آیا عیسی خشمگین شد؟

وقتی که عیسی معبد را از صرافان و فروشندگان حیوانات پاک کرد، خشم و احساس شدیدش را نشان داد (متی ۱۲:۲۱-۱۳؛ مرقس ۱۵:۱۱-۱۸؛ یوحنا ۱۳:۲-۲۲). احساس عیسی تحت عنوان "غیرت" برای خانه خدا توصیف شده است (یوحنا ۱۷:۲). خشم او خالص بود و کاملاً توجیه داشت، زیرا ریشه در نگرانی او برای قدوسیت خدا و پرستش او بود. از آنجا که عیسی این موارد را در خطر می‌دید، واکنشی فوری و قاطع انجام داد. بار دیگر عیسی خشم خود را در کنیسه کفرناحوم ابراز کرد. وقتی فریسیان از پاسخ به سوال عیسی امتناع ورزیدند: «خشمگین به کسانی که پیرامونش بودند نگریست و غمگین از سنگدلی ایشان» (مرقس ۵:۳).

در بسیاری از مواقع فکر می‌کنیم که خشم، احساسی خودخواهانه و مخرب است که نباید در زندگی ما جایی داشته باشد. اما این حقیقت که عیسی هم گاهی خشمگین می‌شد حاکی از آن است که خودِ خشم به‌عنوان یک احساس، موضوعی غیراخلاقی نیست. در جای دیگری از عهد جدید به این موضوع اشاره شده است. افسسیان ۲۶:۴ به ما یاد می‌دهد: «خشمگین باشید، اما گناه مکنید و مگذارید روزتان در خشم به سر رسد.» فرمان این نیست که «از خشم دوری کنید» (یا آن را سرکوب کرده یا به آن بی‌توجهی کنید)، بلکه با آن به روشی صحیح و به موقع برخورد کنید. واقعیتهای زیر نشان‌دهنده مواردی از ابراز خشم عیسی است که باید به آنها توجه کرد.

۱) خشم او انگیزه‌ای صحیح داشت. به عبارتی دیگر، او به دلایلی درست خشمگین می‌شد. خشم عیسی به خاطر بحثهای جزئی یا بی‌احترامی‌های شخصی علیه وی نبود. هیچ خودخواهی در خشم او وجود نداشت.

۲) خشم او متوجه هدف درستی بود. او سر «ضعفهای دیگران» یا سر خدا خشمگین نبود، خشم او متوجه رفتار گناه‌آلود و نا‌عدالتی واقعی بود.

۳) خشم او مکمل مناسبی داشت. مرقس ۵:۳ می‌گوید که خشم او بر بی‌ایمانی فریسیان، با غم و اندوه همراه شد. خشم عیسی، از محبتش نسبت به فریسیان و نگرانی‌اش نسبت شرایط روحانی آنها سرچشمه می‌گرفت و به هیچ‌وجه ارتباطی با نفرت یا سوء نیت نداشت.

۴) او بر خشم خود کنترل صحیحی داشت. عیسی هرگز کنترل خود را از دست نداد، حتی در زمان غضبش. رهبران معبد از اینکه عیسی معبد را پاکسازی می‌کرد خوششان نیامد (لوقا ۴۷:۱۹)، اما او هیچ کار گناه‌آلودی انجام نداده بود. او بود که احساساتش را کنترل می‌کرد، نه احساساتش او را.

۵) خشم او مدت زمانی مناسب داشت. او اجازه نداد که خشمش تبدیل به تلخی شود. او از کسی کینه به دل نگرفت. او به روشی صحیح با هر کدام از این شرایط برخورد کرد، و در زمان مناسب خشمش را کنترل کرد.

۶) خشم او نتیجه صحیحی در پی داشت. خشم عیسی، پیامد اجتناب‌ناپذیر عمل الهی را به‌همراه داشت. خشم عیسی همانند تمام احساسات او، تحت کنترل کلام خدا بود؛ بنابراین واکنش عیسی اراده خدا را محقق ساخت.

وقتی که خشمگین می‌شویم، اکثر اوقات کنترل نادرست و تمرکز نادرست بر خشممان داریم. ما در یک یا چند نکته از موارد بالا می‌لغزیم. این خشم انسانی است که درباره آن به ما گفته شده است: «هر کس باید در شنیدنْ تند باشد، در گفتنْ کُند و در خشمْ آهسته! زیرا خشمِ آدمی پارسایی مطلوب خدا را به بار نمی‌آورد» (یعقوب ۱۹:۱-۲۰) عیسی خشم انسانی از خود نشان نداد، بلکه خشم کامل و سرشار از عدالت خدا را متجلی ساخت.

منبع مقاله: www.gotquestions.org