک جادوگر به تجربیات خود و قدرت اشیایی که در اختیار دارد تکیه دارد.

در یک سیستم اعتقادی روح‌باور یا جادوگری، دنیا یک مکان ترسناک پر از ارواح است که باید آرام شود.اگر آرام شود، ارواح می توانند شما را برکت دهند، یا اگر عصبانی شود، آنها می توانند به شما صدمه بزنند یا شما را مریض کنند. جادوگران برای ورود به عالم ماورای طبیعت استخدام می شوند، علت فاجعه را تشخیص می دهند، و ابزاری برای برگرداندن سلامت و توازن پیدا می کنند. جادوگران از آنجا که قدرت سلامتی بخشیدن را همچون قدرت از بین بردن و جراحت زدن حفظ می کنند، در بین قبایل خود احترام و نفوذ بزرگی را دارند. بنابراین، این تنها ارواح نیستند که باید آرام باشند، جادوگران هم باید راضی نگه داشته شوند.

جادوگران اغلب از داروهای توهم‌زا، زخمهای فیزیکی، یا روزه های طولانی جهت دستیابی به یک حالت هوشیاری والاتر بهره می گیرند. طلسمها، زنگوله‌ها، طبلها، آهنگها، رقص، یا شعار دادن میتواند بخشی از آن جشنهایی باشد که به آنها امکان می دهد، به عالم ارواح سفر کنند. جادوگران همچنین به ارواح متحرک خدمت می کنند و معمولاً از اقلام توتمی مانند سنگ‎‌ها یا استخوانها برای حفظ نیروهای خاص استفاده می کنند. ارواح مرده، ارواح حیوانات، و ارواح سنگها و درختان نیز میتواند برای آنها نقش راهنما را بازی کند. جادوگری ادعا میکند که مکانهای خاصی، قدرتهای ویژه به آنها می دهد یا دستیابی به عالم ارواح را میسر می سازد.

حتی در میان آنها که این سیستم اعتقادی را دنبال می کنند، نقش جادوگر بعنوان یک حرفه پرمخاطره شناخته می شود. هدایت عالم ارواح یک مسئولیت خطرناک است. افسردگی، بیماری روانی، و مرگ ناشی از استعمال مواد توهم زا، همه ممکن هستند.

جادوگری در سرزمینهای آغازین کتاب مقدس سیستم اعتقادی اصلی بوده. خدا به بندگانش برضد ازدواج و پرستش خدایان این اراضی در سرزمین موعود دستور داد. سفر تثنیه 18: 9-13 و دیگر آیات دستورات بسیار روشنی برضد مشارکت و پیروی از روح‌پرستها، واسطها، احضار کنندگان ارواح، و کسانی می دهند که جادوگری و سحر می کنند(لاویان 18: 21؛ 20: 2و4؛ دوم پادشاهان 17: 31؛ دوم تواریخ ایام 28: 3؛33: 6؛ اشعیاء 57: 5؛ حزقیال 16: 21)

کتاب مقدس می آموزد که ما در قلمرو دشمن زندگی می کنیم. اول پطرس 5: 8 به این نبرد روحانی و حقیقت جهان نامرئی اشاره می کند. بعنوان مسیحی، ما روی جادوگران ، تشریفاتی که انجام می دهند، یا طلسمهایی که بکار میبرند حساب نمیکنیم. در عوض، اعتماد ما به کلام خدا (عبرانیان 4: 12)، قدرت روح القدس (1 قرنتیان 2: 4)، و قدرت انجیل (رومیان 1: 16) می باشد.

منبع مطالعه پیشنهادی: Neighboring Faiths by Winfried Corduan

منبع مقاله: www.gotquestions.org

ترجمه: علیرضا مربی