بررسی عهدعتیق- جامعه ECCLESIASTES

نویسنده و تاریخ نگارش:
در کتاب هیچ اشاره ای به زمان و نام نویسنده نشده است؛ اما چندین عبارت در کتاب قویاً بیانگر این است که سلیمان پادشاه، نویسنده آن بوده است (۱: ۱، ۱۲، ۱۶؛ ۲: ۴-۹؛ ۷: ۲۶-۲۹؛ ۱۲: ۹ را مقایسه کنید با ۱پادشاهان ۲: ۹؛ ۳: ۱۲؛ ۴: ۲۹-۳۴ و ۵: ۱۲ و ۱۰: ۱) از طرف دیگر عنوان نویسنده ( “معلم” واژه عبری به زیرنویس ۱: ۱ رجوع کنید)، شیوه خاص عبری و نگرش او نسبت به حاکمان (که بیانگر یک تابع قدرت است تا یک پادشاه برای مثال به قسمتهای ۴: ۱-۲؛ ۵: ۸-۹؛ ۸: ۲-۴؛ ۱۰:۲۰ رجوع کنید) ممکن است اشاره به شخص دیگر و دورانی دورتر داشته باشد.
هدف و شیوه:
نویسنده پس از پشت سر گذاشتن قسمت اعظم زندگی خود به دنیا به عنوان فاصله ای میان زندگی و مرگ می نگرد. بعد از مرگ دورانی است که انسان از آن آگاه نیست. جهان سرتاسر معماهایی و انسان خودش بزرگترین معماست.
معلم بر اساس درک خود انسان را ارزیابی کرده و توانایی های او را امتحان می کند. او در می یابد که حکمت انسانی حتی در شخص روحانی محدود است (۱: ۱۳، ۱۶-۱۸؛ ۷: ۲۴؛ ۸: ۱۶-۱۷) واین انسان نمی تواند اهداف بزرگ خدا یا مفهوم نهایی حیات انسان را درک کند. نویسنده در حالیکه به اعمال انسان نگاه می کند در می یابد که انسان دیوانه وار مدام به دنبال چیزهای مختلف است مشقت برای ریاست بر دنیا، علنی کردن اسرار آن، تعییر در ساختار بنیادی آن، شکستن بندهای محدودیت های انسانی و ریاست بر سرنوشت خود. او انسان را بیهوده در تعقیب امید و انتظاری می بیند که در واقع “بطالت” ودر پی باد زحمت کشیدن” است (۱: ۱۴؛ ۲: ۱۱، ۱۷، ۲۶؛ ۴: ۴، ۱۶؛ ۶: ۹ را مقایسه کنید با ۱: ۱۷؛ ۴: ۶). اما ایمان به او می آموزد که خدا همه‌چیز را بر اساس اهداف خود ترتیب داده است (۳: ۱-۱۵؛ ۵: ۱۹؛ ۶: ۱-۲؛ ۹: ۱) و نقش انسان قبول آن به عنوان کار خدا و قبول محدودیتهای انسانی خود است. بنابراین انسان بایستی صبور بوده و از زندگی که خدا را با انتظارات غیر واقعی از زندگی آشفته نسازد. او بایستی در هر چیز عاقلانه رفتار کرده و به دقت به پیروی از خدا و پادشاه به زندگی خود ادامه داده و از همه بالاتر خداترس بوده و احکام او را نگاه دارد (۱۲: ۱۳)
تعلیم:
زندگی ای که خدا در مرکزیت آن نباشد بی هدف و باطل است. بدون او هیچ چیز باعث خشنودی و رضایت واقعی نمی گردد (۲: ۲۵). با او زندگی و سایر بخش‌های نیکوی خدا، با قدردانی از او به دست آمده (به یعقوب ۱: ۱۷ رجوع کنید) و استفاده از آنان به انسان خوشی کامل می بخشد (۲: ۲۶؛ ۱۱:۸ ). این کتاب شامل انعکاسی از فلسفه و الهیات انسانی سالمند است (۱۲: ۱-۷) که قسمت اعظم زندگی او به دلیل عدم اعتماد به خدا باطل بوده است.
فهرست مطالب:
I- نویسنده (۱: ۱)
II- موضوع: باطل بودن تلاشهای انسانی که دور از خدا زندگی می کند (۱: ۲)
III- مقدمه: بطالت کار برای اندوختن آنچه که خوشبختی به بار آورد (۱: ۳-۱۱)
IV- سخنرانی، قسمت اول: با وجود آشکار شدن معماهای زندگی و بطالت آن بایستی از آن به عنوان بخششی از جانب خدا لذت برد (۱: ۱۲-۱۱:۶)
V- سخنرانی، قسمت دوم: از آنجا که پیری و مرگ به زودی فرا می رسد انسان از جوانی خود لذت برده و داوری خدا را نیز به یاد داشته باشد (۱۱:۷-۱۲: ۷)
VI- تکرار موضوع (۱۲: ۸)
VII- نتیجه: اعتماد متواضعانه نسبت به خدا و اطاعت از او (۱۲: ۹-۱۴)

برگرفته از کتاب دائرة المعارفکتاب مقدس