آیا کتاب مقدس برده داری را تأئید می کند؟

آیا کتاب مقدس برده داری را تأئید می کند؟

مردم معمولا به برده داری به عنوان مشکلی در گذشته نگاه می کنند. اما تخمین زده شده است که امروزه بیش از دوازده میلیون برده به طرق مختلف کار اجباری، مبادلۀ جنسی، ملک شخصی، و غیره در دنیا وجود دارند. امروزه پیروان عیسی مسیح به عنوان کسانی که از اسارت گناه آزاد شده اند، باید پیشرو مبارزه با بردگی باشند. در واقع چرا به نظر می آید که کتاب مقدس برده داری را حمایت می کند؟

کتاب مقدس به طور اخص برده داری را محکوم نمی کند. کتاب مقدس می گوید که چطور باید با بردگان رفتار کرد (تثنیه 15: 12-15، افسسیان 6: 9، کولسیان 4: 1)، اما آن را به طور کلی غیر قانونی نمی خواند. خیلی ها به این مطلب این طور نگاه می کنند که کتاب مقدس همه نوع بردگی را تأیید می کند. چیزی که آن ها متوجه نیستند این است که برده داری در زمان کتاب مقدس با برده داری در چند قرن گذشته بسیار متفاوت بوده است. برده داری در زمان کتاب مقدس فقط منحصر به نژاد نبود و مردم به خاطر ملیت و یا رنگ پوستشان به بردگی گرفته نمی شدند. در زمان کتاب مقدس، برده داری بیشتر نشانۀ یک موقعیت اجتماعی بود. مردم وقتی بدهکار بودند و نمی توانستند بدهی خود را بپردازند و خانواده شان را تأمین کنند، خودشان را برای بردگی می فروختند. در زمان عهد جدید گاهی دکترها، وکیل ها، و حتی سیاستمداران، بردۀ کس دیگری بودند. در واقع بعضی از مردم انتخاب می کردند که برده باشند تا احتیاجاتشان بوسیلۀ اربابشان تأمین شود.

برده داری در چند قرن اخیر منحصرا براساس رنگ پوست بوده است. در ایالات متحدۀ آمریکا، خیلی از سیاه پوستان بخاطر ملیتشان برده به حساب می آمدند و خیلی از کسانی که برده داشتند واقعا باور داشتند که سیاه پوستان به خاطر رنگ پوستشان از درجۀ پایین تری برخوردارند. کتاب مقدس مطمئنا برده داری نژادی را محکوم می کند. به تجربۀ یهودیان به عنوان برده در مصر توجه کنید. عبرانیان با انتخاب خود برده نبودند، بلکه به علت نژادشان برده بودند (خروج 13: 14). بلاهایی را که خدا بر مصر آورد نشان می دهد که او دربارۀ برده داری نژادی چه نظری دارد (خروج 7-11). بنابرین، بله، کتاب مقدس بعضی از انواع برده داری را محکوم می کند. در عین حال، به نظر می آید که کتاب مقدس انواع دیگر را اجازه می دهد. موضوع کلیدی این است که برده داری که کتاب مقدس اجازه می دهد به هیچ وجه شباهتی به برده داری نژادی نیست که در چند قرن اخیر مثل بلایی دنیا را فرا گرفته است.

به علاوه، خدا هم در عهد عتیق و هم در عهد جدید آدم دزدی را منع می کند که نمونۀ آن در آفریقا در قرن 19 اتفاق افتاد. آفریقایی ها با برده فروشان محاصره شده بودند و به دلالان برده فروخته می شدند تا به دنیایی جدید برای کشاورزی برده شوند. در واقع، جریمۀ چنین جرمی در قانون موسی مرگ بود «هر که آدمی را بدزدد و او را بفروشد یا در دستش یافت شود هر آینه کشته شود» (خروج 21: 16). به همین شکل در عهد جدید، دلالان برده در بین کسانی شمرده شده اند که «بی خدا و گناهکار» هستند و در همان رده ای هستند که پدر و مادر خود را می کشند، و قاتل، زنا کار ، متقلب، فاسد و دروغ گو هستند (اول تیموتاوس 1: 8-10).

نکتۀ اساسی دیگر این که هدف کتاب مقدس این است که راه نجات را نشان دهد، نه این که جامعه را محکوم کند. کتاب مقدس اغلب مسائل را از درون به بیرون عوض می کند. اگر کسی محبت، و فیض و رحمت خدا را با دریافت نجات تجربه کرده باشد، خدا روح او را عوض می کند تا افکار و اعمال او عوض شود. کسی که واقعا هدیۀ خدا را تجربه کرده و آزادی از گناه را چشیده است، در عوض او هم با دیگران توأم با فیض رفتار می کند. این تجویز کتاب مقدس برای خاتمۀ عارضۀ برده داری است.

منبع: www.gotquestions.org