آیا فقط شنوندۀ کلام هستی یا عمل کننده نیز؟

آیا فقط شنوندۀ کلام هستی یا عمل کننده نیز؟

??. «امٌا وقتی که من با تو تکلم نمایم، آنگاه دهان تو را خواهم گشود و به ایشان خواهی گفت: خداوند یهوه چنین می فرماید. آنگاه آنکه شنوا باشد بشنود و آنکه ابا نماید ابا کند…….»
( حزقیال ۲۷:۳)

سالها پیش، از یکی از دوستانم که به آمریکا رفته بود و مدتی هم در آنجا زندگی می کرد، شنیده بودم که بعضی از مردم در آنجا هستند که پول می دهند تا با کسی حرف بزنند و طرف مقابل فقط به حرف هایش گوش دهد!!!!
این حرف به نظرم بسیار عجیب و تا حدی مضحک آمد.
اما امروز دیگر برایم عجیب نیست. مردم با وجود این که دوروبرشان افراد زیادی هستند، کسی به حرف کسی گوش نمی دهد. پای درد دل کسی نمی شینند، هر کس درد خودش را دارد…..
والدین گله مند هستند که فرزندان شان به حرف ها و پندهایی که سال ها به سختی تجربه اش کردند، گوش نمی دهند که هیچ، مخالف عقاید و نظرات آن ها عمل می کنند.
«گوش شنوایی نیست.»
خدا در طول تاریخ در کتاب مقدس با انسان ها سخن گفته! هشدارها و توصیه های مهمی که برای داشتن یک زندگی موفق و پیروزمندانه است را گوشزد کرده؛ ولیکن محدود افرادی هستند که به کلام او گوش فرا داده، انجامش می دهند.
عیسا در مثل چهار نوع زمین، قلب انسان ها را برای پذیرش کلام، تقسیم بندی کرده و نشان می دهد که قبول و یا رد سخنان خدا چه عواقب و پیامدهایی را به دنبال خواهد داشت.
امروزه مردم مدام گوششان به اخبارها و پیام ها در رادیو، تلویزیون و دیگر رسانه‌های مختلف هستند تا از توصیه های متخصصان و کارشناسان، برای بهبود وضعیت اقتصادی و سلامت بهداشت تن و روان آگاه شده، زندگی مطلوب تری داشته باشند.
کمتر کسی را می یابیم که مشتاق شنیدن صدای خدا باشد.
کلام خدا با سرعت فزاینده ای، از رسانه ها و کانال های ماهواره ای در تمام دنیا موعظه می شود.
اما آیا به همین میزان، گوش شنوا و دل دانا و عمل کننده هم یافت می شود؟
ما ایمانداران نیز متأسفانه با گوش فیزیکی، موعظه ها را می شنویم، کتاب مقدس را می خوانیم، ولیکن با گوشی که به فرمودۀ عیسای خداوند « گوش شنوا» باشد، را نداریم و قلب خود را سخت کرده به آن ها عمل نمی کنیم.
پولس و پطرس و یوحنا در رسالات خود به نزاع هایی که در بین ایمانداران است اشاره می کنند.
نزاع هایی که نفاق و فرقه گرایی و بدعت ها را به دنبال داشته و کلیسا را زیر سؤال برده.!!!!
به نظر شما اگر ما شنوندگان و عمل کنندگان واقعی کلام خدا بودیم، وضعیت خانواده ها و دنیای کنونی ما به این گونه ای که هست، می شد؟
ما آن طور که دوست داریم، کلام خدا را برای خود تعبیر و تفسیر می کنیم.
از آیات چکش و پُتک و پُل و پله کان ساختیم، تا مقاصد خودمان را پیش ببریم نه امور و اهداف عیسا و ملکوتش را. ( منظور من همۀ ایمانداران نیست.)
در کتاب زکریا باب ۷ از آیات ۸ تا ۱۳ می گوید که قوم ظلم و بدی را می اندیشند و سرکش شده از شنیدن کلام خدا ابا می کنند، گوش خود را از شنیدن سنگین ساختند و دلهای خویش را مثل الماس سخت نمودند.
بنابراین باعث افروخته شدن خشم خدا شدند. خدا نیز در ازای آن می فرماید ایشان فریاد خواهند برآورد و من نخواهم شنید.
شاید با خود بگویید که خدا بخشنده تر و کریم تر از این هاست که این گونه تلافی کند.
این تفکرات غلط موجب شده تا دعاها و ناله های مردم شنیده نشود.
عزیزان، مهربانی و عطوفت و محبت خدا، عدالت و راستی او را خدشه دار نخواهد ساخت.
کسی که کلام خدا را احترام می کند و گوش شنوا دارد، با جان و دل آن را عمل می کند؛ حتی اگر مطابق با میل و منطق و خواسته‌های خود نباشد. او از خدا برکت یافته و در وقت تنگی دعاهای او شنیده شده و رهایی می یابد.
در روزهایی به سر می بریم که کلام خدا به وفور یافت می شود، ولی به گفتۀ کتاب مقدس زمان هایی خواهد آمد که مردم در پی کلام خدا خواهند بود، اما آن را نخواهند یافت. (عاموس ۸: ۱۱ و ۱۲)
فرصت را غنیمت شمرده روزها را دریابیم، نه فقط شنوندگان کلام باشیم بلکه عمل کنندگان که رضامندی خداوندی را می جویند که جانش را برای نجات ما بر صلیب فدا کرد و هیچ چیز نیکو را از ما دریغ نداشت.

«زیرا هر که ارادۀ خدا را بجا آرد همان برادر و خواهر و مادر من باشد.»
(مرقس ۳: ۳۵). ??

یادداشتی از خواهر گرامی مان ر.پ.