آیا در قرآن خطا وجود دارد؟

آیا در قرآن خطا وجود دارد؟

مسلمانان مدعی هستند که قرآن از همان ابتدا عاری از خطا، تحریف و تضاد بوده است و همۀ نسخه های آن تا به امروز همین ویژگی ها را حفظ کرده اند اما این دیدگاه حقیقت ندارد. البته درست است که قرآن امروزی تقریباً نسخۀ کامل و دست نخورده ای از قرآن قرن هفتم می باشد، اما این عقیده که این قرآن دقیقاً کلماتی است که از زبان محمد به ما منتقل شده، مسئلۀ مشکل سازی شده است.

بر اساس منابع تاریخی، متون متعدد و مختلفی تا قبل از انتشار نسخۀ نهایی قرآن توسط عثمان در سوریه، عراق و ارمنستان رواج داشته اند. زید، دستیار قدیمی محمد، از طرف عثمان مأمور شد تا در جمع آوری نسخۀ نهایی و قطعی قرآن نظارت داشته باشد. همۀ نسخه های قرآن سوزانده شد تا متن گردآوری شده با مشکل و چالش مواجه نشود. هنوز به این سؤال که چرا عثمان مجبور به جمع آوری نسخۀ مجاز قرآن شد، پاسخی داده نشده است، در صورتی که که قرار بوده قرآن از همان ابتدا محفوظ بماند.

آلفرد گیلوم، یکی از مشهورترین محققان غیر مسلمان اسلام، می گوید:

«تنها اهالی کوفه نسخۀ جدید را نپذیرفتند، نسخه ای که آن ها در اختیار داشتند متعلق به سال 1000 میلادی بود. نسخۀ عثمانی قرآن تا به امروز نسخۀ مجاز قرآن در نظر گرفته می شود. با این وجود، حتی امروز هم تعبیرهای مختلف آن؛ که نه تنها خوانش متفاوتی از مصوت ها دارند بلکه حتی خوانش متفاوتی از صامت ها دارند؛ داری سندیتی برابر با هم می باشند.»

با بررسی نسخه های مختلفی از قرآن که تا به امروز به دست ما رسیده اند، به تفاوت بین آن پی می بریم. این نسخه های مختلف حاوی تفاوت های حروفی، آوایی و آوانمایی می باشند و ادعای مسلمانان مبنی بر هماهنگی کامل این نسخه ها غلط است.

علاوه بر این، گرچه بخشی از ادعای دنیای اسلام این بوده است که خدا در طور تاریخ کلام خود را به انسان وحی کرده است و مزامیر داوود و انجیل ها نیز شامل این مکاشفات می باشند، اما جای تعجب است که چرا الله توانسته به شکل معجزه آمیز همۀ نسخه های قرآن را دست نخورده و بی خطا نگه دارد اما نتوانسته این شاهکار را در مورد مکاشفات قبلی نیز انجام دهد.

اجازه دهید صحّت این ادعا را سبک سنگین کنیم. علی دشتی که یک شیعۀ متعهد بود می نویسد: “قران دارای جملات ناقصی است که بدون تفسیرها معنی واضحی ندارند؛ کلمات خارجی، کلمات نا آشنای عربی؛ و استفادۀ نابجا از کلمات؛ استفاده از صفات و افعالی که با جنسیت و تعداد تطابق ندارند؛ استفادۀ غیرمنطقی و غیرگرامری از ضمایر که در متون شعری از موضع اصلی بسیار فاصله می گیرند. این موارد و خطاهای زبانی به انتقاداتی که فصاحت و شیوایی قرآن را رد می کنند میدان داده است … به طور خلاصه، بیش از صد مورد از این خطاهای گرامری و زبانی قوائد و قوانین عربی ذکر شده است (کتاب 23 سال علی دشتی، انتشارات الن و آنوین، سال 1985). قرآن را با وجود همۀ این خطاهای زبانی و خطاهای دستور زبانی به سختی می توان عاری از خطا دانست.

آیا در قرآن خطا وجود دارد؟ آیا پیشگویی های قرآن تحقق یافته؟

مدافعان اسلام ادعا می کنند که قرآن پیروزی مسلمانان در کشور و خارج از آن را پیشی بینی کرده است (سورۀ روم آیه های 1-5). اما این مورد را نمی توان به عنوان مدرکی برای منشاء الهی آن در نظر گرفت. این پیش بینی که مسلمانان از نظر نظامی پیروز خواهند شد (مخصوصاً زمانی که قدرت نظامی محمد را در نظر بگیریم ) خیلی تحسین برانگیز نیست.

نه تنها تقریباً هیچ فاصلۀ زمانی بین این پیش بینی ها و تحقق آن ها وجود ندارد بلکه برخی آن ها را سخنرانی های قبل از جنگ می دانند که محمد برای تقویت روحیۀ سربازان خود ایراد می کرد.

