باغ عدن از نظر جغرافیایی در کجا قرار داشته است؟
باغ عدن از نظر جغرافیایی در کجا قرار داشته است؟
اين باغ بر رودهای فرات و دجله، و در محل تقاطعشان با رودخانه‌های فيشون و جيحون قرار داشت (پیدایش ۱۰:۲-۱۴). رودهای فيشون و جيحون تا‌كنون پيدا نشده‌اند. فرات و دجله از منطقۀ كوهستانی قفقاز در جنوب غربی آسيا سرچشمه می‌گيرند و به سوی جنوب شرقی ادامه می‌يابند و به خليج فارس می‌ريزند.
به اين ترتيب می‌توان گفت كه انسان تقريباً در مركز سطح زمين آفريده شد، چرا كه اين منطقۀ فرات قفقازی تقريباً در مركز نيمكرۀ شرقی، كه بزرگتر از نيمكرۀ غربی است، قرار دارد.
قوم شناسان معمولاً اين منطقه را مهد اوليۀ همۀ نژادهای بشری به شمار می‌آورند. از اين منطقه، يعني گهوارۀ نژاد بشری بود كه گاو، بز، گوسفند، اسب، خوك، سيب، هلو، گلابی، آلو، گيلاس، بِه، توت سفيد، انگور فرنگی، درخت مو، زيتون، انجير، خرما، بادام، گندم، جو، جو صحرايی، نخود فرنگی، لوبيا، بذرك (درخت كتان)، اسفناج، تربچه، پياز و بيشتر ميوه‌ها و سبزی‌های ما به نقاط ديگر برده شدند.
با اينكه برخی تصور می‌كنند كه مكان دقيق باغ عدن احتمالاً در ارتفاعات ارمنستان و در سرچشمۀ رودهای دجله و فرات، كه در آن موقع شايد تا اين حدّ بالاتر از سطح دريا نبوده‌اند، قرار داشته، ولی محل سنتی و عموماً پذيرفته شدۀ باغ عدن در بابل و نزديك مصب فرات است.
در حال حاضر رودخانه‌های فرات و دجله حدود ۱۵۰ كيلومتر بالاتر از خليج فارس به هم می‌پيوندند. در زمان ابراهيم كرانه‌های خليج به حدود «اور» می‌رسيد و اين دو رودخانه به صورت دو جريان مجزا به خليج می‌ريختند. تمامی دشت بابل از رسوبات آبرفتی اين دو رودخانه به وجود آمده بود. غالباً مسير بستر رودخانه‌ها عوض می‌شد.
در زمان آدم احتمالاً رودخانه‌های فرات و دجله در فاصلۀ كوتاهی به هم می‌پيوستند، و دوباره پيش از اينكه به خليج بريزند از هم جدا می‌شدند، و باغ در همين محل كه بين نقطۀ اتصال و نقطۀ انشقاق دو رودخانه قرار داشت، واقع شده بود. و به اين ترتيب ۴ شاخه يا «شعبه» بوجود می‌آمد (پیدایش ۱۰:۲)؛ دو رودخانه همچون كناره‌های شرقی و غربی خليج ادامه می‌يافتند و جيحون و فيشون ناميده می‌شدند. در كتيبه‌های كهن، خليج فارس يك «رودخانه» ناميده شده است.
نكتۀ باستانشناختی : اريدو، محل سنتی و پذيرفته شدۀ باغ عدن
نقطۀ دقيقی كه در روايات به عنوان مكان باغ عدن تعيين شده، تعدادی تپه است كه در ۱۸ كيلومتري جنوب اور قرار دارد و به نام اريدو (ابوشارم) شناخته می‌شود. اين محل سكونت «آداپا»، يعني آدم بابلی بوده است. به گواهی منشور وِلد، دو پادشاه اول تاريخ در اريدو سلطنت كردند.
در كتيبه‌های باستانی بابلی آمده است: «در نزديكی اريدو باغی بود و در آن درخت مقدس اسرارآميزی وجود داشت كه درخت حيات بود؛ كاشته شده توسط خدايان، كه ريشه‌هايش عميق بودند و شاخه‌هايش سر به آسمان كشيده بودند و ارواح محافظ از آن نگهداری می‌كردند و هيچ انسانی وارد باغ نمی‌شود.»
هال و تامپسون از موزۀ بريتانيا (۱۹۱۸-۱۹۱۹) خرابه‌های اريدو را از خاك درآوردند. آنان نشانه‌هايی يافتند حاكی از اينكه اريدو شهر ثروتمندی بوده، و بعنوان خانۀ اوليۀ بشريت مورد احترام بوده است.
برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی ۲۲۲
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
بین چهارتارودقرارداشته دجله وفرات وازسمت خوزستان رود دز و رودکارون که بخاطررسوبات حاصل ازسیلابهای بهاره مسیر این دوتا رود تغییرکرده البته میشه گفت بیشتراین تغییرات ودگرگونی بخاطرطوفان نوح بوده که شکل بین النهرین رو به طورکلی زیرورو کردبعدازماهها بارندگی بیوقفه درزمان طوفان تصورکنید میلیاردهاتن رسوبات به خوزستان وجلگه عراق سرازیرشدومسیرخیلی ازرودها برای همیشه تغییرکردوچه بسارودهایی که بکلی ازنقشه جغرافیاپاک شدن
بین چهارتارودقرارداشته دجله وفرات وازسمت خوزستان رود دز و رودکارون که بخاطررسوبات حاصل ازسیلابهای بهاره مسیر این دوتا رود تغییرکرده البته میشه گفت بیشتراین تغییرات ودگرگونی بخاطرطوفان نوح بوده که شکل بین النهرین رو به طورکلی زیرورو کردبعدازماهها بارندگی بیوقفه درزمان طوفان تصورکنید میلیاردهاتن رسوبات به خوزستان وجلگه عراق سرازیرشدومسیرخیلی ازرودها برای همیشه تغییرکردوچه بسارودهایی که بکلی ازنقشه جغرافیاپاک شدن