رسالۀ یعقوب فصل 3

رسالۀ یعقوب فصل 3

یعقوب 3: 1-12؛ زبان

گناهان زبانی نه تنها شامل سخنان تند و خشم آلود است، بلکه به ابراز اصول  عقاید غلط و دور از عقل نیز اشاره می کند. از این متن چنین بر می آید که در بین مسیحیان افرادی بودند که علی رغم داشتن روحیۀ گستاخ، فتنه جو، دنیوی و خشم غیر قابل کنترل، خود را جزو معلمین و رهبران به حساب می آوردند.

قدرت زبان: زبان اصلی ترین وسیله برای ابراز شخصیت ما است که معمولاً عکس العمل های فوری را در بر می گیرد. کلمات نادرست باعث سقوط خانواده ها و تفرقه در کلیساها شده اند و عدۀ کثیری را به سوی ناامیدی و انحراف سوق داده اند. شاید ما نیز افرادی را می شناسیم که علی رغم مذهبی بودنشان، هیچ تلاشی برای کنترل زبان از خود نشان نمی دهند.

یعقوب 3: 13-18؛ حکمت

این بخش، در واقع به معلمین پر حرفی اشاره می کند که نسبت به اصول و عقاید غلط، از خود تعصب نشان می دادند، اما هیچ گونه میل شخصی به مسیح نداشتند. آن ها افراد خودپسندی بودند که تصور می کردند در مباحثه، اشخاص ماهر و درخشانی هستند، ولی در واقع رفتار آن ها حسادت و تفرقه را افزایش می داد. یعقوب، چنین حکمتی را دنیوی، نفسانی و شیطانی می خواند و در مقابل آن، حکمت واقعی را در زندگی نیکو توصیه می کند.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222