آیا خدا ما را به گناه وسوسه یا آزمایش می‌کند؟

در پیدایش ۱:۲۲، کلمه‌ی عبری که در برخی ترجمه‌های انگلیسی «وسوسه» و در ترجمه‌های فارسی «آزمودن» یا «امتحان کردن» ترجمه شده nacah می‌باشد و معنای آن عبارت است از: «آزمودن، امتحان کردن، ثابت کردن، وسوسه کردن، محک زدن و در بوته‌ی آزمایش قرار دادن یا اثبات کردن.» از آنجایی که این اصطلاح مترادف‌های بسیاری دارد، باید به بافت یا زمینه‌ی آن رجوع کنیم و آن را با متون دیگر مقایسه نماییم. وقتی متن این واقعه را می‌خوانیم، متوجه می‌شویم که خدا قصد نداشت که قربانی اسحاق را عملی کند. اما ابراهیم این را نمی‌دانست و مایل بود فرامین خدا را اجرا کند و می‌دانست که اگر خدا این را از او خواسته، قادر است اسحاق را از مردگان برخیزاند (عبرانیان ۱۷:۱۱-۱۹). این متن در زبان عبری بهتر ترجمه شده: «ابراهیم «آزموده» شد، به جای اینکه بگوید او «وسوسه شد.» بنابراین، نتیجه این است که در پیدایش ۱:۲۲، کلمه‌ی عبری «وسوسه» با آزمودن یا محک زدن چیزی ارتباط دارد.

یعقوب ۱۳:۱ اصلی مفید و هدایت‌کننده به ما ارائه می‌دهد: هیچ کس حق ندارد بگوید که «از خدا وسوسه شده است. حرف اضافه‌ی «از» برای درک ما از این جمله ضروری است زیرا نشان‌دهنده‌ی منشاء چیزی است. وسوسه برای انجام گناه از خدا شروع نمی‌شود. یعقوب اینطور نتیجه می‌گیرد: خدا با هیچ بدی وسوسه نمی‌شود و کسی را نیز وسوسه نمی‌کند.

کلمه‌ی مهم دیگر در این بحث، در یعقوب ۲:۱-۳ یافت می‌شود: «ای برادرانِ من، هر گاه با آزمایشهای گوناگون روبه‌رو می‌شوید، آن را کمال شادی بینگارید! زیرا می‌دانید گذشتن ایمان شما از بوته‌ی آزمایشها، پایداری به بار می‌آورد.» کلمه‌ی یونانی که «آزمایشها» ترجمه شده، به معنای زحمت و رنج یا چیزی است که آرامش، آسودگی، شادی و لذت را در زندگی شخص در هم می‌شکند. صورت فعل این کلمه بدین معناست: «کسی یا چیزی را در معرض آزمایش قرار دادن» با هدف کشف ماهیت آن شخص یا کیفیت آن چیز. خدا چنین آزمایشهایی را از ما به عمل می‌آورد تا کیفیت ایمانمان را ثابت کرده و تقویت نماید و نیز اعتبار آن را نشان دهد (آیات ۲-۱۲). بنابراین، بر طبق گفته‌ی یعقوب، زمانیکه با وسوسه‌ها روبرو می‌شویم، هدف خدا این است که ایمانمان را از بوته‌ی آزمایش بیرون بیاورد و شخصیتمان را شکل دهد. این انگیزه و غرضی نیکو، والا و اصیل است.

آیا وسوسه‌هایی به منظور شکست و سقوط ما طراحی شده‌اند؟ بله اما این وسوسه‌ها از جانب خدا نیست، بلکه از جانب شیطان (متی ۱:۴)، فرشتگان شریر (افسسیان ۱۲:۶) یا از جانب خودمان (رومیان ۱۴:۱۳؛ غلاطیان ۱۳:۵) می‌باشد. خدا به ما اجازه می‌دهد که آنها را تجربه نماییم و غرض از اجازه دادن این تجارب نفع و منفعت ماست. خدا به ابراهیم گفت که اسحاق را قربانی کند— وسوسه این نبود که ابراهیم به گناه کشیده شود، بلکه تا از بوته‌ی آزمایش عبور کرده و ایمانش ثابت شود.

منبع مقاله: www.gotquestions.org