پیشگویی های اسلامی حتی نزدیک به سطح پیشگویی های کتاب مقدس نمی رسند، بسیاری از پیشگویی های کتاب مقدس در مورد عیسی مسیح، مانند محل تولد مسیح در بیت لحم، قرن ها قبل از تولد او عنوان شده اند (میکاه 5: 2).

آیا در قرآن خطا وجود دارد؟ از دیدگاه علمی چطور؟ آی.ای ابراهیم، مدافع اسلامی، در کتاب راهنمای کوتاه مصور در شناخت اسلام می گوید:

«قرآنی که چهارده قرن پیش آشکار شد حقایقی علمی را مطرح می کند که دانشمندان به تازگی آن ها را کشف یا اثبات کرده اند. این موضوع ثابت می کند که قرآن قطعاً کلام واقعی خدا می باشد که بر محمد نازل شد و آن را محمد یا نویسندۀ انسانی نگفته است.»

این ادعا تا چه اندازه صحت دارد؟ اول این که مطابقت با علم، مدرکی برای اثبات الوهیت آن نیست. دانشمندان امروزی قبول دارند که الگوهای علمی مدام در حال تغییر می باشند بنابراین آن ها معیار قطعی برای درستی یا نادرستی چیزی نیستند. دوم این که، تعدادی از بیانات بسیار مشکوک علمی در قرآن وجود دارند که توسط مدافعان اسلامی مدرن نادیده گرفته شده است. برای مثال، سورۀ المؤمنون آیۀ 14 ادعا می کند که انسان از لختۀ خون آفریده شده است. سورۀ الکهف آیۀ 86 می گوید خورشید در چشمه ای گل آلود غروب می کند. حتی اگر این ادعاها از نقطه نظر علمی درست باشند، این آیه ها الهام شدن قرآن از طرف خدا را بلافاصله رد می کنند.

آیا در قرآن خطا وجود دارد؟ – آیا خطاهای تاریخی در آن وجود دارد؟

در حالی که  فهرست نادرستی ها و اشارات غیر تاریخی قرآن فراوان است، تنها به یکی از آنها به عنوان نمونه برای بحث در این مقوله بسنده می کنیم. سورۀ طه رویداد گوسالۀ طلایی را عنوان می کند. در آیه های 85-88و95 می خوانیم:

«فرمود در حقيقت ما قوم تو را پس از [عزيمت] تو آزموديم و سامرى آنها را گمراه ساخت. پس موسى خشمگين و اندوهناك به سوى قوم خود برگشت [و] گفت اى قوم من آيا پروردگارتان به شما وعده نيكو نداد آيا اين مدت بر شما طولانى مى ‏نمود يا خواستيد خشمى از پروردگارتان بر شما فرود آيد كه با وعده من مخالفت كرديد. گفتند ما به اختيار خود با تو خلاف وعده نكرديم ولى از زينت‏ آلات قوم بارهايى سنگين بر دوش داشتيم و آنها را افكنديم و [خود] سامرى [هم زينت‏ آلاتش را] همين گونه بينداخت. پس براى آنان پيكر گوساله‏ اى كه صدايى داشت بيرون آورد و [او و پيروانش] گفتند اين خداى شما و خداى موسى است و [پيمان خدا را] فراموش كرد … [موسى] گفت اى سامرى منظور تو چه بود»

این موضوع را به طور مختصر بررسی کنیم. چگونه یک سامری توانسته اسرائیلی ها را در زمان موسی (حدود 1400 سال قبل از میلاد) گمراه کند؟ در حالی که شهر سامره توسط پادشاه عُمری در سال 870 ق.م. تأسیس شد. سامری ها تا قبل از تبعید و اسارت پادشاهی شمالی اسرائیل و اسکان مجدد آن ها تحت پادشاهی سارگن دوم در سال 722 ق.م. وجود خارجی نداشته اند. آن ها در کنار غیراسرائیلی ها، بین دین یهود و پیشینۀ بت پرستی خود ترکیبی اتخاذ کردند. سامری ها تا 530 سال پس از موسی وجود نداشتند. تنها این اشتباه می تواند قرآن را غیرقابل اعتماد سازد و این ادعا را رد می کند که قرآن، کلام مصون از خطای خداست.

آیا در قرآن خطا وجود دارد؟ – نتیجه گیری

با توجه به همۀ این مشکلات و گرفتاری های مربوط به قرآن، چاره ای نمی ماند جز این که عقیده به الهامی بودن قرآن از طرف خدا و مصون از خطا بودن آن را رد کنیم. اگر همین معیارها را در مورد کتاب مقدس به کار ببریم به این نتیجه می رسیم که کتاب مقدس بدون هر گونه خطایی خود را اثبات می کند.

برگرفته از وب سایت: www.gotquestions.org