برهان محبت در اثبات تثلیث
با توجه به مطالبی که بیان شد، برخی از فلاسفه مسیحی برای اثبات تثلیث براهینی اقامه کرده‌امد که ما در اینجا یکی از این براهین را که به «برهان محبت» معروف است تشریح می‌کنیم.
پیشتر آموختیم که خدا والاترین و کاملترین وجود هستی است و در او کمال تمام صفات نیک به نحو کامل وجود دارد. یکی از این صفات کمالی، محبت است. محبت کمال معنوی است و از آنجا که خداوند کمال مطلق است پس محبت را بصورت کامل و مطلق داراست. محبت تام و کامل این است که «دیگری» را محبت نماید و نه اینکه خودمحور باشد. اما این شخص دیگر کیست؟ وی نمی‌تواند یک مخلوق باشد؛ زیرا آفرینش حاصل اراده آزاد خداست و نه حاصل ذاتش؛ محبت به ذات خدا برمی‌گردد ولی آفرینش به ذات او تعلق ندارد؛ یعنی خدا ذاتاً محبت می‌ورزد ولی ذاتاً خلق نمی‌کند. پس می‌توانیم در ازل، زمانی را تصور کنیم که در آن خدایی که ذاتاً محبت است ولی آفریده‌ای وجود ندارد. پس نتیجه می‌گیریم که این «شخص دیگر» باید در ذات واحد خدا باشد. بنابراین متوجه می‌شویم که در ذات واحد خدا باید «حُبی» از «مُحبی» به «محبوبی» صادر شود تا بتوان گفت خدا محبت است. بنابراین، این برهان ثابت می‌کند که علیرغم وحدت خدا در «ذات»، خداوند باید در «شخص» متکثر باشد.
این چیزی است که عقل مستقل از کتاب‌مقدس و مسیحیت به آن نائل می‌شود؛ اما وقتی کتاب‌مقدس را مطالعه می‌کنیم می‌بینیم که این مطالب مورد تأیید کتاب‌مقدس است. در اناجیل خدای پدر، مُحب است، خدای پسر، محبوب است و روح‌القدس آن حُبی است که از پدر برای محبت پسر صادر می‌شود.
در اناجیل به صراحت می‌خوانیم که خدا محبت است:
(و کسی که محبّت نمی‌نماید، خدا را نمی‌شناسد زیرا خدا محبّت است.) اول یوحنا، فصل4، آیه 8
همچنین می‌خوانیم که پدر از ازل، پسر را محبت می‌نموده است:
(ای پدر می‌خواهم آنانی که به من داده‌ای با من باشند در جایی که من می‌باشم تا جلال مرا که به من داده‌ای ببینند؛ زیرا که مرا پیش از بنای جهان محبّت نمودی.)انجیل یوحنا، فصل17، آیه 24
(پدر پسر را محبّت می‌نماید و همه‌چیز را بدست او سپرده است.)انجیل یوحنا، فصل3، آیه 35
همچنین در هنگام تعمید مسیح ندای آسمانی پدر به این طور طنین‌انداز شد:
(امّا عیسی چون تعمید یافت، فوراً از آب برآمد که در ساعت آسمان بر وی گشاده شد و روح خدا را دید که مثل کبوتری نزول کرده، بر وی می‌آید. آنگاه خطابی از آسمان در رسید که این است پسر حبیب من که از او خشنودم.)انجیل متی، فصل3، آیات 16و17
همچنین می‌خوانیم که خدا از طریق روح‌القدس، که روح محبت است ما را محبت می‌کند:
(و امید باعث شرمساری نمی‌شود؛ زیرا که محبّت خدا در دل‌های ما به روح‌القدس که به ما عطا شد، ریخته شده است.)رومیان، فصل5، آیه5
بنابراین نه تنها آموزه تثلیث خلاف عقل نیست بلکه می‌توان به جرأت گفت تنها خدایی که می‌تواند همان خدای عقل باشد، خدایی است که مسیحیان به آن باور دارند و آن خدای تثلیث است.
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
