انبیاء یا پیامبران کتاب مقدس: اِشعیا
لغت فوق به معنای رستگاری خداوند می‌باشد.
در میان انبیای مشهور در کتاب مقدس، اشعیا، پادشاه انبیا می‌باشد. تمامی نگارشهای او از ادبیات عمیق و ژرفی برخوردار است و یکی از بزرگترین زمینه هایی که در تمامی نوشتجات او به چشم می‌خورد، رستگاری به واسطه ایمان است. اشعیا، پولس عهد قدیم است.
در زبان عبری او yesha و در زبان لاتین Esaias یا Isaias نامیده می‌شود. مفهوم و معنای نام او «رستگاری خداوند» نمادی از پیام او می‌باشد.
اشعیا پسر آموص و یکی از انبیای عهد عتیق است (اشعیا ۱: ۱؛ ۲: ۱). به نظر می‌آید که او به خانواده‌ای تعلق داشته است که می‌توانستند به آسانی به پادشاه دسترسی داشته باشند (اشعیا ۷: ۳)، و همچنین دارای رابطه صمیمی و نزدیک با کاهن بوده‌اند (اشعیا ۸: ۲). بر اساس روایت، اشعیا را پسر دایی عزّیا پادشاه می‌دانند. وی در دوران پادشاهی عزّیا و یوتام و آحاز و حزقیا بر یهودا، زندگی می‌کرد و ساکن اورشلیم بوده است. نام همسر اشعیا، نبیه بود (اشعیا ۸: ۳)، این نام شاید به خاطر اینکه نبوت می‌کرده یا همسر یک نبی بوده است، نبیه نامیده می‌شده است. وی دارای دو پسر با نامهای نمادین، بنام مَهیر شَلال حاش بَز و شآریاشوب بود.
شآریاشوب نامی نمادین به معنای «یک باقی مانده، باز خواهد گشت» می‌باشد که توسط اشعیا برای پسرش اتنتخاب گردید (اشعیا ۷: ۳). و مهیرشلال حاش بز نام دیگر پسر اشعیا می‌باشد و این نام توسط خداوند برای او انتخاب گردید. مضمون این نام دلالت بر سرعت شکست و غارت سامره و دمشق توسط پادشاه آشور دارد. و اشعیا نبوت می‌کند که قبل از اینکه این طفل زبان باز کرده و بتواند پدرم و مادرم بگوید، این اتفاق خواهد افتاد (اشعیا ۸: ۱-۴).
پس از مرگ عزّیا، زمانی که در هیکل مشغول پرستش خداوند بود، از طرف خداوند به عنوان نبی برگزیده و نبوت وی آغاز گردید (اشعیا ۶). وی با دقت و توجه به این خواندگی پاسخ داد و و این ماموریت را پذیرفت، هر چند که از ابتدا وی می‌دانست که هشدارها و اندرزهای او در میان قوم شنیده نمی‌شود و ثمری نخواهد نداشت (اشعیا ۶: ۹-۱۳). وی از نزدیکان حزقیا در دوران پادشاهی وی بوده است. شروع نبوت او با مرگ عزیا در حدود سال ۷۴۰ قبل از میلاد شروع گردید و او در زمان محاصره اورشلیم توسط سنخاریب در سال ۷۰۱ قبل از میلاد نیز می‌زیسته است، پس حداقل دوران نبوت اشعیا در حدود ۳۹ سال می‌باشد.
در مورد مرگ وی هیچ اشاره‌ای در کتاب مقدس نشده ولی گفته می‌شود در زمان پادشاهی منسی کشته شد. وی یکی از بزرگترین انبیای عهد عتیق است که به نبی بشارت و شاهزاده انبیای عهد عتیق شهرت یافته است.
منابع کتاب مقدس: اشعیا باب ۱، ۶، ۷ و ۸
اشعیا باب ۱ آیه ۱
۱ رؤیای اشعیا ابن آموص كه آن را درباره یهودا و اورشلیم، در روزهای عزّیا و یوتام و آحاز و حزقیا، پادشاهان یهودا دید.
اشعیا باب ۸ آیه ۳
۳ پس من به نبیه نزدیكی كردم و او حامله شده، پسری زایید. آنگاه خداوند به من گفت: «او را مَهیر شَلال حاش بَز بنام،
اشعیا باب ۷ آیه ۳
۳ آنگاه خداوند به اشعیا گفت: «تو با پسر خود شآریاشوب به انتهای قنات بركه فوقانی به راه مزرعه گازر به استقبال آحاز بیرون شو.
اشعیا باب ۶ آیه ۱
۱ در سالی كه عزّیا پادشاه مرد، خداوند را دیدم كه بر كرسی بلند و عالی نشسته بود، و هیكل از دامنهای وی پر بود.
اشعیا باب ۶ آیه ۸ تا ۹
۸ آنگاه آواز خداوند را شنیدم كه می‌گفت: «كه را بفرستم و كیست كه برای ما برود؟» گفتم: «لبیك مرا بفرست.» ۹ گفت: «برو و به این قوم بگو البّته خواهید شنید، امّا نخواهید فهمید و هرآینه خواهید نگریست امّا درك نخواهید كرد.
برگرفته از وب سایت: www.razgah.com
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
