تعالیم کتاب مقدس: تقدیس

تعالیم کتاب مقدس: تقدیس

“برگزیدگان بر حسب علم سابق خدای پدر به تقدیس روح برای اطاعت و پاشیدن خون عیسی مسیح. فیض و سلامتی بر شما افزون باد.” (1پطرس 1: 2)

تقدیس (یونانی hagiasmos) به معنی مقدس ساختن، وقف کردن، جدا ساختن از دنیا و از گناه، به صورتی است که باعث مشارکت صمیمانه با خدا شده و شخص او را با رضایت خشنودی خدمت می کند (به موضوع جدایی روحانی ایمانداران رجوع کنید).

1) علاوه بر لغت “مقدس” (1تسالونیکیان 5: 23)، معیارهای کلام خدا در ارتباط با عبارتهایی همچون “خدای خود را به “همه دل” و تمامی نفس و تمامی فکر خود محبت نما” (متی 22: 37)، بی عیب در قدوسیت (1تسالونیکیان 3: 13)، کمال قدوسیت (2قرنتیان 7: 1)، محبت از دلی پاک، ضمیر صالح و ایمان بی ریا (1تیموتائوس 1: 5)، بی غش و بی لغزش (فیلیپیان 1: 10)، آزاد از گناه (رومیان 6: 18)، مردن نسبت به گناه (رومیان 6: 2)، به بندگی عدالت برای قدوسیت (رومیان 6: 19)، نگاه داشتن احکام او (1یوحنا 3: 22)، غلبه بر دنیا (1یوحنا 5: 4) نیز شرح داده شده است. چنین عبارتهایی، بیانگر عملکرد روح القدس از طریق نجاتی است که به وسیله مسیح بدست می آید ما را از اسارت و قدرت گناه آزاد کرده (رومیان 6: 1-11)، از اعمال گناه آلود دنیای حاضر جدا ساخته، طبیعت ما را به شباهت مسیح احیاء کرده، ثمره روح را در ما تولید نموده و ما را قادر می سازد تا زندگی مقدس و پیروزمندی را که کاملاً وقف خدا است، داشته باشیم (یوحنا 17: 15-19، 23؛ رومیان 6: 5، 13، 16، 19؛ 12: 1؛ غلاطیان 5: 16، 22-23؛ 2قرنتیان 5: 17).

2) این عبارتها دلالت بر کاملیت مطلق ندارد بلکه نشانگر عدالت اخلاقی یک شخصیت بی عیب است که به وسیله خصوصیاتی از قبیل پاکی، اطاعت و بی ملامت بودن آشکار می گردد (فیلیپیان 2:14-15؛ کولسیان 1: 22؛ 1تسالونیکیان 2: 10؛ لوقا 1: 6). مسیحیان با فیضی که به آنها بخشیده شده است با مسیح مرده و از قدرت و تسلط گناه رهایی یافته اند (رومیان 6: 18). بنابراین آنها نیازی به گناه کردن نداشته و نباید گناه کنند. اما می توانند در نجات دهنده شان عیسی مسیح پیروزی یابند. اگر چه هرگز نمی توانیم در مکانی زندگی کنیم که عاری از وسوسه و احتمال گناه باشد ولی می توانیم به وسیله روح القدس مرتکب گناه نگردیم (1یوحنا 2: 1؛ 3: 6).

3) تقدس برای ایماندارن در مسیح اختیاری نیست. کلام خدا تعلیم می دهد که “بدون تقدس هیچکس خدا را نخواهد دید” (عبرانیان 12: 14).

4) فرزندان خدا تقدس را از طریق ایمان (اعمال 26: 18)، با اتحاد در مرگ و قیام مسیح (یوحنا 15: 4-10؛ رومیان 6: 1-11؛ 1قرنتیان 1: 30)، به وسیله خون او (1یوحنا 1: 7-9)، کلام (یوحنا 17: 17)، تولد تازه و کار تقدیس روح القدس در قلبهایشان (ارمیا 3: 31-134؛ رومیان 8: 13؛ 1قرنتیان 6: 11؛ فیلیپیان 2: 12-13؛ 2تسالونیکیان 2: 13) بدست می آورند.

5) تقدس هم کار خدا و هم قوم است (فیلیپیان 2: 12-13). به منظور انجام اراده خدا در تقدیس، ایماندران می باید در کار تقدیس روح، با ترک اعمال گناه آلود (رومیان 6: 1-2)، با “طاهر ساختن خویس از هر نجاست جسم و روح” (2قرنتیان 7: 1؛ رومیان 6: 12؛ غلاطیان 5: 16-25) و با حفظ خود از آلایش دنیا همکاری کنند (یعقوب 1: 27؛ رومیان 6: 12، 19؛ 8: 13؛ 12: 1-2؛ 13: 14؛ افسسیان 1: 27؛ کولسیان 3: 5، 20؛ عبرانیان 6: 1؛ یعقوب 4: 8).

6) لازمه تقدیس حقیقی این است که ایماندران شراکت صمیمانه خود با عیسی را ادامه داده (یوحنا 15: 4)، با ایماندران مشارکت داشته (افسسیان 4: 15-16)، خود را وقف دعا ساخته (متی 6: 5-13؛ کولسیان 4: 2) از کلام خدا اطاعت کرده (یوحنا 17: 17)، نسبت به حضور خدا و توجه او حساس بوده (متی 6: 25-32)، عدالت را دوست داشته و از شرارت متنفر باشند (عبرانیان 1: 9)، نسبت به گناه مرده (رومیان 6)، تسلیم تادیب خدا شده (عبرانیان 12: 5-11) از او اطاعت کرده و پر از روح القدس باشند (رومیان 8: 14؛ افسسیان 5: 18).

7) در عهد جدید، تقدیس به صورت یک فرآیند آهسته و تدریجی پاک شدن از گناه، به تصویر کشیده نشده است. بلکه عملی مشخص است که به وسیله آن ایماندار با فیض خدا از اسارت شیطان آزاد شده و از گناه با یک تغییر و تحول ناگهانی جدا شده تا برای خدا زندگی کند (رومیان 6: 18؛ 2قرنتیان 5: 17؛ افسسیان 2: 4-6؛ کولسیان 3: 1-3). در همان حال، تقدیس به عنوان فرآیندی مداوم در زندگی شرح داده شده و ما می باید همیشه جسم را نسبت به گناه مرده پنداریم (رومیان 8: 1-17)، به تدریج به شباهت مسیح درآمده (2قرنتیان 3: 18)، در فیض رشد کنیم (2پطرس 3: 18) و نسبت به خدا و دیگران محبت بیشتری را به عمل آوریم (متی 22: 37-19؛ 1یوحنا 4: 7-8، 11، 20-21).

8) تقدیس می تواند شامل یک تجربه مشخص، بعد از نجات اولیه باشد. ایماندران مکاشفه آشکاری از قدوسیت خدا را یافته و همچنین از دعوت خدا برای جدا گردیدن آنها از دنیا و گناه و نزدیکتر شدن به خدا آگاه می گردند (2قرنتیان 6: 16-18) با این آگاهی، ایماندران خود را همچون قربانی زنده به خدا تقدیم کرده و از روح القدس فیض، پاکی، قدرت و پیروزی یافته تا با زندگی مقدس خود خدا را خشنود سازند (رومیان 6: 19-22؛ 12: 1-2).

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس