بُتهای مذکور در کتاب مقدس: زئوس

 زئوس       Zeus  

لغت فوق به معنای   درخشان   می‌باشد.

زمانی که پولس با برنابا برای رساندن پیغام خداوند، به لستره رفتند، به دلیل معجزات آنان، اهالی شهر آنها را از خدایان پنداشتند و برنابا را مشتری ( زئوس) و پولس را به علت سخنوری عطارد ( هرمس ) خواندند و کاهن معبد زئوس برای آنان حلقه‌های گل آورده و میخواست برای آنان در دروازه شهر گاو و گوسفند قربانی کند.
توضیحات:
زئوس نام یکی از خدایان یونانی بوده که رومی‌ها نیز همانند وی خدایی داشته‌اند که آنرا ژوپیتر ( مشتری ) می‌نامیدند. در اسطوره‌های یونان، زئوس کوچکترین فرزند کرونوس بود، که پس از پیروزی بر پدرش خود را خدای خدایان و انسانها نامید و آسمانها را برای قلمرو خود انتخاب کرد و مکانی بزرگ و زیبا برای خود و خدایان مورد علاقه‌اش در کوه المپیا بنا کرد. با برتری وی بر سایر خدایان، وی تعیین کننده قانون و عدالت بود. زئوس به عنوان خدای آسمانها و تمام پدیده‌های آن از قبیل ابر وطوفان و رعد از طرف یونانیان مورد پرستش قرار می‌گرفته است. برای زئوس در سال ۴۵۰ قبل از میلاد در شهر المپیا در نزدیکی غرب آتن معبدی توسط معماری به نام لیبون ساخته شد. و مجسمه وی که از عجایب هفتگانه می‌باشد توسط مجسمه سازی به نام فیدیاس ساخته گردید که نشانگر عظمت و بزرگی خدای زئوس بود. قبل از قرن پنجم میلادی این مجسمه به ترکیه منتقل و در سال ۴۶۲ میلادی در یک آتش سوزی از بین رفت.

 منابع کتاب مقدس:     اعمال باب ۱۴

  اعمال باب ۱۴ آیه ۱۲ تا ۱۳
۱۲ پس برنابا را مشتری و پولس را عطارد خواندند زیرا که او درسخن گفتن مقدم بود. ۱۳ پس کاهن مشتری که پیش شهر ایشان بود، گاوان و تاجها با گروه‌هایی از خلق به دروازه‌ها آورده، خواست که قربانی گذراند.

برگرفته از وب سایت: www.razgah.com