آیا مسیح الوهیت خود را انکار کرد؟
علیرغم وجود آیات بسیار زیادی در اثبات الوهیت مسیح، چه در عهدعتیق و چه در عهدجدید، یک آیه در انجیل وجود دارد که معترضان می‌گویند که مسیح الوهیت خود را انکار کرده است. ابتدا این آیات را بخوانیم و بعد نتیجه بگیریم:
(ناگاه شخصی آمده، وی را گفت، ای استاد نیکو، چه عمل نیکو کنم تا حیات جاودانی یابم؟ وی را گفت، از چه سبب مرا نیکو گفتی و حال آنکه کسی نیکو نیست، جز خدا فقط. لیکن اگر بخواهی داخل حیات شوی، احکام را نگاه دار.)انجیل متی، فصل 19، آیات 16 و 17
پاسخ به این آیه ساده است. همانطور که قبلاً در بحث آیات محکم و متشابه بحث کردیم، باید همیشه آیات محکم را مبنا قرار دهیم و آیات متشابه را در سایه آن تفسیر کنیم. ما آیات محکم زیادی داریم که الوهیت مسیح را ثابت می‌کند و این آیه‌ای که پیش روی ماست متشابه است؛ زیرا معانی مختلفی می‌توان از آن استنباط کرد. در این آیه مسیح نمی‌گوید که «من استاد نیکو نیستم» یا «من خدا نیستم»، بلکه از آن جوان می‌پرسد که چرا وقتی می‌داند جز خدا نیکو نیست، او را نیکو خطاب کرده است؟ به عبارتی مسیح از او می‌پرسد که آیا با اینطور مورد خطاب قرار دادن مسیح، واقعاً او را به عنوان خدا و خداوند پذیرفته است؟ چون اگر ادامه همین آیات را مطالعه کنیم می‌فهمیم که این جوان اصلاً به مسیح ایمان نداشته است و این طور خطاب کردن مسیح توسط او از روی ریاکاری بوده است؛ وگرنه صورت مسیح بارها خود را هم استاد خطاب کرده و هم نیکو؛ که ذیلاً آورده می‌شود:
(شما مرا استاد و آقا می‌خوانید و خوب می‌گویید؛ زیرا که چنین هستم.)انجیل یوحنا، فصل 13، آیه 13
(من شبان نیکو هستم. شبان نیکو جان خود را در راه گوسفندان می‌نهد.)انجیل یوحنا، فصل 10، آیه 11
آیا مرا جایز نیست که از مال خود آنچه خواهم بکنم؟ مگر چشم تو بد است از آن رو که من نیکو هستم؟)انجیل متی، فصل20، آیه 15
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
