آموزۀ روح القدس (روح القدس به عنوان شخصیت الهی و نه به عنوان نیروی منفعل محض)

آموزۀ روح القدس (روح القدس به عنوان شخصیت الهی و نه به عنوان نیروی منفعل محض)

اعمال 5: 3-4 «آنگاه پطرس گفت: ای حنانیا، چرا شیطان دل تو را بر ساخته است تا روح القدس را فریب دهی و مقداری از قیمت زمین را نگاه داری؟ آیا چون داشتی از آن تو نبود و چون فروخته شد در اختیار تو نبود؟ چرا این را در دل خود نهادی؟ به انسان دروغ نگفتی بلکه به خدا».

خیلی مهم است که پیروان مسیح، اهیمت روح القدس را در نقشۀ خدا درک کنند زیرا خدا می خواهد مردم را از نظر روحانی کفاره کند (یعنی، آنها را از گناه نجات دهد، از نظر روحانی احیا نماید و آنها را در رابطه ای شخصی با خود بنا کند). بسیاری از مسیحیان، حتی نمی توانند تصور کنند که اگر حضور روح القدس از ابتدای کار با ایمانداران نبود، چقدر همه چیز فرق می کرد. اگر روح القدس نبود، خلقت، کائنات یا نسل بشر در میان نبود (پیدایش 1: 2؛ ایوب 33: 4). بدون روح القدس، کتاب مقدسی نیز وجود نمی داشت (دوم پطرس 1: 21)، عهد جدیدی نبود (یوحنا 14: 26؛ 15: 26-27؛ اول قرنتیان 2: 10-14) و قدرتی برای بشارت دلیرانه به نام مسیح در کار نمی بود (اعمال 1: 8). بدون روح القدس، ایمان به خدا وجود نداشت و نجات و احیای روحانی حاصل نمی شد و پیروان مسیح به هیچ وجه نمی توانستند در تقدس (یعنی، پاکی اخلاقی، کمال روحانی، تعهد به خدا و دوری از شریر) بمانند. در واقع، در دنیا هیچ مسیحی ای وجود نمی داشت. این مقاله، برخی از آموزه های بنیادین و اهداف روح القدس را بیان می کند.

روح القدس به عنوان یک شخصیت از تثلیث:

بسیاری از غیر مسیحیان و حتی برخی از مسیحیان، روح القدس را نیرویی محسوب می کنند که فاقد شخصیت است و نمی دانند که روح القدس، همان خدا و حضور الهی است. ولی کتاب مقدس، روح القدس را با ویژگی های شخصیتی معرفی می کند و نه یک نیروی روحانی یا حضور منفعل. در کل کلام خدا، روح القدس، از شخصیتی خاص برخوردار است (دوم قرنتیان 3: 17-18؛ عبرانیان 9: 14؛ اول پطرس 1: 2). او شخصیتی الهی است (یعنی، خدای کامل است) درست مانند پدر و پسر (ر.ک. به مرقس 1: 11 دربارۀ «تثلیث» یا سه اقنوم تثلیث اقدس که خدای واحد است)، که ویژگی های شخصیتی خاصی دارند: او فکر می کند (رومیان 8: 28)، احساس دارد (رومیان 15: 30)، اراده دارد (یعنی، خواهان انجام کارهای معینی است، در مورد آن ها تصمیم می گیرد و عمل می کند، اول قرنتیان 12: 11) و می تواند در رابطه با انسان ها، به آن ها عشق بورزد و همراهی شان کند. یوحنا 15: 26 می گوید که روح از خدای پدر صادر می شود و دربارۀ مسیح شهادت می دهد؛ یعنی، در حرکت است و ارتباط برقرار می کند. او از سوی پدر فرستاده شد تا ایمانداران به مسیح را در رابطه ای شخصی و نزدیک به سوی عیسی هدایت کند (یوحنا 14: 16-18 و 26؛ ر.ک. به مقالۀ عیسی و روح القدس). خدا ما را طوری خلق کرده است که مشتاق برقراری چنین رابطه ای با او باشیم و او عیسی را فرستاد تا این موقعیت را مهیا سازد. در عوض، عیسی به ما روح القدس را بخشیده است تا این خواسته را برآورده سازد، تا ما بتوانیم با مسیح رابطه ای شخصی برقرار کنیم. زیرا او خدا است و روح القدس حاضر مطلق (می تواند در یک لحظه، در همه جا حاضر باشد)، عالم مطلق (دانای کل) و قادر مطلق (قادر بر هر کاری) است. او همچنین، پر محبت، بخشنده، رحیم و همیشه حاضر است. وقتی که مردم این امور را «در دل» نسبت به خدا حس می کنند، همیشه این روح القدس است که آن ها را به سوی خدا هدایت می کند یا آن ها را به سوی رابطۀ نزدیک تری با خدا سوق می دهد. ما در نور این واقعیت ها، باید او را شخصیتی بدانیم که مکاشفۀ خدای ابدی و زنده است، خدایی که شایسته است او را بپرستیم، محبت نماییم و تسلیم او شویم.