رسالۀ یعقوب فصل 4

رسالۀ یعقوب فصل 4

یعقوب فصل 4: دنیوی بودن

ریشۀ نزاع ها: طمع (آیه های 1و2). در واقع میل به تملک اموال دیگران است. همین مورد دلیل اصلی بسیاری از نزاع ها است. در این بخش علت عدم استجابت  دعا، انگیزه ها و لذات دنیوی دانسته شده است (آیۀ 3).

دو دلی (آیه های 4-10): این بخش تشابه زیادی دارد به آنچه که مسیح نیز اشاره کرد. خدا و ممونا را نمی توان خدمت کرد (متی 6: 24). و همچنین مشابه هشدارهای یوحنا بر علیه محبت به دنیا است (1یوحنا 2: 15-17). این گونه متن ها، ما را به خودیابی و آزمایش نفس روزانه، ترغیب می کند. چرا که از آن جایی که ما در دنیا زندگی می کنیم، بعضی از وسایل این دنیا جهت گذراندن زندگی الزامی می باشند. بنابراین به مراقبت و مواظبتی احتیاج داریم تا محبت این دنیا ما را بیش از حد و مرز لازم فرو نگیرد. ما هر روزه محتاج هستیم که بیش از پیش، به خدا تقرب جوییم تا دست های ما را پاک کند، دل های ما را تقدیس نماید و ما را فروتن سازد.

اشارۀ مجدد به زبان (آیه های 11و12): در این بخش، به عمل معقول گناهکاری اشاره شده است که آن قدر خود را برتر می بیند که به قضاوت دربارۀ گناهکار دیگر می پردازد.

«اگر خدا بخواهد» (آیه های 13-17): یکی از جالب ترین اصول کتاب مقدس این است که خدا در حالی که بر دنیا قدرتی نامحدود دارد، برای هر یک از فرزندانش نیز نقشۀ خاصی دارد (اعمال رسولان 18: 21؛ رومیان 1: 10، 15: 32؛ 1قرنتیان 4: 19؛ 1پطرس 3: 17).

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222