تفاوت اسلام و مسیحیت از نگاه محبت و بخشش در چیست؟

تفاوت اسلام و مسیحیت از نگاه محبت و بخشش در چیست؟

اگر بخواهیم محبت را از نگاه مسیحیت تعریف کنیم،‌ می بایستی خدایی که توسط کتاب مقدس به ما معرفی شده بشناسیم. کلام خدا می گوید: خدا محبت است و مسیحیت محبّت خدا را انعکاس می دهد.

 اما اسلام،‌ حتی محبتش با خشونت عجین شده است و خشم، اساسی‌ ترین قانون قرآن و محبّت، رساترین دستور مسیحیتِ عهد جدید است.  در عمده کتابهای قرون گذشته و برخی نوشته‌های معاصر این‏گونه آمده است که: پیامبر اسلام- انسانی بی‌رحم، ریاست‌ طلب و کشورگشا بود که سعی کرد با زور شمشیر، قدرت و سلطنت خود را گسترش دهد.

شاکلة‌ هر دیانتی، به تصویری که آن دین از خدا و رابطه او با انسان ترسیم می‌شود، ارتباط دارد.

و آموزه‌های هر دو مکتب نشاندهنده تصویر این ارتباط را ـ مستقیم یا غیر مستقیم ـ منعکس می کنند. تصویر تعامل خدا با انسان در مسیحیت و اسلام، کاملاً متفاوت است و از این‌رو، آموزه‌های آنها نیز با یکدیگر تفاوت دارند. اگر دینی، خدا را به صورت یک حاکم بسیار سخت‏گیر و خشن معرفی کند، شریعت و دستورات  آن دین سخت می‌شود و اگر خدا را چون پدری بسیار مهربان و بدون ترس ترسیم کند، راه و روش آن  بسیار عادلانه تر  خواهد بود.

اگر به مطالب خدای قرآن به بندگانش نظر کنیم، می بینیم که خدای قرآن، ترس را در مرحله اول برای بندگان خود قرار می دهد، به حدی که امید جای خود را به  ناامیدی می دهد، و راه رسیدن به ابدیت بسیار سخت و طاقت فرسا. در صورتی که  خدایی که مسیحیت بما معرفی می کند نه تنها رحیم  و بخشنده و مهربان و نیکو است بلکه خدایی است که در ذات خویش، محبت است.

تصویر خدا در مسیحیت، با تصویر خدا در قرآن بسیار متفاوت است. خدا در مسیحیت، خدای محبّت و خدایی است که محبت خود را با مخلوقاتش تقسیم و به محبت خود در بین انسانها وسعت می بخشد، به حدی که شامل تمام جهان می‌شود. خدای مسیحیت، دستور محبّت به دشمنان را نیز صادر می‌کند: ” دشمنان خود را دوست دارید و با کسانی که از شما نفرت کنند احسان کنید. و هر که شما را لعن کند، برای او برکت بطلبید و برای هر که با شما کینه دارد، دعای خیر کنید. و هر که بر رخسار تو زند، دیگری را نیز به سوی او بگردان و کسی که ردای تو را بگیرد، قبا را نیز از او مضایقه مکن. هر که از تو سؤال کند، بدو بده و هر که مال تو را گیرد،‌ از وی باز مخواه.”

اوج محبت خدا در مسیحیت، در صلیب و  فدا کردن یگانه پسرش عیسی مسیح  به خاطر کفاره گناهان بشر است: ” خدا جهان را اینقدر محبت نمود که پسر یگانه خود را داد تا هر که بر او ایمان آورد،‌ هلاک نگردد، بلکه حیات جاودان یابد.” (یوحنا 3: 16)

موضوعی مهم که در اسلام قابل درک و فهم نبوده و نخواهد بود و برای مسلمین امری بسیار غریب و باور نکردنی است!!!

برای اطلاعات بیشتر شما را تشویق می کنم که عهد جدید را با دقت مطالعه کنید و تفاوت بخشش و محبت فداکارانه و بدون قید و شرط انجیلی را با قرآن و احادیث اسلامی در مقالاتی که در وب سایت گذاشته شده است، مقایسه کنید.

پاسخ از: کشیش آبیلا یوحنا مارو