انبیاء دروغین

انبیای دروغین:

چندین بار در عهد عتیق به انبیای دروغین اشاره شده است. برای مثال اخاب پادشاه، چهار صد تن از آنان را گرد هم جمع کرد (2تواریخ 18: 4-7). کتاب مقدس وجود روح دروغ را در ایشان تائید می کند (2تواریخ 18: 18-22). بر اساس عهد عتیق، نبی ای دروغین خوانده می شود که:

1) به صورتی مردم را از پرستش خدای حقیقی به سوی بت پرستی می کشاند (تثنیه 13: 5-1)

2) غیبگویی، ستاره شناسی، جادوگری، سحر و امثال آن را انجام می دهد (تثنیه 18: 11-10).

3) در صورتی که پیغام او مغایر و یا در تضاد با پیغام آشکار خدا باشد (تثنیه 13: 1-5).

4) اگر گناهان قوم را مخفی سازد (ارمیا 23: 18).

5) وقایعی را پیش بینی می کند که اتفاق نخواهد افتاد (تثنیه 18: 20-22).

توجه داشته باشید که انبیای عهد جدید همانند انبیای عهد عتیق مصون از خطا نبوده و حرف آخر را نمی زدند. انبیای عهد عتیق در واقع صدای مستقیم مکاشفه خدا برای قوم یهود بودند. در عهد جدید نبی یکی از عطایای اصلی خدمتی در کلیسا است (به موضوع عطایای خدمتی کلیسا، رجوع کنید). انبیای عهد جدید دارای محدودیتهایی هستند که در عهد عتیق موجود نیست (1قرنتیان 14: 29-33) به دلیل اینکه ماهیت خدمت در عهد جدید چند جانبه و مستقل است (به عطایای روحانی ایماندارن، رجوع کنید).

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس