رسالۀ یعقوب فصل 2

رسالۀ یعقوب فصل 2

یعقوب 2: 1-13؛ پرهیز از جانب داری

به نظر می رسد که عناصر دنیوی به داخل کلیسای یهودی رسوخ پیدا کرده بود، به طوری که خط مشی آن با کلیسایی که در ابتدا آغاز شده بود، بسیار متفاوت بود (اعمال رسولان 2: 45، 4: 34).

مسیح تعلیم داده بود که جلال کلیسای او در ابراز مهربانی نسبت به فقرا دیده خواهد شد. اما شواهد نشان می داد که در برخی از جماعت های کلیسایی، عقاید اجتماعی مبنی بر مطرود ساختن فقرا رسوخ کرده بود. اما واقعیت این است که خدا فقرا را دوست دارد و بنابراین ثروتمندان نیز باید آن ها را دوست داشته باشند.

یعقوب 2: 14-26؛ ایمان و عمل

تعلیم پولس مبنی بر عادل شمردگی توسط ایمان و تعلیم یعقوب مبنی بر عادل شمردگی به وسیلۀ اعمال نیک دو موضع ضد و نقیض نیستند، بلکه در واقع لازم و ملزوم یکدیگر هستند. هیچ یک از این تعالیم، تعلیم دیگر را نقض نمی کند. پولس و یعقوب با هم دوست و همکار صمیمی بودند. یعقوب به طور قابل ملاحظه ای خدمت پولس را مورد تجلیل قرار داد (اعمال رسولان 15: 13-29، 21: 17-26). پولس از ایمان، به عنوان اساس عادل شمردگی یاد کرد. اما این عادل شمردگی در قالب یک زندگی صحیح نیز باید تأیید شود. یعقوب در واقع رسالۀ خود را خطاب به کسانی می نویسد که اصول عادل شمردگی به وسیلۀ ایمان را پذیرفته بودند، اما زندگی درستی نداشتند. او بدین ترتیب به آن ها خاطر نشان می سازد که این چنین ایمانی، ایمان واقعی نیست.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222