اول پطرس فصل 4و5: آتش زحمات

اول پطرس فصل 4و5: آتش زحمات

مسلح شدن برای زحمت کشیدن (4: 1-6): آن زمان، روزگار جفا و شکنجه بود. این رساله در واقع وسیله ای است تا مسیحیان را برای آمادگی جهت این زحمات، ترغیب و تجهیز نماید. اما این رساله برای ایماندارانی نیز که اوقات عادی را سپری می کنند، می تواند مفید باشد. چرا که تعداد بسیار کمی از ایمانداران، این زندگی را بدون رنج های گوناگون سپری می کنند. این رنج ها ممکن است جسمی، فکری یا روحی باشند. یکی از بهترین راه های آمادگی، این است که انسان خود را آماده رنج هایی کند که همواره از آن ها گریزان بوده است. چنین افرادی این تسلی و اطمینان را در خود دارند که هنگامی که خدا برای افراد سخت گیری می کند، این بدان معنی است که جواهر او در پایان کار درخشندگی و زیبابی بیشتری را داشته باشد.

محبت مسیحی (4: 7-11): بزرگ ترین فضیلت زندگی است. پطرس به طرز زیبایی به تشویق در محبت کردن می پردازد. از دل به شدت محبت نمایید (1: 22). «همۀ مردمان را احترام کنید، برادران را محبت نمایید» (2: 17). برادر دوست و مشفق باشید (3: 8). اول همه با یکدیگر به شدت محبت نمایید (4: 8). برادرانی که در امید پر جلال شریک هستند. در اوقات زحمت، محبت برادرانۀ واقعی نسبت به هم داشته باشید.

آتش زحمات (4: 12-19): شکنجه و جفایی که به وسیلۀ نرون اعمال می شد، در واقع عمل مستقیم شیطان بود (5: 8) اما در تدارک اسرار آمیز این دورۀ جفا به خیریت کلیسا انجام شد. او این زحمات را گران بهاتر از طلا می داند (1: 7). تاکنون مسیحیت دوران جفای متعددی را پشت سر گذاشته است و بسیاری از آن ها ظالمانه تر و فراگیرتر از جفای نرون بوده اند. در هر یک از این دوره ها، میلیون ها مسیحی انواع و اقسام دردها و شکنجه ها را متحمل شده اند. تصور این دردها کافی است برای این که متوجه شویم که چقدر رنج های ما نسبت به آنان بی ارزش هستند.

فروتنی پطرس (5: 1-7): عکس العمل او از پاپ های قرون وسطی که خود را «جانشینان پطرس» می دانستند، بسیار متفاوت بود. جاه طلبی آنان نشان گر آن بود که چقدر بر قسمت های خود خداوندی می نمودند (5: 3).

مرقس (13) در آن زمان نزد پطرس بود. به نظر می رسد که او انجیل مرقس را تحت نظارت مستقیم پطرس و هم زمان با نگارش رسالۀ پطرس به رشتۀ تحریر در آورده است.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222