آیا مسیحیان امروز وظیفه دارند که ده یک بدهند؟

آیا مسیحیان امروز وظیفه دارند که ده یک بدهند؟

اگر کسی فکر می کند که ده یک دادن یکی از احکام مربوط به عهد عتیق است و شامل حال ایمانداران امروزی نمی شود، در واقع هدف خدا را از دعوت ما به بخشندگی درک نکرده است. ما نمی توانیم فقط محض این که قانونی از عهد عتیق گرفته شده است، آن را نادیده بگیریم. بی تردید مسیحیان امروزی نیز رابطۀ تنگاتنگی با شریعت خدا دارند. خود عیسی نیز به ما می گوید که او به جهت ابطال شریعت نیامد بلکه تکمیل آن (متی ۵: ۱۷-۱۸). مسیح زندگی مقدس (عاری از گناه) خود را به عنوان قربانی کامل برای گناه (یعنی همۀ خطاها و نافرمانی های ما به حضور خدا) ما تقدیم کرد و با این عمل، اصلی ترین بخش شریعت را تحقق بخشید، زیرا ما هرگز نمی توانستیم به معیار کامل و نیکوی شریعت خدا دست یابیم، ولی خدا همچنان از ما انتظار دارد که به اولویت های اخلاقی در شریعت عهد عتیق عمل کنیم (از جمله اولویت ده یک). این الویت ها نشان دهندۀ شخصیت و اهداف خدا هستند. هر چند این اصول و پیروی از آن ها باعث نجات ما نمی شود ولی با این حال آن ها نمودهایی از رابطۀ شخصی ما با عیسی هستند‌. روح القدس در ما مسیحیان، قدرت و اشتیاق انجام کارهای نیک و امور مفیدی را ایجاد می کندکه شریعت خدا به ما توصیه نموده است.

موضوع ده یک فقط در عهد عتیق نیامده است. کتاب مقدس، حتی قبل از دورۀ شریعت نیز به موضوع ده یک اشاره کرده است. ابراهیم در پاسخ به وفاداری خدا، ده یک داد (پیدایش ۱۴: ۱۸-۲۰) و در بخشندگی که از خود ابراز نمود، برکت یافت. وقتی خدا بعدها می گوید که ده یک دادن بخشی از شریعت وی است، نشان می دهد که مردم از این طریق به خدا احترام می نهند و اهداف او را در خدمت خود جامۀ عمل می پوشانند. امروز نیز اولویت های اصلی کلام خدا همچنان بر همین منوالند. دلائلی که در عهد عتیق برای ده یک بیان شده است، همچنان به قوت خود باقی است.

اگر چه در عهد جدید بر انجام شریعت ده یک تأکید نشده است ولی کلامی نیز در باب ابطال آن نیامده است. در واقع عهد جدید ما را از عهد عتیق هم بیشتر تشویق می کند که گشاده دست و حاضر به فداکاری باشیم، پس ده یک باید نشان دهندۀ حداقل مبلغی باشد که ما حاضریم در راه خدا تقدیم کنیم. در متی ۲۳: ۲۳ عیسی ده یک همراه با ریاکاری را سرزنش می کند ولی بی درنگ کسانی را که با عدالت، رحمت و وفاداری این کار را انجام می دهند، تشویق می کند. همین قسمت نشان می دهد که عیسی، شریعت عهد عتیقی ده یک را معتبر می داند و در دورۀ عهد جدید نیز آن را سر لوحۀ زندگی جدید پیروانش قرار می دهد. البته نیت قلبی ما در حین ده یک دادن یا هدیه تقدیم کردن، از اهمیت و اولویت ویژه ای برخوردار است. خدا می خواهد ما این کار را با ارادۀ آزاد و بدون اجبار انجام دهیم (دوم قرنتیان ۹: ۷). وقتی ما با وفاداری، بی درنگ و نه اجبار، می بخشیم، بسیار برکت می یابیم ولی در صورتی که با نیّت بد و دل ناخشنود بدهیم، این برکت را از دست می دهیم.