آیا خداوند طول زندگی انسان را تنها 120 سال در نظر گرفت؟ ( پیدایش 6: 3 ) یا بیشتر( پیدایش 11: 12-16)؟

در پیدایش 6: 3 می خوانیم: " و خداوند فرمود: روح من همیشه در انسان نخواهد ماند، زیرا که او موجودی فانی است: روزهای او صد و بیست سال خواهد بود." این با طول زندگی افرادی که بیشتر از 120 سال در پیدایش 11 : 12-16 زندگی کردند ، مغایرت دارد. لیکن این نتیجه فهم و یا خواندن اشتباه متن است . 120 سالی که خداوند اشاره کرده است، در پیدایش 6: 3 نمی تواند طول زندگی انسان باشد ، چنانکه در چند باب جلوتر در کتاب پیدایش، اشخاصی را که زندگی طولانی تری داشتند (مانند نوح) می یابیم. احتمالاً معنی آن این است که، طوفانی را که هشدارش را خدا به نوح داده بود ، 120 سال بعد از هشدار اصلی می بایست اتفاق بیافتد. این را در اول پطرس 3: 20 نیز مشاهده می کنیم که می فرماید: "آنگاه خدا در روزگار نوح که کشتی ساخته می شد، با شکیبایی انتظار می کشید."

پس می بینیم که متن پیدایش 6: 3 با آنچه در باب 11 همان کتاب می خوانیم هماهنگی دارد.

منبع مقاله: www.debate.co.uk

ترجمه: اِلما غریبیان